İçeriğe atla

Anton Çehov

Bağlantıları değiştir
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Anton Çehov
Çehov Yalta'da, 1900
DoğumAnton Pavloviç Çehov
29 Ocak 1860(1860-01-29)
Taganrog, Yekaterinoslav Valiliği, Rus İmparatorluğu
Ölüm15 Temmuz 1904 (44 yaşında)[1]
Badenweiler, Baden Büyük Dükalığı, Alman İmparatorluğu
Defin yeriNovodeviçi Mezarlığı, Moskova
MeslekHekim, kısa öykü yazarı, oyun yazarı
MilliyetRus
Edebî akımRealizm
Önemli ödülleriPuşkin Ödülü (1888)
EvlilikOlga Knipper (1901-1904)
İmza

Anton Pavloviç Çehov (Rusça: Анто́н Па́влович Че́хов, Rusça telaffuz: [ɐnˈton ˈpavɫəvʲɪtɕ ˈtɕɛxəf]; 29 Ocak 1860 - 15 Temmuz 1904), Rus oyun ve kısa öykü yazarıdır. Tarihte kısa öykü alanında en iyi yazarlar arasında sayılmaktadır. Oyun yazarı olarak kariyerinde dört klasik eser üretmiş ve en iyi kısa öyküleri, yazarlar ve eleştirmenler tarafından olumlu eleştiriler almıştır.[2][3] Çehov, Henrik Ibsen ve August Strindberg ile birlikte çoğu zaman tiyatroda erken modernizmin doğuşundaki üç yaratıcı figürden biri olarak anılmaktadır.[4] Çehov, edebî kariyerinin çoğunda tıp doktoru olarak çalışmış ve "Tıp benim nikâhlı karım, edebiyat ise metresim." sözlerini dile getirmiştir.[5]

Çehov, 1896'daki Martı gösteriminden sonra tiyatroyu bırakmıştır fakat oyun, Konstantin Stanislavski'nin Moskova Sanat Tiyatrosu tarafından 1898'de yeniden canlandırılmıştır. Moskova Sanat Tiyatrosu, daha sonra Çehov'un Vanya Dayı'sını sahnelemiş ve Çehov'un son iki oyunu Üç Kızkardeş ile Vişne Bahçesi'nin galasını yapmıştır. Çehov geleneksel eylem yerine bir "ruh hali tiyatrosu" ve "metinde batık bir yaşam" sunduğu için bu dört eser, hem seyirciye hem oyuncu topluluğuna meydan okumayı sunmaktadır.

Çehov ilk başta sadece maddi kazanç için yazılar yazmış ancak sanatsal hırsları arttıkça modern kısa öykünün evrimini etkileyen biçimsel yenilikler yapmıştır.[6] Okuyuculara verdiği zorluklardan ötürü özür dilememiş ve bir sanatçının rolünün soru sormak olduğunu ve sorulara cevap vermek olmadığını belirtmiştir.

Hayatı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Çocukluğu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Anton Çehov, Rusya'nın güneyindeki Azak Denizi'ne bağlı bir liman şehri olan Taganrog'ta 29 Ocak 1860 (Eski Usul 17 Ocak) tarihinde Büyük St. Anthony bayramında altı çocuklu bir ailenin üçüncü çocuğu olarak dünyaya gelmiştir. Eski bir serf ile Ukraynalı bir kadının oğlu olan[7] babası Pavel Yegorovich Çehov, Kobeliaky (günümüz Ukrayna'sında Poltava Oblastı) yakınlarındaki Vilkhovatka köyündendi ve bir bakkal işletiyordu. Kilise korosu şefi, dindar bir Ortodoks Hristiyan olan ve çocuklarına fiziksel istismarda bulunan babası Pavel Çehov, bazı tarihçiler tarafından oğlunun iki yüzlülükle ilgili birçok portresi için bir model olarak görülmüştür.[8] Çehov'un annesi Yevgeniya (Morozova), Rusya'nın her yerinde kumaş tüccarı babasıyla yaptığı yolculukların hikâyeleriyle çocukları eğlendiren mükemmel bir hikâye anlatıcısıydı.[9][10] Çehov, "Biz, yeteneklerimizi babamızdan aldık ama ruhumuz, annemizden." diye belirtmiştir.[11] Yetişkinlik döneminde Çehov, erkek kardeşi Alexander'ın, karısı ve çocuklarına karşı gösterdiği bazı davranışları, kendisine Pavel'ın tiranlığını hatırlatarak eleştirdi: "Annemizin gençliğini mahveden şeyin, zorbalık ve yalan olduğunu hatırlamanızı rica ediyorum. Zorbalık ve yalan, çocukluğumuzu o kadar berbat etti ki, ürküntüye kapılmadan ve tiksinmeden o günleri düşünemiyorum. Çorbanın çok fazla tuzlu olması üzerine sinir krizi geçirdiği ve annemize aptal dediği zaman hissettiğimiz korku ve iğrenmeyi hatırlayın."[12][13]

Çehov, Taganrog'daki Yunan Okulu ile Taganrog Gymnasium'da (daha sonra Çehov Gymnasium olarak değiştirildi) eğitim aldı ve Taganrog Gymnasium'da Eski Yunanca dersinin bir sınavında geçemeyince on beş yaşındayken sınıfta kaldı.[14] Taganrog'taki Yunan Ortodoks manastırında ve babasının korolarında şarkı söyledi. 1892 tarihli bir mektubunda çocukluğunu tanımlamak için "ıstırap" kelimesini kullandı ve şunları belirtmiştir:

