İçeriğe atla

Turgay Şeren

Vikipedi, özgür ansiklopedi
19.32, 8 Kasım 2024 tarihinde Nanahuatl (mesaj | katkılar) tarafından oluşturulmuş 34184215 numaralı sürüm (Kaynak?)
(fark) ← Önceki hali | Güncel sürüm (fark) | Sonraki hali → (fark)
Sayfanın 8 Kasım 2024 tarihinde onaylanmış olan kontrol edilmiş bir sürümü, bu revizyonu temel almıştır.

Turgay Şeren
4 Mayıs 1958'de Hollanda ile Türkiye arasında oynanan maç öncesinde iki takımın kaptanı flama değişimi yaparken. Solda Turgay Şeren, sağda Cor van der Hart.
Kişisel bilgileri
Tam adı Turkay Sabit Şeren
Doğum tarihi 15 Mayıs 1932(1932-05-15)
Doğum yeri Keçiören, Ankara, Türkiye
Ölüm tarihi 7 Temmuz 2016 (84 yaşında)
Ölüm yeri İstanbul, Türkiye
Boyu 1,85 m (6 ft 1 in)[1]
Mevkii Kaleci
Altyapı kariyeri
1947-1949 Galatasaray
Profesyonel kariyeri*
Yıllar Takım Maç (Gol)
1949-1967 Galatasaray 369 (0)
Toplam 369 (0)
Millî takım kariyeri
1950-1952  Türkiye U-21 5 (0)
1950-1966  Türkiye 46 (0)
Teknik direktörlük kariyeri
1968-1969 Mersin İdman Yurdu
1969-1970 Vefa
1970-1971 Samsunspor
1971-1973 Mersin İdman Yurdu
1974 Vefa
1979-1980 Galatasaray
* Yalnızca lig maçları ve gollerini içerir.

Turkay Sabit Şeren (15 Mayıs 1932, Keçiören - 7 Temmuz 2016, İstanbul), Türk millî futbolcu, teknik direktör, futbol yorumcusu ve spor yöneticisidir. Kaleci pozisyonunda görev alan oyuncu, futbolculuk kariyerinin tamamını Galatasaray'da geçirmiştir.

1932 yılında doğan Şeren, altyapısında oynadığı Galatasaray'ın A takımındaki ilk maçına 1949-50 sezonunda çıktı. 1954-55, 1955-56 ve 1957-58 sezonlarında İstanbul Profesyonel Ligi; 1961-62 ve 1962-63 sezonlarında Millî Lig; 1962-63, 1963-64 ve 1965-66 sezonlarında Türkiye Kupası şampiyonlukları yaşadı. Kariyerinin tamamını geçirdiği Galatasaray'da 1966-67 sezonu sonuna kadar görev yaptı. Bu süreçte 369'u lig olmak üzere 405 resmî maça çıktı. Futbolculuk kariyerini sonlandırdığında, resmî maçlar göz önüne alındığında kulüp tarihinin en çok maça çıkan oyuncusu olan Şeren, sonraları bu unvanını farklı oyunculara kaptırdı.

1950 ile 1952 yılları arasında Türkiye 21 yaş altı millî takımında, 1950 ile 1966 yılları arasında ise Türkiye A millî takımında oynadı. 1951'de Berlin'de Batı Almanya'ya karşı yapılan ve Türkiye'nin 1-2 kazandığı maçta yaptığı kurtarışlar neticesinde "Berlin Panteri" lakabı ile anılmaya başladı. Ülkenin katıldığı ilk FIFA Dünya Kupası olan 1954 FIFA Dünya Kupası'nda, takımın birinci kalecisi olarak mücadele etti. A millî takım formasıyla 46 maçta görev aldı. Futbolculuk kariyerini sonlandırdığında, Lefter Küçükandonyadis ile birlikte en çok A millî olan oyuncu konumunda olsa da, günümüzde bu iki oyuncu bu alanda 24. sırada bulunmaktadır. Türkiye A millî takımı formasıyla 35 kez kaptan olarak sahaya çıkan Şeren, bu alanda birinci konumdadır.

