«Oταν τον παρακάλεσα [σ.σ.: τον Αιγύπτιο ιερέα] να μου τα διηγηθεί, στην αρχή δεν ήθελε, λέγοντας ότι οι Ελληνες είναι υπερόπτες και, ενώ είναι αμαθέστατοι, νομίζουν τους εαυτούς τους πολυμαθέστατους. έλεγε μάλιστα ότι δεν υπάρχει πιο σοβαρή ασθένεια για ένα άτομο ή για μια κοινότητα παρά όταν κανείς, ενώ είναι αμαθής, νομίζει τον εαυτό του σοφότατο. Γιατί έλεγε ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να λυτρωθούν από την άγνοια. […] Ελεγε ότι η αιτία γι’ αυτό είναι το γεγονός πως οι Ελληνες αρέσκονται στα ακούσματα. όσα τυχόν ακούσουν από κάποιον που μιλάει ευχάριστα, αυτά θεωρούν και αληθινά».
Δίωνος «Τρωικός υπέρ του Ιλιον μη αλώναι», Απαντα 3, Λόγοι 11-13, εκδόσεις Κάκτος: Αθήνα 2015, σελ. 57
Ο Δίων ο Χρυσόστομος (40-120 μ.Χ.) συνομιλεί μ’ έναν ηλικιωμένο ιερέα στην Ονούφη της Αιγύπτου και απέχει δευτερόλεπτα από το να ακούσει την πιο ακραία και αδιανόητη θεωρία συνωμοσίας που έχει διατυπωθεί ποτέ για τα ομηρικά έπη, για τα αίτια, τις φάσεις και την εξέλιξη του Τρωικού Πολέμου. Ο Αιγύπτιος του λέει -μεταξύ πολλών πρωτάκουστων- ότι ο Ομηρος ήταν ένας αγύρτης που πωλούσε την ποιητική δεινότητά του στον μεγαλύτερο πλειοδότη. Ηταν τόσο αδίστακτος στην εξαπάτηση, ώστε έφτασε να ισχυρίζεται ότι γνωρίζει τη γλώσσα των θεών και τους κρυφάκουγε την ώρα που συζητούσαν. Ο Πάρης δεν έκλεψε την Ελένη, αλλά ο γάμος τους έγινε με