"Kardeşlerim ve ben kilisenin ortasında dururken "May my prayer be exalted" ya da "The Archangel's Voice" triosunu söylerken herkes bize duygulu bir şekilde bakıyor ve ailelerimizi kıskanıyordu ama biz o sırada kendimizi küçük mahkûmlar gibi hissediyorduk."[15]

Çehov daha sonra Ateist oldu.[16][17][18]

1876'da, Çehov'un babası yeni bir ev inşa etmek için yaptığı harcamalar ve Mironov adında bir müteahhit tarafından aldatılma sonucu iflasını ilan etti.[19] Borcundan ötürü hapishaneye girmemek için üniversitede okuyan en büyük iki oğlu Alexander ve Nikolay'ın yanına, Moskova'ya, kaçtı. Aile, Moskova'da yoksulluk içinde yaşadı ve Çehov'un annesi bu olayla birlikte fiziksel ve duygusal olarak çöktü.[20] Çehov ailesinin mallarını satmak ve eğitimini bitirmek için geride kaldı.

Çehov, üç yıl daha Taganrog'ta yaşadı ve Vişne Bahçesi'ndeki Lopakhin gibi Selivanov adında bir adamla pansiyoner olarak kaldı ve evlerinin bedelini aileden kurtarmıştı.[21] Çehov, özel öğretmenler tutarak icabına baktığı eğitiminin parasını ödemek için saka kuşu yakalayıp sattı ve diğer işlerin yanı sıra gazetelere kısa skeçler sattı.[22] Moskova'daki ailesine yollayabileceği her rubleyi onları neşelendirebilecek mizahi mektuplar eşliğinde gönderdi. Bu süre boyunca Miguel de Cervantes, İvan Turgenyev, İvan Gonçarov ve Arthur Schopenhauer gibi kişilerin[23] eserlerini iyice ve çözümsel bir şekilde okudu ve Babasızlık adında komedi drama yazdı fakat erkek kardeşi Alexander, "masum [bir] uydurma olsa da affedilmez" olduğu için oyunu reddetti.[24] Çehov ayrıca bir dizi aşk işlerinin de tadını çıkarıyordu ki bunlardan biri, bir öğretmenin karısıyla olan ilişkisiydi.[22]

1879'da Çehov okulunu bitirdi, ailesinin yanına, Moskova'ya, gitti ve burada I. S. Sechenov Moskova Devlet Tıp Üniversitesi'nin tıp fakültesine kabul edildi.[25]

İlk yazıları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Çehov, artık bütün ailenin sorumluluğunu üstlenmişti.[26] Ailesini desteklemek ve harç ücretlerini ödemek için "Antoşa Çehonte" (Антоша Чехонте) ve "Dalaksız Adam" (Человек без селезенки) gibi takma isimler altında çağdaş Rus hayatına dair günlük kısa, komik skeçler ve vinyetler yazdı. Olağanüstü çıkışıyla yavaş yavaş Rus sokak yaşamının hicivli bir tarihçisi olarak ün kazandı ve 1882'de o zamanın önde gelen yayıncılarından Nikolai Leykin'in sahibi olduğu Oskolki (Fagmanlar) için yazıyordu.[27] Çehov'un bu aşamadaki tonu, olgun kurgusuyla bilinenlerden daha ağırdı..[28][29]

1884'te Çehov, az para kazandığı ve fakirleri ücretsiz muayene ettiği ana mesleği hekimliğe hak kazandı.[30]

1884 ve 1885'te Çehov kendini kan öksürürken buldu ve 1886'da nöbetler kötüleşmeye başladı fakat tüberküloz olduğunu arkadaşlarıyla ailesine itiraf edemedi.[11] Durumunu Leykin'e "Kendi meslektaşlarım tarafından muayene edilmekten korkuyorum." sözleriyle itiraf etti.[31] Haftalık dergiler için yazmaya devam etti ve ailesinin daha iyi bir yere taşınmasını sağlayacak kadar yeterli para kazanıyordu.

1886'nın başlarında milyoner sermayedar Alexey Suvorin'in hem sahibi olduğu hem editörlüğünü yaptığı ve St. Petersburg'daki en popüler gazetelerden biri olan Novoye Vremya (Yeni Zaman) için yazma teklifi aldı; Çehov, satır başına Leykin'in iki katı ücret alacak ve üç kez yazacaktı.[32] Suvorin, Çehov'la ömür boyu sürecek bir arkadaşlık başlatmıştı ve belki de Çehov'un en yakını olmuştu.[33][34]

Çok geçmeden popüler ilginin yanı sıra Çehov'un edebiyatı da ilgi çekmeye başlamıştı. Dönemin ünlü bir Rus yazarı olan altmış dört yaşındaki Dmitri Grigoroviç, Çehov'un "Avcı" adlı kısa öyküsünü okuduktan sonra Çehov'a şunları yazdı:[35] "Gerçek bir yeteneğiniz var, bir yetenek ki sizi yeni kuşaktaki yazarlar arasında ön sırada tutmakta." Ayrıca Çehov'a yavaşlaması, az yazması ve edebi kaliteye odaklanması konusunda tavsiyelerde bulunmuştur.