Futbolculuğu bırakmasının ardından teknik direktörlük ve futbol yazarlığı kariyerine başladı. 1968-69 sezonu başında Mersin İdman Yurdu'nun teknik direktörlüğüne geldi. 1969-70 sezonunda Vefa, 1970-71 sezonunda Samsunspor, 1971-1973 yılları arasında yeniden Mersin İdman Yurdu, 1974'te yeniden Vefa ve son olarak 1979-80 sezonunda Galatasaray'ı çalıştırdı. Bir dönem ise televizyonda yayınlanan futbol programlarında yorumculuk yapan Şeren, 1993-2013 yılları arasında Türkiye Profesyonel Futbolcular Derneğinin başkanlığını da yaptı. 7 Temmuz 2016'da İstanbul'da öldü.

İlk yılları

[değiştir | kaynağı değiştir]

15 Mayıs 1932 tarihinde,[2] o dönem Ankara'nın Altındağ ilçesine bağlı bir mahalle olan Keçiören'de,[3] Mustafa Kemal Atatürk'ün özel kalem müdür muavinlerinden Sabit Şevki Şeren ile öğretmenlik yapan Münevver Şeren'in ikinci erkek çocuğu olarak doğdu.[4] İsmi, Atatürk tarafından Türkay olarak konuldu.[4] İlkokul dördüncü sınıfa kadar Çorlu'da okudu.[3][5] İstanbul'daki Galatasaray Lisesi'ndeki parasız yatılı sınavlarını kazanmasının ardından eğitimine parasız yatılı olarak devam ederken annesi de Çorlu'da yaşayan anne ve babasının yanında öğretmenlik hayatını sürdürmekteydi.[3][4] Lise üçüncü sınıfında öğrenim gördüğü sırada babası öldü.[4] Lise hayatında gerek öğretmenleri gerekse arkadaşlarının adını Turgay diye telaffuz etmesinin ardından Turgay adını kullanmaya başladı.[4] 1952 yılında liseden mezun oldu.[6]

Futbolculuk kariyeri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kulüp kariyeri

[değiştir | kaynağı değiştir]

1949-1958

[değiştir | kaynağı değiştir]
19 Şubat 1950 tarihli Yeni Sabah gazetesinde Turgay Şeren

Liseden mezun olmasının hemen ardından, İstanbul Futbol Ligi'nde mücadele eden Galatasaray'da futbolculuk kariyerine başladı.[4] Lisedeyken forvet pozisyonunda futbol oynayan Şeren, Galatasaray teknik direktörü Peter Molloy'un yönlendirmesiyle kaleci pozisyonuna geçti.[4] 30 Ekim 1949'da, Vefa ile oynanan ve takımının 1-0 kazandığı İstanbul Ligi karşılaşmasında ilk kez A takım formasıyla bir lig maçına çıktı. 6 Kasım 1949'daki 1-0 kaybettikleri Fenerbahçe maçında ilk derbisine çıktı. Bu maç, aynı zamanda Şeren'in Galatasaray'da oynadığı resmî maçlarda yediği ilk goldü. İstanbul Futbol Ligi'nin 1949-50 sezonunda 9 maça çıkarken kalesinde 7 gol görürken takımı Galatasaray ligi 3. sırada tamamladı ve Millî Eğitim Kupası'nda oynamaya hak kazandı. Takımının bu organizasyonda oynadığı 14 maçın 13'ünde koruduğu kalede 5 gol gördü. Şeren, sakatlığı sebebiyle 23 Nisan'daki Fenerbahçe maçında oynayamamıştı.[7] Ligde en az gol yiyen takım olan Galatasaray, ligi Fenerbahçe'nin ardından ikinci sırada tamamladı. Şeren, sezonu toplamda 22 lig maçıyla tamamladı ve bu maçlarda toplam 11 gol yerken 11 maçta kalesinde gol görmedi.

