Oświadczenie w sprawie pochówku gen. Pietrzaka wystosował Związek Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych Okręg Podbeskidzie:"Tadeusz Wacław Pietrzak s. Szymona, ur. 27.08.1926 w Pacynie powiat Gostynin, woj. warszawskie, b. funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa, generał brygady Ludowego Wojska Polskiego, komendant główny MO, wiceminister spraw wewnętrznych PRL.
Powtórnie informujemy, m.in. na podstawie jego własnych zeznań złożonych przed prokuratorem Oddziałowej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Katowicach, że był on uczestnikiem zbrodniczej operacji Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, w trakcie której, we wrześniu 1946 roku uczestniczący w niej funkcjonariusze zamordowali w okolicach miejscowości Stary Grodkówi Barut na Śląsku Opolskim żołnierzy Narodowych Ził Zbrojnych ze Zgrupowania Partyzanckiego pod dowództwem kpt. Henryka Flame ps. „Bartek”.
Państwowy i wojskowy charakter pogrzebu zostanie przez nas potraktowany jako jednoznaczne opowiedzenie się organizatorów takiej formy pochówku po stronie oprawców żołnierzy polskiego podziemia niepodległościowego" - napisał kpt. Władysław Foksa, Prezes Honorowy i Władysław Sanetra, Prezes Okręgu Podbeskidzie, którzy wcześniej wnioskowali o degradację skompromitowanego gen. Pietrzaka.
Przypomnijmy, że Tadeusz Pietrzak podczas wojny działał w komunistycznej Armii Ludowej. W lipcu 1944 roku opuścił lewobrzeżną część Warszawy i przeszedł na sowiecką stronę. Objął dowództwo kompanii MO w Otwocku, a następnie został skierowany do rozpoznawania struktur Polskiego Państwa Podziemnego w rejonie Sochaczewa, a następnie na Śląsk.
Po służbie na Śląsku pracował na kierowniczych stanowiskach w milicji w Warszawie. W 1954 roku trafił do Poznania, gdzie został komendantem wojewódzkim. W czerwcu 1956 wojsko i MO krwawo stłumiły tam robotnicze protesty. Pod koniec tego roku został odwołany z Poznania i skierowany do wojska. Został wiceszefem Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego, a później wiceszefem Wewnętrznej Służby Wojskowej. Następnie trafił na wysokie stanowisko w sztabie generalnym. Dowodził też podległymi MSW wojskami wewnętrznymi. Jesienią 1963 roku otrzymał nominację na generała brygady. W 1965 roku wrócił do MO obejmując funkcję komendanta głównego. Przez 10 lat, począwszy od 1968 roku, był wiceministrem spraw wewnętrznych PRL. W grudniu 1970 roku uczestniczył w naradzie u I sekretarza PZPR Władysława Gomułki, podczas której zapadła decyzja o użyciu broni wobec protestujących robotników na Wybrzeżu.
Reklama
![Przed nami typowe jesienne dni [PROGNOZA]](https://files.niezalezna.tech/images/upload/2025/09/29/n_d19703e591e9acb45fb7522ee088b27c963638e246c42d6fdcc683208b4163bc_c.jpg?r=1,1)