Çehov mektuba cevap vererek mektubun kendisine "şimşek gibi" vurduğunu söylemiş ve "Öykülerimi, muhabirlerin yangınlar hakkında notlarını kaleme alması gibi -mekanik olarak, yarı bilinçle, okuyucuyla ya da kendimle ilgili hiçbir şeyi önemsemeyerek- yazıyordum." diye itirafta bulunmuştur.[36] Erken el yazmalarının sık sık aşırı özenle yazıldığını ve sürekli gözden geçirdiğini ortaya koyması nedeniyle bu itiraf, Çehov'a kötülük yapmış olabilir.[37] Grigoroviç'in tavsiyesi yine de yirmi altı yaşındaki yazara daha ciddi, sanatsal bir tutkuya ilham verdi. Çehov, 1888'de Grigoroviç'in küçük bir torpiliyle Alacakaranlıkta (V Sumerkakh) adlı kısa öykü koleksiyonuyla "yüksek artistik değere sahip en iyi edebi ürün" dalında Puşkin Ödülü kazandı.[38]

Dönüm noktası

[değiştir | kaynağı değiştir]

Aşırı çalışma ve kötü sağlığından ötürü yorgun olan Çehov, 1887'de Ukrayna'ya seyahat etti ve bu seyahat onda bozkırın güzelliğini depreştirdi.[39] Dönüşünde "oldukça garip ve çok özgün bir şey" olarak nitelendirdiği ve Severny Vestnik'te yayımlanan "Step" adlı novella uzunluğundaki kısa öyküsünü yazmaya başladı.[40] Karakterlerin düşünce süreçlerine sürüklenen bir anlatıda, Çehov, evden uzakta yaşamak için gönderilen genç bir çocuk ile arkadaşlarının, bir rahibin ve bir tüccarın gözünden bozkır boyunca hafif gezinti arabasıyla bir yolculuk başlatır. "Step", "Çehov şiirinin sözlüğü" olarak adlandırılmış ve olgun kurgusunun kalitesinin çoğunu sergileyerek ve bir gazeteden ziyade edebi bir dergide yayımlanarak Çehov'a önemli bir yükselişi sağlamıştır.[41]

1887 sonbaharında, Korsh adlı bir tiyatro yöneticisi Çehov'u bir oyun yazması için görevlendirdi ve bunun sonucunda İvanov adlı oyun iki haftada yazılarak kasımda sahnelendi.[42] Her ne kadar Çehov bu deneyimi "berbat" bulsa ve kardeşi Alexander'a yazdığı mektupta kaotik ürünün komik bir portresi olduğundan bahsetse de oyun hit olmuş ve özgünlüğe sahip bir çalışma olarak övülmüştür.[43] Ayrıca Çehov o dönemde tam anlamıyla farkında olmasa da Martı (yazım yılı 1895), Vanya Dayı (yazım yılı 1897), Üç Kızkardeş (yazım yılı 1900) ile Vişne Bahçesi (yazım yılı 1903) gibi oyunları bugün bile oyunculuk aracına sağduyulu olan devrimci bir omurga olarak hizmet etmektedir: insanların gerçekte birbirlerine nasıl davrandıklarını ve (birbirleri ile) nasıl konuştukları üzerine "gerçekçiliği" yeniden yaratma ve ifade etme çabası ve izleyicinin insan olmanın ne anlama geldiğine dair bütün ayrıntılarıyla (olduğu gibi) kendi tanımını yansıtması umuduyla insani durumu mümkün olduğu kadar doğru bir şekilde ifade etmek için sahneye dönüştürmek.

Bu oyunculuk sanatına yaklaşma felsefesi sadece değişmeyen bir özellik değil ayrıca 20. yüzyılın büyük bir bölümünden bu güne kadar oyunculuğun temel taşıdır. Mikhail Çehov, Ivanov'u kardeşinin entelektüel gelişimi ve edebi kariyerinde önemli bir an olarak değerlendirmiştir.[11] Bu dönemden itibaren Çehov'un bir gözlemi ortaya çıkmıştır ve bu, Çehov'un tüfeği olarak bilinmektedir. Bu gözleme göre, bir anlatıdaki her ögenin gerekli ve yeri doldurulamazdır ve her şeyin ortadan kaldırılır.[44][45][46]

"Hikâye ile alakalı olmayan her şeyi kaldırın. Eğer ilk bölümde 'duvarda bir tüfek asılı' diyorsanız ikinci veya üçüncü bölümde o silah patlamalıdır. Eğer ateşlenmeyecekse, o silah orada asılı olmamalıdır."[46][47]

—Anton Çehov

Çehov'un kardeşi Nikolay'ın 1889'da tüberkülozdan ölmesi Sıkıcı Bir Öykü'ye ilham kaynağı olmuştur ve hayatının sonunda hayatının amaçsız geçtiğini fark eden bir adam hakkında olan eser, aynı yılın eylülünde bitirilmiştir.[48][49] Nikolay'ın ölümünden sonra kardeşi Çehov'un depresyonda ve huzursuz olduğunu yazan Mikhail Çehov, hukuk çalışmalarının bir parçası olarak o dönem cezaevlerini araştırıyordu ve Anton Çehov, kendi hayatında bir amaç için, bir süre sonra cezaevi reformu meselesini takıntı haline getirmiştir.[11]

Sahalin

[değiştir | kaynağı değiştir]