30 Eylül 1950'de, Kasımpaşa karşısında oynadıkları ve 2-0 kazandıkları maçta yer alarak 1950-51 sezonundaki ilk resmî maçına çıktı.[8] 5 Kasım'daki Vefa deplasmanında rakip takımdan gelen beş gole engel olamadı ve maç 5-1'lik Vefa galibiyetiyle sona erdi.[9] 17 Şubat 1951'de Beşiktaş ile oynanan hazırlık karşılaşmasında yaşadığı sakatlık sonrasında[10] iki lig maçında oynayamadı.[11][12] 3-0 kazandıkları 18 Mart'taki Vefa maçıyla sahalara dönen Şeren,[13] takımının geri kalan tüm lig maçlarında görev aldı. Sezonu 12 lig maçıyla tamamlarken kalesinde toplam 12 gol gördü. Bu maçların yarısında kalesini gole kapatmıştı.

1951-52 sezonu öncesindeki Eylül ayında, kulübün futbol şube sorumlusu Mehmet Leblebi ile yaşadığı anlaşmazlıklar sebebiyle kulüpten ayrılmak istediğini açıklasa da kulüp yönetimiyle yaptığı görüşmeler sonrasında kararını değiştirerek kulüpte kaldı.[14] 1952 yılında ilk kez düzenlenen İstanbul Profesyonel Ligi öncesinde ligdeki takımların bazı oyuncuları profesyonelliğe geçerken Şeren amatör olarak kalmayı tercih eden futbolcular arasındaydı.[15] 5 Ocak 1952'de oynanan ve 0-2 kazandıkları Kasımpaşa maçıyla birlikte sezonun ilk resmî maçına çıktı.[16] Takımın en son profesyonel olan oyuncusu olan Şeren, Millî Eğitim Bakanlığının Ocak ayında yayımladığı genelge gereğince, lise öğrencisi olduğundan sezonu amatör olarak tamamladı.[17] 30 Mart'taki 0-0'lık Beşiktaş ile 1 Mayıs'taki 0-0'lık Beykoz maçları arasındaki beş maç boyunca kalesini gole kapatan Şeren, takımının ligde oynadığı 14 maçın tamamında görev aldı. Bu maçlarda 9 gol yiyen Galatasaray ligin en az gol yiyen takımı olurken 7 maçı gol yemeden geçirdi.

1952-53 sezonuna, 27 Eylül 1952'deki 0-1 kazandıkları Emniyet maçıyla başladı.[18] Antrenmanlarda gösterdiği kurallara aykırı hareketleri sebebiyle 4 Ekim'deki 4-2 kaybettikleri İstanbulspor karşılaşmasının kadrosuna alınmadı.[19] 2-0 sonuçlanan 12 Ekim'deki Beykoz[20] ile 18 Ekim'deki Adalet[21] maçlarını da kalesinde gol görmeden tamamladı. 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı dolayısıyla 31 Ekim-2 Kasım günleri arasında Ankara 19 Mayıs Stadyumu'nda gerçekleştirilen; Ankara, İstanbul ve İzmir karmalarının birbirleriyle birer maç yaptığı ve Ankara karmasının kazandığı Cumhuriyet Kupası'nda İstanbul karmasında yer aldı.[22] Sezon boyunca Galatasaray'ın ligde oynadığı 18 maçın 16'sında forma şansı bulan Turgay bu maçlarda kalesinde 12 gol görürken 8 maçı gol yemeden tamamladı.

