Абдуллоҳ ибн Масъуд
| Абдуллоҳ ибн Масъуд | |
| |
 Википедиядаги мақола
| |
 Викиомбордаги файллар
|
Абдуллоҳ ибн Масъуд (араб. عبد الله بن مسعود) – Абу Абдурраҳмон Абдуллоҳ ибн Мас’уд ибн Ғофил ибн Ҳабиб ал-Ҳузалий ? – 32/652—53, Мадина) – Куфа тафсир ва фиқҳ мактабларининг асосчиси.
| А Б Д Э Ф Г Ҳ И Ж К Л М Н О П Қ Р С Т У В Х Й З Ў Ғ Ш Ч Нг |
Иқтибослар
[edit]А
[edit]- Аллоҳга итоат қилиб, исён этмаслик, Уни эслаш ва унутмаслик, Унга доимо шукр қилиб, куфрга кетмаслик – ҳақиқий тақводир[1].
- Аллоҳ таоло исломдан насиба олган кишини исломдан бенасиб киши каби қилиб қўймайди[1].
- Агар бойлик топсанг, уни қуртларга ем бўлмасин ёки қароқчилар қўлига тушмасин, десанг, садақа қил[1].
Б
[edit]- Банда иймон чўққисига чиқмагунича, унинг ҳақиқатига етишолмайди. Мусулмон камбағалликни бойликдан, пасайишни юксалишдан афзал кўрмагунича ва уни мақтаган ҳамда ёмонлаган кишиларни бир хилда кўрмагунича иймон чўққисига чиқа олмайди[1].
- Бир кишига „Аллоҳдан қўрқ“, дейилганида, у: „Сен ўзингни бил“, деб жавоб қилса, шу иш Аллоҳ наздидаги катта гуноҳлардан биридир[1].
- Бир миллатда ишончли кишилар озайса, динини сотиб дунё йиғувчилар кўпайса, у миллат орасида фитна болалайди[1].
- Бу дунёда моли омонат, ўзи меҳмон бўлмаган бирон кимса йўқ. Меҳмон деган доимо келади ва кетади, омонат эса эгасига берилиши керак[1].
- Бугун сизлар ҳавойи нафслар илмга тобеъ замонда яшаяпсиз. Ҳали шундай замонлар келадики, унда илм ҳавойи нафсларга тобеъ бўлади[1].
Д
[edit]Г
[edit]- Гуноҳ қилиш илмнинг баракасини йўқотади, уни унутишга олиб келади[1].
Ҳ
[edit]- Ҳам дунё, ҳам охират учун ҳаракат қилмаган одамни хушламайман[1].
- Ҳақ оғирдир, бироқ томоқдан осон ўтади. Ботил енгилгина, аммо касаллик келтириб чиқаради. Неча-неча инсоний орзу-истаклар борки, уларга эргашилса, узоқ вақт давом этгувчи хафагарчилик билан ниҳоя топади[1].
И
[edit]- Илмда Аллоҳ қўрқувси кифоядир. Жаҳолатда Аллоҳнинг мулкида Унга қарши ғурурланмоқ кифоядир[1].
- Илм кўп ривоят қилиш билан эмас, кўп тақво қилиш билан бўлади[1].
- Илм кўтарилмасидан уни ўрганинглар. Илм олимларнинг вафоти туфайли кўтарилади. Жоним қўлида бўлган Зотга қасамки, Аллоҳ йўлида шаҳид бўлган кишилар (қиёмат кунида) олимларга берилган каромат даражаларни кўриб: „Кошки бизни ҳам Аллоҳ олим қилиб тирилтирса“, деб орзу қиладилар. Зеро, ҳеч ким олим бўлиб туғилмайди. Илм ўрганиш, та’лим олиш билан эгалланади[1].
- Илмни фурсат бўлганда ўрганавериш керак. Чунки илм зарур бўлган пайтда фурсат топилмайди[1].
К
[edit]- Ким тонг оттирса, у меҳмондир. Моли яланғочдир. Меҳмон жўнаб кетади, яланғочлик ортига қайтади[1].
- Ким золимнинг зулмига ёрдам берса ёки бирон мусулмон кишининг ҳаққини поймол қиладиган ҳужжатни унга ўргатиб қўйса, Аллоҳнинг ғазабига йўлиқади ва бу ишнинг гуноҳи унинг устидадир[1].
- Кишининг маломатга лойиқ энг ёмон сифати рашкчи бўлмаганидир. Бирортангизнинг онаси ёки аёли бозор ва мажлисларда одамлар кўп тўпланган жойга чиқишидан уялмайдими?[1]
- Кўпчилик ёқтирмайдиган ўлим ва камбағаллик қандай ажойиб нарсалардир! Аллоҳга қасамки, бойлик ҳам, фақирлик ҳам бир неъматдир. Қайсиси билан имтиҳон қилинсам ҳам, хотиржамман. Бой бўлган кезлар муҳтожларга ёрдам қилиш, фақирликда эса сабр этиш фазилати бор[1].
Н
[edit]- Нажот икки нарсада: тақво билан ниятдадир. Ҳалокат ҳам икки нарсада: умидсизлик ва мағрурланишда[1].
- Намоз ўқимаган одамнинг дини йўқдир[1].
Қ
[edit]- Қайсиларингиз бир дирҳамни соғлигида ва бахиллигида инфоқ-эҳсон қилса, ўлим вақтида юз дирҳамни инфоқ этишни васият қилишидан яхшидир[1].
Х
[edit]Й
[edit]- Яхши одам бўлиш учун ибодат қилишнинг ўзи кифоя эмас, балки яхши қалбли, ёмонларни ёмон кўрувчи бўлиш керак[1].