1890'da Çehov, Japonya'nın kuzeyindeki katorga yani ceza kolonisi olan Sahalin Adası ile Uzak Doğu Rusyası'na tren, at arabası ve nehir vapuru ile zorlu bir yolculuğa çıkmış ve burada üç ay boyunca binlerce mahkûm ve yerleşimci ile bir nüfus sayımı için görüşme yapmıştır. Çehov'un Sahalin'e yaptığı iki buçuk aylık yolculuk sırasında yazdığı mektuplar en iyileri arasında sayılmaktadır.[50] Kız kardeşine Tomsk hakkında yazdıklarıyla şehir kötü bir üne sahip olmuştur.[51][52]

"Tomsk çok sıkıcı bir kasaba. Tanıştığım sarhoşlardan ve bana saygılarını göstermek için otele gelen entelektüel insanlardan yola çıkarak karar verirsem sakinleri de çok sıkıcı.[53]

Çehov, Sahalin'de kırbaçlama, malzemelerin zimmete geçirilmesi ve kadınların fuhuşa zorlanması dahil birçok şeye şahit olmuştur ve bunlar da onu dehşete düşürmüş ve öfkelendirmiştir. "Öyle anlar vardı ki insanın alçalmasının en uç sınırlarını gördüğümü hissettim." diye yazmıştır.[54][55] Özellikle, ceza kolonisinde yaşayan çocukların aileleriyle yaşadığı kötü durumdan etkilenmiştir. Örneğin:

"Amur üzerinde vapurda Sahalin'e giderken karısını öldüren ve ayaklarına pranga takılan bir mahkûm vardı. Altı yaşındaki küçük kızı da onunlaydı. Mahkûmun küçük kızı peşinden sürüklediğini fark ettim ve [küçük kız] onun prangalarını tutuyordu. Gece olduğunda çocuk, asker ve mahkûmların birlikte yığın halde uyuduğu yerde uyuyordu.[56]

Çehov daha sonra yardımın bir cevap olmadığı ancak devletin mahkûmlara insanî muameleyi finanse etme görevi olduğu sonucuna varmıştır. Elde ettiği bulgular, 1893 ile 1894'te Ostrov Sakhalin (Sahalin Adası) adıyla edebi değil de toplumsal bilim olarak yayımlanmıştır.[57][58] Çehov, uzunca kısa öyküsü "The Murder"da "Sahalin Cehennemi" için edebi bir ifade bulmuştur.[59] Çehov'un Sahalin üzerine yazdığı yazı, Haruki Murakami'nin 1Q84 adlı romanında kısa bir yorum ve analiz konusudur.[60] Aynı zamanda Nobel Ödülü sahibi Seamus Heaney'in, "Çehov, Sahalin'de" adlı bir şiirin konusu olmuştur.[61]

Melikhovo

[değiştir | kaynağı değiştir]

1892'de Çehov, 1899 yılına kadar ailesiyle yaşayacağı ve Moskova'nın yaklaşık 40 km güneyinde yer alan Melikhovo'dan küçük bir arazi mülkünü satın almıştır. "Lord olmak güzeldir." diyerek (Shcheglov takma adı altında esprili parçalar yazan) arkadaşı Ivan Leontyev'e takılmış[15] ancak ev sahibi olarak sorumluluklarını ciddiye almış ve kısa sürede yerli köylülere faydası dokunmuştur. 1892'deki kıtlık ve kolera salgınlarının kurbanları için yardım ayarlamanın yanı sıra üç okul, bir yangın istasyonu ve bir klinik inşa etmeye ve tüberkülozu sık sık yeniden ortaya çıkmasına rağmen kendi sağlık aletlerini civardaki köylülere bağışlamaya devam etmiştir.[8][30][62] Melikhovo'daki evlerin bir ferdi olan Mihail Çehov, kardeşinin tıbbi bağlantısının kapsamını şöyle anlatmıştır:

"Çehov'un Melikhovo'ya taşındığı ilk günden itibaren yirmi mil ötedeki hasta[lar] ona akın etmeye başladı. Yürüyerek ya da arabalara getirildiler ve çoğu zaman uzaktaki hastalar için alınıp götürüldü. Bazen sabahın erken saatlerinde köylü kadınlar ve çocuklar onun kapısının önünde ayakta bekliyordu."[63]

Çehov'un ilaç harcamaları kayda değerdi ancak en büyük maliyet, hastayı ziyaret etmek için birkaç saat süren yolculuklar yapmaktı ki bu da yazma için zamanını azaltmıştır.[64] Ancak Çehov'un bir doktor olarak çalışması, Rus toplumunun bütün kesimleriyle yakın temasa geçmesini sağlayarak yazılarını zenginleştirmiştir. Örneğin, köylülerin sağlıksız ve sıkışık yaşam koşullarını ilk elden görmüş ve bunları, kısa öyküsü "Köylüler"de ele almıştır. Çehov, üst sınıfı da ziyaret etmiş ve bunu not defterine geçirmiştir: "Aristokratlar? Piyasa kadınlarında olduğu gibi aynı çirkin vücutlar ve fiziksel kirlilik, aynı dişsiz yaşlılık ve iğrenç ölüm."[65]