Fenerbahçe'den transfer teklifleri almasına rağmen 1953 Temmuz'unda, kulübüyle beş yıllık profesyonel sözleşme imzaladı. Bu sözleşmeyle birlikte ₺5.000 prim ile ₺500 maaş alacaktı.[23] 18 Ekim 1953'te, yeni sezonun ilk lig maçına Kasımpaşa karşısında çıktı. Maç, 0-1'lik Galatasaray galibiyetiyle sona erdi.[24] 1954 FIFA Dünya Kupası'na katılan millî takım oyuncularıyla birlikte turnuvanın düzenleneceği İsviçre'ye hareket ettiğinden takımının 16 Haziran'da Beyoğluspor ile oynadığı ve 1-2 kazandığı maçta oynama şansı elde edemedi.[25] 14 lig maçında görev aldığı 1953-54 sezonunda kalesinde 19 gol gördü. Maç başına kalesinde gördüğü gol oranı 1,36 olurken bu oran kariyerinde ilk kez 1'in üstüne çıkmıştı. 30 Ekim'de, 6-0 kazandıkları Beyoğluspor mücadelesinde 1954-55 sezonunun ilk lig maçına çıktı. Bu sezon 15 maç boyunca Galatasaray kalesini koruyan Şeren, kalesinde toplam 7 gol görürken Şeren'in oynamadığı üç lig maçında takım 6 gol yemişti. Sezon sonunda ise takımıyla birlikte İstanbul Profesyonel Ligi şampiyonluğuna ulaşan Şeren, futbolculuk kariyerinin ilk kupasını bu sezon kazandı. Sezonun sona ermesinin ardından, ligin ilk beş sırasındaki takımın mücadele ettiği Atatürk Kupası'na katılan Galatasaray'ın kalesini iki maçta korudu. Bu maçlarda kalesinde 5 gol görürken takımı ise turnuvayı dördüncü sırada tamamlamıştı. 9 Ekim 1955'teki 3-0 kazandıkları İstanbulspor maçıyla birlikte 1955-56 sezonuna başlayan Şeren, sezon boyunca oynadığı 15 lig maçında kalesinde 16 gol gördü ve 7 maçı gol yemeden tamamladı. Sezon sonunda ise Galatasaray formasıyla ikinci İstanbul Profesyonel Ligi şampiyonluğunu yaşadı.

Son sezonu şampiyon tamamlamasından ötürü Şampiyon Kulüpler Kupası'nda oynamaya hak kazanan Galatasaray, birinci turundan katıldığı turnuvadaki ilk maçını 26 Ağustos 1956 tarihinde, Romanya ekibi Dinamo București ile oynadı. Takımın Avrupa kupalarındaki ilk maçı olma niteliği taşıyan ve Dinamo București'nin 3-1'lik üstünlüğüyle sona eren maçta Şeren de görev almıştı.[26] Sezonun ilk lig maçı olan 19 Eylül'deki 5-2 kazandıkları Emniyet maçında görev aldı.[27] Galatasaray, Şeren'in de görev yaptığı 30 Eylül'de Dinamo București ile oynanan rövanş maçını 2-1 kazanmasına karşın turnuvaya veda etti. Bu galibiyet, aynı zamanda takımın Avrupa kupaları tarihindeki ilk galibiyetiydi.[28] İstanbul Profesyonel Ligi'nde takımının oynadığı 18 maçın tamamında görev alan Şeren, bu maçlarda kalesinde 19 gol görürken 6 maçı gol yemeden tamamladı. Ligi ikinci sırada bitiren Galatasaray, diğer taraftan da Avrupa kupalarına katılacak takımı belirlemek amacıyla Ankara'dan 12, İstanbul ve İzmir'den onar takımın katıldığı Federasyon Kupası'nda mücadele etti. Elemeleri geçerek final grubuna yükselen ve bu grubu ikinci sırada tamamlayan Galatasaray'ın oynadığı 12 maçta da görev alan Şeren, bu maçlarda 9 gol yemiş ve 5 maçı gol yemeden bitirmişti.

