Kupa tedavisi
Kupa tedavisi, bardak çekme ya da kupa çekme, ısıtılmış kapların uygulanmasıyla ciltte lokal bir emme oluşturulduğu bir alternatif tıp şeklidir. Uygulaması esas olarak Asya'da, aynı zamanda Doğu Avrupa, Orta Doğu ve Latin Amerika'da da görülür.[1][2] Tüm alternatif tıpta olduğu gibi, hacamat bir sözdebilim ve şarlatanlık olarak nitelendirilmiştir.[3][4]
Kupa uygulayıcıları, ateş, kronik bel ağrısı, iştahsızlık, hazımsızlık, yüksek tansiyon, akne, atopik dermatit, sedef hastalığı, kansızlık, felç rehabilitasyonu, burun tıkanıklığı, kısırlık ve adet dönemi krampları gibi çok çeşitli tıbbi durumlar için kupa tedavisini kullanmaya çalışırlar.[1][2]
Uygulayıcıların, kupa tedavisinin faydalı olduğunu iddia ettiği sayısız rahatsızlığa rağmen, herhangi bir sağlık yararına sahip olduğuna dair yeterli kanıt yoktur ve özellikle hacamat ve ateşli kupa tedavisinden kaynaklanan bazı zarar riskleri vardır.[1] Ciltte morarma ve renk değişikliği, kupa tedavisinin yan etkileri arasındadır ve bazen çocuk istismarı ile karıştırılmaktadır.[2] Ender durumlarda, çocuklarda bu izlerin varlığı, çocuklarına kupa tedavisi yaptıran ebeveynlere karşı yasal işlem yapılmasına yol açmıştır.[2]
Yöntemler
[değiştir | kaynağı değiştir]Hacamat
[değiştir | kaynağı değiştir]Hacamat (Arapça: حجامة Hijamah, anlamı: "emme"), küçük bir cilt kesiğinden bölgesel emme ile kan alınmasıdır.[5]
İlk bildirilen kullanımlar, İslam peygamberi Muhammed'in eylemlerini anlatan veya bunlara atfedilen sözler olan hadislerde bulunur.[6][7] Buhari, Muslim ve Ahmed bin Hanbel hadisleri, hacamatın Muhammed tarafından önerildiğini destekler.[8] Sonuç olarak, hacamat İslam dünyasının birçok yerinde uygulanan yaygın bir çare olarak kaldı.[9]
Finlandiya'da hacamat en az 15. yüzyıldan beri geleneksel olarak saunalarda yapılmaktadır. Kupa bardakları, havayı emerek kısmi bir vakum oluşturmak için içinde bir valf mekanizması bulunan sığır boynuzlarından yapılmıştır.[10] Hacamat Finlandiya'da halen dinlenme ve/veya sağlık rejimlerinin bir parçası olarak uygulanmaktadır.[11]
-
Hacamat yapılan biri -
Hacamat ile alınan kan
Ateşli kupa tedavisi
[değiştir | kaynağı değiştir]
Ateşli kupa tedavisi (İngilizce: fire cupping), bir pamuğun neredeyse saf alkole batırılmasını içerir. Pamuk bir çift pens ile sıkıştırılır ve kibrit veya çakmak ile yakılır ve tek hareketle bardağa yerleştirilir ve kap deriye yerleştirilirken hızla çıkarılır. Ateş, fincandaki tüm oksijeni tüketir ve bu da fincan içinde negatif bir basınç oluşturur. Fincan daha sonra hızla vücuda yerleştirilir ve negatif basınç cildi "emer". Daha iyi bir sızdırmazlık oluşturmak için masaj yağı uygulanabilir ve aynı zamanda kapların kas grupları (örneğin trapezius, erektörler, latissimus dorsi, vb.) üzerinde kaymasını sağlamak için "kayan kupalama" (İngilizce: sliding cupping) adı verilen bir hareketle uygulanabilir. Derinin hemen altındaki kılcal damar yırtılması nedeniyle kapların yerleştirildiği yerlerde koyu halkalar görünebilir. Ateşli kupa tedavisinin neden olduğu belgelenmiş yanık vakaları vardır.[12][13]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c Vashi (July 2018). "Dermatoses caused by cultural practices: Therapeutic cultural practices". Journal of the American Academy of Dermatology. 79 (1): 1-16. doi:10.1016/j.jaad.2017.06.159. PMID 29908818.
- ^ a b c d Lilly (April 2012). "Dermatoses secondary to Asian cultural practices". International Journal of Dermatology. 51 (4): 372-379. doi:10.1111/j.1365-4632.2011.05170.x. PMID 22435423.
- ^ "Acupuncture Odds and Ends". Science-Based Medicine. 24 Aralık 2014. 28 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2016.
- ^ "Quackery and Mumbo-Jumbo in the U.S. Military". Slate. 21 Ağustos 2012. 5 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Albinali, Hajar (June 2004). "Traditional Medicine Among Gulf Arabs Part II – Blood Letting". Heart Views. 5 (2): 74-85. 11 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Rippin, Andrew; Knappert, Jan (1986). Textual Sources for the Study of Islam. Manchester University Press. s. 78. ISBN 978-0-7190-1884-8. 8 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2022.
- ^ Qayyim Al-Jauziyah (2003). Abdullah, Abdul Rahman (formerly Raymond J. Manderola) (Ed.). Healing with the Medicine of the Prophet. ISBN 978-9960892917.
Indeed, the best of remedies you have is hijama, and if there was something excellent to be used as a remedy then it is hijama.
- ^ Şablon:Hadith-usc, Şablon:Hadith-usc, Şablon:Hadith-usc, Şablon:Hadith-usc, Şablon:Hadith-usc, Şablon:Hadith-usc
- ^ El-Wakil, Ahmed (9 Aralık 2011). "Observations of the popularity and religious significance of blood-cupping (al-ḥijāma) as an Islamic medicine". Contemporary Islamic Studies. Hamad bin Khalifa University Press. 2. doi:10.5339/cis.2011.2.
- ^ Kaups, Matti (1976). "A Finish Savusauna in Minnesota" (PDF). Minnesota History. Minnesota Historical Society (Spring): 11-20. 5 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 8 Mayıs 2022.
- ^ "...a cupping session – a recently revived, if archaic procedure, during which a therapist uses a cupping hatchet to make small cuts in your back and places glass cups fitted with bulb syringes over the cuts to draw out 'bad blood' and release 'feel-good' endorphins. Cupping is considered perfectly safe and aficionados say the procedure energizes them, but it’s definitely not for germophobes or the squeamish." : From "Finland's magnificent obsession" 19 Eylül 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Travelsquire
- ^ Niklas Iblher, MD, Bjoern Stark, MD, "Cupping Treatment and Associated Burn Risk: A Plastic Surgeon's Perspective", Journal of Burn Care & Research, Cilt 28, Issue 2, Mart-Nisan 2007, s. 355–358, https://doi.org/10.1097/BCR.0B013E318031A267
- ^ Sagi, A.; Ben-Meir, P.; Bibi, C. (1 Ağustos 1988). "Burn hazard from cupping—an ancient universal medication still in practice". Burns (İngilizce). 14 (4): 323-325. doi:10.1016/0305-4179(88)90075-7. ISSN 0305-4179.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- "Cupping for the Cure". Skeptoid. 18 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2022.