1894'te Çehov, Martı oyununu Melikhovo'daki meyve bahçesinde inşa ettiği bir kulübede yazmaya başlamıştır. Mülkiyete taşındığı günden itibaren iki yıl içinde evi yenilemiş, tarım ve bahçecilik yapmaya başlamış, meyve bahçesi ile göletle ilgilenmiş ve öyle çok ağaç dikmişti ki Mikhail'e göre Çehov, "onlara çocuklarıymış gibi baktı. Üç Kızkardeş'teki Yarbay Verşinin gibi onlara baktığında üç veya dört yüz yıl sonra nasıl olacağını hayal ediyordu."[11]

17 Ekim 1896'da St. Petersburg'daki Alexandrinsky Tiyatrosu'nda gösterilen Martı'nın ilk gecesi tam bir fiyaskoydu.[66] Oyun, seyirci tarafından yuhalanmış ve Çehov, tiyatrodan vazgeçme eşiğine gelmiştir. Ancak oyun, tiyatro yönetmeni Vladimir Nemirovich-Danchenko'yu etkilemiş ve meslektaşı Konstantin Stanislavski'yi 1898'de yenilikçi Moskova Sanat Tiyatrosu için yeni bir prodüksiyonu yönetmeye ikna etmiştir..[67] Stanislavski'nin psikolojik gerçekçiliğe ve topluluk oyunlarına gösterdiği dikkat, gizli incelikleri metinden aldırdı ve Çehov'un oyun yazımına olan ilgisini geri getirdi.[68] Sanat Tiyatrosu Çehov'dan daha fazla oyun ısmarladı ve ertesi yıl Çehov'un 1896'da tamamladığı Van Dayı'yı sergiledi.[69]

Yalta

[değiştir | kaynağı değiştir]

1897 yılının mart ayında Çehov, Moskova'yı ziyaret ederken akciğerlerden büyük bir kanama geçirmiştir. Büyük zorluklarla bir kliniğe girmek için ikna edildi ve burada doktorlar akciğerlerinin üst kısmında tüberküloz teşhisi koymuş ve yaşam tarzlarında bir değişiklik tavsiye etmiştir.[70]

1898'de babasının ölümünden sonra, Çehov Yalta'nın eteklerinde bir arsa almış ve burada bir sonraki yıl annesi ve kız kardeşiyle birlikte taşındığı bir villa yapmıştır. Ağaç ve çiçek dikmiş, köpek ve turna beslemiştir. Ayrıca Lev Tolstoy ve Maksim Gorki gibi kişileri ağırlamıştır. Her zaman Moskova için "sıcak Sibirya" yı terk etmek ya da yurt dışı gezileri yapmak Çehov'a iyi gelmiştir.[71][72] Yalta'da Sanat Tiyatrosu için iki oyun daha tamamlamıştır ve "daha önce krep yediğim şekilde" yazdığı günlerden daha büyük zorluklarla besleniyordu. Üç Kızkardeş ve Vişne Bahçesi, her biri bir yılını aldı.[73]

25 Mayıs 1901'de Çehov, Olga Knipper'la sessizce evlendi. Knipperr, Çehov'un Martı'nın provalarında tanıştığı Nemirovich-Danchenko'nun bir zamanlar sevgilisiydi ve vesayeti altındaydı.[74][75][76] Bu ana kadar "Rusya'nın en zorlu edebi bekârı" olarak bilinen Çehov.[77] ilişki kurmayı es geçmiş ve ilişki yerine genelevlere gitmeyi tercih etmiştir.[78] Suvorin'e yazdığı bir mektupta şunları dile getirmiştir:

"Eğer istiyorsan muhakkak evleneceğim. Ama bu şartlarda her şey şimdiye kadar olduğu gibi olmalı. Ben taşrada yaşarken o, Moskova'da yaşamalı ve onu görmeye gideceğim... Mükemmel bir koca olmaya söz veriyorum ama bana, ay gibi her gün gökyüzümde görünmeyecek bir kadın ver.[79]

Mektup, Çehov'un Olga'yla olan evliliğiyle ilgili isabetli bir tahmin oluşturmuştur: Çehov, Yalta'da yaşarken Olga, oyunculuk kariyerine devam etmek için Moskova'da yaşamıştır. 1902'de Olga düşük yaptı ve Donald Rayfield, çiftin mektuplarına dayanarak Çehov ve Olga'nın birbirinden ayrı kaldı dönemde gebeliğin ortaya çıkmış olabileceğine dair kanıt sunmuştur fakat Rus bilim insanları bu iddiayı reddetmişlerdir.[80][81] Bu uzun mesafeli evliliğin edebi mirası, tiyatro tarihinin mücevherlerini koruyan bir yazışmadır ve buna Stanislavski'nin yönetmenlik yöntemleri hakkında paylaşılan şikayetlerle Çehov'un yazdığı oyunlarında Olga'ya performansı hakkında tavsiyelerde bulunması dahildir.[82]

Çehov, Yalta'da oldu dönemde en ünlü öykülerinden birini yazmıştır:[83] "Küçük Köpekli Kadın"[84] ve bu öyküde ilk bakışta, alaycı evli bir erkekle Yalta'da tatil yaparken bir araya gelen mutsuz bir evli kadın arasında geçici bir ilişki ele alınmaktadır. İkisi de bu tanışmadan kalıcı bir şey beklemez. Beklenmedik şekilde ikili arasında yavaş yavaş derin bir aşk filizlenir. Öykü derinden aşık olmanın bir sonucu olarak hayal kırıklığına uğramış erkek kahramanın yaşadığı iç dönüşüm ile ya ailelerinden ya da birbirlerinden ayrılmak suretiyle meseleyi çözememelerini ustaca işlemiştir.[85]