31 Ağustos 1957'de, 1-2 kazandıkları Kasımpaşa maçında 1957-58 sezonunda ilk resmî maçına çıktı.[29] Takımının 18 İstanbul Profesyonel Ligi maçının tamamında görev alırken kalesinde toplam 10 gol gördü. Bu sonuçla ligin en az gol yiyen takımı olan Galatasaray, sezonu da şampiyon olarak tamamladı. Şeren 10 maçı ise gol yemeden tamamlamıştı. Diğer yandan Federasyon Kupası'nda da mücadele eden ve organizasyonu ikinci sırada tamamlayan Galatasaray'ın 11 maçının 10'unda görev alan Şeren, bu maçlarda kalesinde 8 gol görmüş ve 5 maçı ise gol yemeden geçirmişti.

1958-1967

[değiştir | kaynağı değiştir]
Turgay Şeren Hollanda'da antrenman yaparken (1958)

İstanbul Profesyonel Ligi'nin son sezonu olan 1958-59 sezonundaki ilk maçına 31 Ağustos 1958'de, İstanbulspor karşısında çıktı. Bu maç 2-0'lık İstanbulspor galibiyetiyle sona ererken Şeren,[30] bu maç sonrasında oynadığı 6 lig maçında kalesini gole kapadı. 2 Kasım günü Romanya ile oynanan millî maçta kaburgasında çatlak oluştu.[31] Bu sakatlığın ardından futbolculuk kariyerini sonlandırma kararı alan Şeren,[32] daha sonra bu kararından vazgeçti. Bir müddet sonra, 14 Kasım'da yapılan yapılan muayenede kaburgasında çatlak değil, kırık olduğu belirlendi.[33] 25 Kasım günü, tedavi için Londra'ya gitti.[34] 18 Aralık'ta Türkiye'ye dönse de[35] lig maçlarında görev alamadı. Galatasaray ile sözleşmesi süren futbolcu, River Plate'te deneme amacıyla oynamak için 1 Şubat 1959 tarihinde Arjantin'e hareket etti.[36] Galatasaray yöneticileri, River Plate'in Şeren'i transfer etmek istemesi durumunda ₺200.000 bonservis bedeli talep edecekleri yönünde açıklamada bulundu.[37] Burada yapılan denemeler sonrasında kendisine $15.000 transfer bedeli, aylık $4.000 maaş, primler ve bir ev teklif edildi.[38] Daha sonra bu teklifteki transfer ücreti $40.000'a yükseltildi.[39] Üç hazırlık maçında River Plate forması giydi ve bu sayede Güney Amerika'da futbol oynayan ilk Türk oldu.[3] River Plate ile 1 senelik sözleşme imzalasa da Galatasaray'ın bonservisini vermemesi üzerine İstanbul'a döndü.[40][41] Galatasaray yöneticilerinin 9 Mart'ta yaptığı toplantıdan, Şeren'in kulübe ₺60.000 vermesi durumunda sözleşmesinin feshedileceği kararı çıktı.[42] Sözleşme fesih bedelini fazla bulan River Plate, oyuncuya yaptığı teklifi geri çekerek transfer girişimini sonlandırdı.[43] 11 Nisan'da, Demirspor karşısında alınan 1-2'lik mağlubiyette kariyerindeki ilk Millî Lig maçına çıktı.[44] Ligde yer aldığı grubu birinci sırada tamamlayan Galatasaray, diğer grubun birincisi Fenerbahçe ile, ligin şampiyonunun belirlenmesi için iki ayaklı bir final oynadı. Şeren'in görev aldığı 10 Haziran'daki ilk maç 1-0'lık Galatasaray üstünlüğüyle sonuçlansa da,[45] bel kemiğindeki çatlak sebebiyle oynayamadığı 14 Haziran'daki ikinci maçı 4-0 kazanan Fenerbahçe şampiyonluğa ulaşan taraf oldu.[46][47] Kulüp yönetim kurulu tarafından yapılan toplantıda, Şeren'in sakatlığının maçta oynamasına engel olmamasına rağmen kendisinin bilinçli olarak maçta oynamadığı belirtildi. Bu tespitin ardından kendisinden takım kaptanlığı alındı ve oyuncuya ₺500 ceza verildi.[48] Yaşanan gelişmelerin ardından kulüpten ayrılmak istediğini belirten Şeren'i kadrolarına katmak için Feriköy, Karagümrük ve Hollanda'nın Fortuna Sittard takımı tarafından başarısızlıkla sonuçlanan girişimlerde bulunuldu.[49][50][51] Şeren'den alınan kaptanlık görevi yönetim kurulu tarafından Ergun Ercins'e verilse de 22 Ağustos 1959'da Karagümrük ile oynanan hazırlık maçında Ercins, kaptanlık görevini kendi isteğiyle Şeren'e devretti.[52] Yönetim kurulu kararına karşı oyuncular tarafından yapılan bu eylem sonrasında bazı yönetim kurulu üyeleri görevinden istifa etti.[53] Şeren, 1959-60 sezonundaki ilk lig maçına 26 Ağustos günü Beykoz karşısında çıktı. Maç 2-0'lık Galatasaray galibiyetiyle sonuçlandı.[54] Ligdeki ilk beş maçta kalesini gole kapatan Şeren, takımının ligde oynadığı 38 maçın 34'ünde forma giydi. Bu maçlarda kalesinde 19 gol görmüş ve 17 maçı gol yemeden tamamlamıştı.

