Arulenus Rusticus
Quintus Junius Arulenus Rusticus, (c. 35 – 93 n.C.), is beter bekend as Arulenus Rusticus, maar word ook Junius Rusticus genoem. Hy was 'n vriend en volgeling van Thrasea Paetus, en was soos laasgenoemde 'n ywerige bewonderaar van die stoïsynse filosofie. Hy was volkstribuun in 66 n.C., die jaar wat Thrasea ter dood veroordeel is deur die Romeinse Senaat. Hy sou sy veto op die senatus consultum geplaas het indien hy nie deur Thrasea verhoed is nie, want dit sou sekerlik vir hom nootlottig gewees het, terwyl die aangeklaagde se lewe nie gespaar sou word nie. Hy was Praetor in die burgeroorloë na die dood van Nero, (69 n.C.), toe hy as een van die senaatsambassadeurs aan die Flawiese weermagte gewond is deur die manskappe van Petilius Cerialis. Hy het 'n besonder laat konsulskap beklee in 92 n.C. onder Domitianus, maar is in die volgende jaar ter dood veroordeel weens sy panegiriek vir Thrasea. Suetonius skryf 'n panegiriek vir Helvidius Priscus aan hom toe, maar laasgenoemde werk is deur Herennius Senecio saamgestel, soos ons van Tacitus sowel as Plinius die jongere verneem.
Kyk ook
[wysig | wysig bron]Verwysings
[wysig | wysig bron]- Tacitus, Annale, xvi. 25, Geskiednisse, iii. 80, Agricola, 2
- Suetonius, Domitianus, 10
- Dio Cassius, lxvii. 13
- Plinius, Briewe, i. 5, 14, iii. 11
- Plutarchus, de Curiositate 15 (Moralia 822D-E)
- Prosopographia Imperii Romani (2de uitgawe) I 730
- R. Syme, 'A Political Group', Roman Papers VII, pp. 568–87