Μαγικός τρόπος σκέψης, διαδικτυακές παραισθήσεις και ελληνική παρακμή

Το προσχηματικό δημοψήφισμα με το δυσνόητο ερώτημα για τις «προτάσεις Γιούνκερ» κατάφερε ακόμα ένα σημαντικό πλήγμα στην αιμάσσουσα οικονομία της χώρας. Οι αλυσιδωτές αντιδράσεις από την περιπέτεια των κλειστών τραπεζών, των capital controls και της απότομης διακοπής κάθε σημαντικής εμπορικής δραστηριότητας δεν είναι δυνατόν να υπολογιστούν με ακρίβεια όσο δεν έχουμε απομακρυνθεί αρκετά από την χρονική εστία της πολιτικής και οικονομικής έκρηξης.

Ωστόσο, αν για κάτι πρέπει να επαινεθεί η πρωτοβουλία Τσίπρα για το δημοψήφισμα είναι η ακαριαία αποκαλυπτική του επίδραση. Ποτέ άλλοτε στην ελληνική Ιστορία δεν είχε δοθεί η ευκαιρία στους παρατηρητές να εξετάσουν, υπό ακραίες και κάπως σπάνιες συνθήκες επιτακτικής ανάγκης, τα θετικά χαρακτηριστικά και τα επικίνδυνα ελαττώματα διαφόρων κοινωνικών ομάδων, που κινούνται τάχιστα στον επιταχυντή της κρίσης και της διαλυτικής ισχύος του χρόνου.

Με το δημοψήφισμα και το αδιαμφισβητήτως διχαστικό δίλημμά του άπαντες είχαν τη δυνατότητα (αλλά όχι και την ικανότητα, καθώς φαίνεται) να εντοπίσουν τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα της συλλογικής παθογένειας, τα οποία έχουν κάνει τόσο απερίσπαστα την καταστρεπτική δουλειά τους ώστε να έχουν φέρει τους νομίμους κληρονόμους του ελληνικού πολιτισμού στην κατεπείγουσα ανάγκη δανεισμού από