4 Temmuz 1960'ta, ₺60.000 karşılığında kulübüyle iki yıllık yeni bir sözleşme imzaladı.[55] 3 Eylül günü Vefa karşısında 1960-61 sezonunun ilk lig maçına çıktı. Görev aldığı ilk üç lig maçını takımı 2-0'lık skorla kazandı. Ligde takımının oynadığı 38 maçın 33'ünde görev aldı. Bu maçlarda toplam 16 gol yiyen Şeren, 22 maçı ise gol yemeden tamamlamış ve Galatasaray ise ligi ikinci sırada bitirmişti. Ertesi sezon ise takımının 38 lig maçının 36'sında kaleyi korudu. Bu maçlarda kalesinde 16 gol gören Şeren, 22 maçta kalesini gole kapatmıştı. 7 Haziran 1962'deki 1-1'lik Beşiktaş maçında, kariyerinde oynadığı resmî maçlardaki ilk ve tek kırmızı kartını görerek oyundan ihraç edildi.[56] Sezon sonunda kariyerindeki ilk Millî Lig şampiyonluğuna ulaştı. 12 Temmuz 1962'de, kulübüyle olan sözleşmesini iki yıllığına uzattı.[57] Şampiyon Kulüpler Kupası 1. turunda, 9 Eylül 1962 günü oynanan ve 1-1 sonuçlanan Dinamo București deplasmanında Galatasaray kalesini korudu.[58] 16 Eylül'deki 3-0 kazandıkları rövanş maçında da görev aldı.[59] 22 Eylül'de, 0-1 kazandıkları Göztepe deplasmanında sezonun ilk lig maçına çıktı.[60] Şampiyon Kulüpler Kupası'nın 2. turunda karşılaştığı Polonia Bytom'u da eleyen takım, çeyrek finalde İtalyan ekibi Milan'a iki maçta da yenildi ve turnuvaya veda etti. 13 Nisan 1963'teki 1-1 sonuçlanan Gençlerbirliği maçında iki kaburga kemiği kırıldı ve yaklaşık iki ay sahalardan uzak kaldı.[61] 10 Haziran'da Demirspor ile oynanan Türkiye Kupası yarı finalinde, sakatlık sonrası ilk kez forma giydi.[62] Sezon genelinde 35 resmî maça çıkan Şeren, kalesinde 33 gol gördü. 10 golde ise kalesini gole kapayan Şeren, sezon sonunda Millî Lig ve Türkiye Kupası şampiyonlukları yaşadı.