Ölümü

[değiştir | kaynağı değiştir]

Mayıs 1904'te Çehov'un tüberkülozu ölümcül derecede ilerlemiştir. Mihail Çehov, "Çehov'u gören herkes sonun çok uzak olmadığını gizlice düşündüğünü ve sona yaklaştığında [Çehov'un] bunu fark ettiğini" dile getirmiştir.[11] 3 Haziran'da Kara Orman'daki Alman kaplıca şehri Badenweiler'e gitmek Olga ile yola çıkmış ve buradan kız kardeşi Masha'ya görünürde neşeli mektuplar yazmıştır ve mektuplarında çevreyle yiyecekler hakkında bilgiler vermiş ayrıca sağlığının daha iyiye gittiğine annesiyle kız kardeşini inandırmıştır. Son mektubunda ise Alman kadınlarının giyiniş şeklinden yakınmıştır.[86]

Çehov'un ölümü "edebi tarihin en önemli sanatsal yapıt"larından biri haline gelmiş[87] ve özellikle de Raymond Carver'ın "Errand" kısa öyküsü olmak üzere birçok kez kurgulanmış, süslenmiş ve tekrar anlatılmıştır. 1908'de, Olga kocasının son anlarını şöyle dile getirmiştir:

"Anton olağandışı bir şekilde oturdu ve yüksek sesle ve açıkça söyledi (neredeyse hiç Almanca bilmese de): Ich sterbe ("Ölüyorum"). Doktor onu sakinleştirdi, bir şırınga aldı, ona bir kâfur iğnesi yaptı ve şampanya sipariş etti. Anton dolu bir bardak aldı, inceledi, bana gülümsedi ve şöyle dedi: "Şampanya içmem üzerinden çok zaman geçti." Şampanyayı bitirdi ve sol tarafına sessizce uzandı ve ona doğru koşarak yatağa eğilip ona seslenecek vaktim oldu ama nefes almayı bırakmıştı ve çocuklar gibi huzur içinde uyuyordu."[88]

Çehov'un naaşı, istiridye için kullanılan bir soğutulmuş demiryolu aracıyla Moskova'ya taşındı ve bu detay Gorki'yi rahatsız etmiştir.[89] Binlerce yas tutanlardan bazıları yanlışlıkla bir askerî grup eşliğinde General Keller'ın cenaze törenini takip etmiştir.[90] Çehov, Novodeviçi Mezarlığı'ndaki babasının yanında gömülmüştür.[91][92]

Eserleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Tiyatro oyunları
  • Tütünün Zararları (О вреде табака; 1886, 1902)
  • Kuğunun Şarkısı (Лебединая песня, 1887)
  • İvanov (Иванов, 1887)
  • Ayı (Медведь: Шутка в одном действии, 1888)
  • Bir Evlenme Teklifi (Предложение, c. 1888-1889)—one act
  • A Tragedian in Spite of Himself ya da A Reluctant Tragic Hero (Трагик поневоле, 1889)
  • Düğün (Свадьба, 1889)—one act
  • Tatyana Repina (Татьяна Репина, 1889)
  • The Wood Demon (Леший, 1889)
  • The Festivities (Юбилей, 1891)
  • Martı (Чайка, 1896)
  • Vanya Dayı (Дядя Ваня, 1899-1900)
  • Üç Kızkardeş (Три сестры, 1901)
  • Vişne Bahçesi (Вишнёвый сад, 1904
  • Anayol Kıyısında (1884).
Öyküleri