1963-64 sezonunun ilk maçına 8 Eylül 1963 tarihinde Feriköy karşısında çıktı.[63] Takımının 2-1 kazandığı bu maçtan birkaç gün sonra, 11 Eylül günü Şampiyon Kulüpler Kupası'nın 1. turunda Macar temsilcisi Ferencvárosi'ye karşı forma giydi. Maç, 4-0'lık Galatasaray üstünlüğüyle sonuçlandı.[64] 28'i ligde olmak üzere 39 resmî maçla sezonu tamamlayan Şeren, bu maçlarda kalesinde 32 gol gördü ve 20 maçı gol yemeden tamamladı. Ayrıca Şeren, takımının Türkiye Kupası'nda oynadığı maçların tamamında görev aldı ve sezonu, kariyerinin ikinci Türkiye Kupası şampiyonluğuyla tamamladı. 1964 yazında Galatasaray tarafından ₺150.000 bonservis bedeliyle satış listesine konuldu.[65] 24 Temmuz günü kulübüyle olan sözleşmesini iki yıl daha uzattı.[66] 7 Ekim günü, Magdeburg ile oynanan ve 1-1 sonuçlanan Kupa Galipleri Kupası 1. tur maçıyla sezonun ilk resmî maçını oynadı.[67] 10 Ekim'deki 3-1 kazandıkları İstanbulspor mücadelesinde ise ligde ilk kez forma giydi.[68] 13 Aralık günü oynanan 0-5'lik İzmirspor deplasmanında kolunun kırılması sebebiyle sezonun kalan maçlarında oynayamadı.[69] Sezonu 7'si ligde olmak üzere 10 maçla tamamladı. Bu gollerde kalesinde 7 gol görürken 4 maçta kalesini gole kapadı.

Sakatlık sonrası ilk resmî maçına yaklaşık 11 ay sonra çıktı. 28 Kasım 1965 günü oynadığı Şekerspor deplasmanı, Galatasaray'ın 2-1'lik mağlubiyetiyle sonuçlanmıştı.[70] Sezon boyunca 20'si ligde olmak üzere 23 resmî maça çıkan Şeren; bu maçlarda kalesinde 16 gol görürken 10 maçı ise gol yemeden tamamladı. Sezon sonunda, futbolculuk kariyerinin son kupası olan Türkiye Kupası'nda şampiyonluğa ulaştı. 24 Ağustos 1966 günü Rapid Wien ile oynanan ve Avusturya ekibinin 4-0 kazandığı Kupa Galipleri Kupası'nın 1. tur maçında görev alarak 1966-67 sezonunda ilk kez forma giymiş oldu.[71] 1966 yılında Milliyet Spor Ödülleri kapsamında verilen Yılın Sporcusu Ödülü'nü kazandı.[72] 11 Haziran 1967'de, Karşıyaka karşısında futbolculuk kariyerinin son resmî maçına çıktı.[73] Bu sezon 10'u lig olmak üzere 14 resmî maçta şans bulan Şeren, takımın birinci kaleciliğini Bülent Gürbüz'e devretmişti. Oynadığı resmi maçlarda toplam 21 gol yiyerek maç başına yediği gol sayısının en fazla olduğu sezonu yaşadı. 2 Temmuz 1967'de, aralarında Sovyet kaleci Lev Yaşin'in de yer aldığı ve ligde forma giyen oyuncuların oluşturulduğu karma bir takım ile Galatasaray arasında yapılan bir jübile maçıyla futbolculuk kariyerini sonlandırdı. Maç, Galatasaray'ın 2-0'lık galibiyetiyle sona erdi.[74]

Millî takım kariyeri

[değiştir | kaynağı değiştir]