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
Genel
Özel
  1. ^ Rayfield 1997, s. 595.
  2. ^ "Greatest short story writer who ever lived." Raymond Carver (in Rosamund Bartlett's introduction to About Love and Other Stories, XX); "Quite probably. the best short-story writer ever." A Chekhov Lexicon 22 Haziran 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., by William Boyd, The Guardian, 3 Temmuz 2004. Erişim tarihi: 16 Şubat 2007.
  3. ^ "Stories ... which are among the supreme achievements in prose narrative." Vodka miniatures, belching and angry cats, 28 Mart 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. George Steiner's review of The Undiscovered Chekhov, in The Observer, 13 Mayıs 2001. Erişim tarihi: 16 Şubat 2007.
  4. ^ Harold Bloom, Genius: A Study of One Hundred Exemplary Authors.
  5. ^ Letter to Alexei Suvorin, 11 Eylül 1888. Anton Çehov'un Mektupları..
  6. ^ "Chekhov is said to be the father of the modern short story". Malcolm 2004, s. 87; "He brought something new into literature." James Joyce, in Arthur Power, Conversations with James Joyce, Usborne Publishing Ltd, 1974, 978-0-86000-006-8, 57; "Tchehov's breach with the classical tradition is the most significant event in modern literature", John Middleton Murry, in Athenaeum, 8 Nisan 1922, cited in Bartlett's introduction to About Love.
  7. ^ Rayfield 1997, ss. 3-4: Egor Mikhailovich Chekhov ve Efrosinia Emelianovna
  8. ^ a b Wood 2000, s. 78
  9. ^ Payne, XVII.
  10. ^ Chekhov ile Taganrog 5 Aralık 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Taganrog şehrinin sitesi.
  11. ^ a b c d e f From the biographical sketch, adapted from a memoir by Chekhov's brother Mihail, which prefaces Constance Garnett's translation of Chekhov's letters, 1920.
  12. ^ Kardeşi Alexander'a Mektuplar, 2 Ocak 1889, in Malcolm 2004, s. 102.
  13. ^ Another insight into Chekhov's childhood came in a letter to his publisher and friend Alexei Suvorin: "From my childhood I have believed in progress, and I could not help believing in it since the difference between the time when I used to be thrashed and when they gave up thrashing me was tremendous." Letter to Suvorin, 27 Mart 1894. Anton Çehov'un Mektupları. 24 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  14. ^ Bartlett, 4-5.
  15. ^ a b Letter to I.L. Shcheglov, 9 Mart 1892. Anton Çehov'un Mektupları. 24 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  16. ^ Tabachnikova, Olga (2010). Anton Chekhov Through the Eyes of Russian Thinkers: Vasilii Rozanov, Dmitrii Merezhkovskii and Lev Shestov. Anthem Press. s. 26. ISBN 978-1-84331-841-5. For Rozanov, Chekhov represents a concluding stage of classical Russian literature at the turn of the 19th and 20th centuries, caused by the fading of the thousand-year-old Christian tradition that had sustained much of this literature. On the one hand, Rozanov regards Chekhov's positivism and atheism as his shortcomings, naming them among the reasons for Chekhov's popularity in society. 
  17. ^ Chekhov, Anton Pavlovich (1997). Karlinsky, Simon; Heim, Michael Henry (Ed.). Anton Chekhov's Life and Thought: Selected Letters and Commentary. Northwestern University Press. s. 13. ISBN 978-0-8101-1460-9. While Anton did not turn into the kind of militant atheist that his older brother Alexander eventually became, there is no doubt that he was a non-believer in the last decades of his life. 
  18. ^ Richard Pevear (2009). Selected Stories of Anton Chekhov. Random House Digital, Inc. ss. xxii. ISBN 978-0-307-56828-1. According to Leonid Grossman, "In his revelation of those evangelical elements, the atheist Chekhov is unquestionably one of the most Christian poets of world literature." 
  19. ^ Rayfield 1997, s. 31.
  20. ^ Kuzen Mihail'e mektup, 10 Mayıs 1877. Anton Çehov'un Mektupları. 24 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  21. ^ Malcolm 2004, s. 25.
  22. ^ a b Payne, XX.
  23. ^ Kardeşi Mihail'e Mektup, 1 Temmuz 1876. Anton Çehov'un Mektupları.
  24. ^ Simmons 1970, s. 33.
  25. ^ Rayfield 1997, s. 69.
  26. ^ Wood 2000, s. 79.
  27. ^ Rayfield 1997, s. 91.
  28. ^ "There is in these miniatures an arresting potion of cruelty ... The wonderfully compassionate Chekhov was yet to mature." "Vodka Miniatures, Belching and Angry Cats" 28 Mart 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., George Steiner's review of The Undiscovered Chekhov, The Observer, 13 Mayıs 2001. Erişim tarihi: 16 Şubat 2007.
  29. ^ Willis, Louis (27 Ocak 2013). "Chekhov's Crime Stories". Literary and Genre. Knoxville: SleuthSayers. 26 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2018. 
  30. ^ a b Malcolm 2004, s. 26.
  31. ^ N.A.Leykin'a Mektup, 6 Nisan 1886. Anton Çehov'un Mektupları. 24 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  32. ^ Rayfield 1997, s. 128.
  33. ^ Rayfield 1997, ss. 448-50They only ever fell out once, when Chekhov objected to the anti-Semitic attacks in New Times against Dreyfus and Zola in 1898.
  34. ^ In many ways, the right-wing Suvorin, whom Lenin later called "The running dog of the Tzar" (Payne, XXXV), was Chekhov's opposite; "Chekhov had to function like Suvorin's kidney, extracting the businessman's poisons."Wood 2000, s. 79
  35. ^ The Huntsman.. Erişim tarihi: 16 Şubat 2007.
  36. ^ Malcolm 2004, ss. 32-3.
  37. ^ Payne, XXIV.
  38. ^ Simmons 1970, s. 160.
  39. ^ "There is a scent of the steppe and one hears the birds sing. I see my old friends the ravens flying over the steppe." Letter to sister Masha, 2 Nisan 1887. Anton Çehov'un Mektupları.
  40. ^ Letter to Grigorovich, 12 Ocak 1888. Quoted by Malcolm 2004, s. 137.
  41. ^ "'The Steppe,' as Michael Finke suggests, is 'a sort of dictionary of Chekhov's poetics,' a kind of sample case of the concealed literary weapons Chekhov would deploy in his work to come." Malcolm 2004, s. 147.
  42. ^ From the biographical sketch, adapted from a memoir by Chekhov's brother Mikhail, which prefaces Constance Garnett's translation of Chekhov's letters, 1920.
  43. ^ Kardeşi Alexander'a mektup, 20 Kasım 1887. Anton Çehov'un Mektupları. 24 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  44. ^ Petr Mikhaĭlovich Bit︠s︡illi (1983), Chekhov's Art: A Stylistic Analysis, Ardis, s. x 
  45. ^ Daniel S. Burt (2008), The Literature 100: A Ranking of the Most Influential Novelists, Playwrights, and Poets of All Time, Infobase Publishing 
  46. ^ a b Valentine T. Bill (1987), Chekhov: The Silent Voice of Freedom, Philosophical Library 
  47. ^ S. Shchukin, Memoirs (1911)
  48. ^ "A Dreary Story." 24 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Erişim tarihi 16 Şubat 2007.
  49. ^ Simmons 1970, ss. 186-91.
  50. ^ Malcolm 2004, s. 129.
  51. ^ Simmons 1970, s. 223.
  52. ^ Rayfield 1997, s. 224.
  53. ^ Letter to sister, Masha, 20 Mayıs 1890. Anton Çehov'un Mektupları. 24 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  54. ^ Wood 2000, s. 85.
  55. ^ Rayfield 1997, s. 230.
  56. ^ A.F.Koni'ye Mektup, 16 Ocak 1891. Anton Çehov'un Mektupları. 24 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  57. ^ Malcolm 2004, s. 125.
  58. ^ Simmons 1970, s. 229: Such is the general critical view of the work, but Simmons calls it a "valuable and intensely human document."
  59. ^ "The Murder" 24 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Erişim tarihi 16 Şubat 2007.
  60. ^ Murakami, Haruki. 1Q84. Alfred A. Knopf: New York, 2011.
  61. ^ Heaney, Seamus. Station Island Farrar Straus Giroux: New York, 1985.
  62. ^ Payne, XXXI.
  63. ^ From the biographical sketch, adapted from a memoir by Chekhov's brother Mikhail, which prefaces Constance Garnett's translation of Chekhov's letters, 1920.
  64. ^ From the biographical sketch, adapted from a memoir by Chekhov's brother Mihail, which prefaces Constance Garnett's translation of Chekhov's letters, 1920.
  65. ^ Note-Book. 24 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Erişim tarihi 16 Şubat 2007.
  66. ^ Rayfield 1997, ss. 394-8.
  67. ^ Benedetti, Stanislavski: An Introduction, 25.
  68. ^ Chekhov and the Art Theatre, in Stanislavski's words, were united in a common desire "to achieve artistic simplicity and truth on the stage." Allen, 11.
  69. ^ Rayfield 1997, ss. 390-1Rayfield draws from his critical study Chekhov's "Uncle Vanya" and the "Wood Demon" (1995), which anatomised the evolution of the Wood Demon into Uncle Vanya—"one of Chekhov's most furtive achievements."
  70. ^ Letter to Suvorin, 1 Nisan 1897. Anton Çehov'un Mektupları.
  71. ^ Olga Knipper, "Memoir", in Benedetti, Dear Writer, Dear Actress, 37, 270.
  72. ^ Bartlett, 2.
  73. ^ Malcolm 2004, ss. 170-71.
  74. ^ "I have a horror of weddings, the congratulations and the champagne, standing around, glass in hand with an endless grin on your face." Letter to Olga Knipper, 19 Nisan 1901.
  75. ^ Benedetti, Dear Writer, Dear Actress, 125.
  76. ^ Rayfield 1997, s. 500
  77. ^ Harvey Pitcher in Chekhov's Leading Lady, quoted in Malcolm 2004, s. 59.
  78. ^ "Chekhov had the temperament of a philanderer. Sexually, he preferred brothels or swift liaisons."Wood 2000, s. 78
  79. ^ Suvorin'e Mektup, 23 Mart 1895. Anton Çehov'un Mektupları. 24 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  80. ^ Rayfield 1997, ss. 556-57
  81. ^ There was certainly tension between the couple after the miscarriage, though Simmons 1970, s. 569, and Benedetti, Dear Writer, Dear Actress, 241, put this down to Chekhov's mother and sister blaming the miscarriage on Olga's late-night socialising with her actor friends.
  82. ^ Benedetti, Dear Writer, Dear Actress: The Love Letters of Olga Knipper and Anton Chekhov.
  83. ^ Chekhov, Anton. "Lady with lapdog". Short Stories. 15 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2018. 
  84. ^ Rosamund, Bartlett (2 Şubat 2010). "The House That Chekhov Built". London Evening Standard. s. 31. 
  85. ^ "Overview: 'The Lady with the Dog'." Characters in 20th-Century Literature. Laurie Lanzen Harris. Detroit: Gale Research, 1990. Literature Resource Center. Web. 3 Kasım 2011.
  86. ^ Letter to sister Masha, 28 Haziran 1904. Anton Çehov'un Mektupları.
  87. ^ Malcolm 2004, s. 62.
  88. ^ Olga Knipper, Memoir, in Benedetti, Dear Writer, Dear Actress, 284.
  89. ^ "Banality revenged itself upon him by a nasty prank, for it saw that his corpse, the corpse of a poet, was put into a railway truck 'For the Conveyance of Oysters'." Maxim Gorky in Reminiscences of Anton Chekhov. 14 Eylül 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Erişim tarihi 16 Şubat 2007.
  90. ^ Chekhov's Funeral. M. Marcus.The Antioch Review, 1995
  91. ^ Malcolm 2004, s. 91; Alexander Kuprin in Reminiscences of Anton Chekhov 14 Eylül 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Erişim tarihi 16 Şubat 2007
  92. ^ "Novodevichy Cemetery". Passport Magazine. Nisan 2008. 26 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2013. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Vikipedi'nin kardeş projelerinden
Anton Çehov
hakkında daha fazla bilgi edinin
Commons'ta ara Commons'ta dosyalar
Vikisöz'de ara Vikisöz'de alıntılar
Eserler
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Anton_Çehov&oldid=34160858" sayfasından alınmıştır