28 Mayıs 1950'de, İran ile oynanan ve Türkiye'nin 6-1 kazandığı hazırlık maçında ilk kez A millî takım formasını giydi. 28 Ekim 1950'de, Akdeniz Kupası kapsamında Mısır ile oynanan ve 3-1 kazandıkları maçta ilk kez Türkiye 21 yaş altı millî takımı formasıyla görev aldı. 17 Haziran 1951'de deplasmanda Batı Almanya oynanan ve Türkiye'nin 1-2'lik üstünlüğüyle sona eren hazırlık maçında yaptığı kurtarışlar sonrasında kendisine "Berlin Panteri" lakabı takıldı.[4] deplasmanında yaptığı 1953 yılına kadar devam eden Akdeniz Kupası'nda dört maça daha çıkan Şeren, turnuva boyunca takımının oynadığı altı maçın beşinde görev alırken kalesinde toplam 6 gol gördü.

14 Mart 1954'te, 1954 FIFA Dünya Kupası elemeleri kapsamında İspanya ile oynanan ve Türkiye'nin 1-0'lık üstünlüğüyle sonuçlanan maçta ilk kez takım kaptanlığı yaptı.[75] İsviçre'de düzenlenen ve ülkesinin katıldığı ilk FIFA Dünya Kupası organizasyonu olan 1954 FIFA Dünya Kupası'na katılan kadroda yer aldı. Turnuva kapsamında 17 Haziran günü 4-1 kaybettikleri Batı Almanya ve 20 Haziran günü 7-0 kazandıkları Güney Kore maçlarında görev aldı.

5 kez 21 yaş altı millî takımı, 46 kez de A millî takım maçına çıkan Şeren; A millî takımdaki 35 maçında takım kaptanı olarak sahada yer aldı.[76] Futbolculuk kariyerini sonlandırdığında, Lefter Küçükandonyadis ile birlikte en çok A millî olan oyuncu konumunda olsa da, günümüzde bu iki oyuncu bu alanda 24. sırada bulunmaktadır. Öte yandan Şeren, Türkiye A millî takımı formasıyla sahaya en çok kaptan olarak çıkan futbolcu konumundadır.

Futbolculuk istatistikleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Teknik direktörlük kariyeri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Futbolculuk kariyerini sonlandırmasının ardından teknik direktörlük kariyerine başladı. 15 Haziran 1968'de, ₺8.000 maaşla, Türkiye 1. Futbol Ligi'nde mücadele eden Mersin İdman Yurdu'nun teknik direktörlüğüne getirildi.[77] 1968-69 sezonunda ligi 6. sırada tamamlayan takım, Türkiye Kupası'na ise 1. turda veda etti. 30 Mayıs 1969'da, yönetim kuruluna yazdığı mektupla görevinden istifa ettiğini açıkladı.[78] 4 Kasım 1969'da, görevinden ayrılan Metin Türel'in yerine Vefa teknik direktörlüğüne getirildi.[79] Şeren gelmeden önce oynadığı 7 maçta 1 puan alarak ligin son sırasında bulunan Vefa, Şeren'in göreve gelmesinin ardından 24 puan topladı ve ligi 13. sırada tamamladı. Takım, Türkiye Kupası'na ise 2. turda veda etmişti. 9 Haziran 1970'te buradaki görevinden istifa eden Şeren,[80] 10 Haziran 1970'te Samsunspor ile sözleşme imzaladı.[81] 14 Aralık 1970 günü ailevi sebeplerden ötürü görevinden istifa ettiğini açıklasa da,[82] Samsunspor yönetim kurulu tarafından bu istifa kabul edilmedi.[83] 9 Mart 1971'de tekrar istifa ederek görevinden ayrıldı.[84] Şeren'in yönetiminde ligin 19. haftasını 9. sırada tamamlayan Samsunspor, Türkiye Kupası'nın 1. turunda bu organizasyondan elenmişti.

29 Ağustos 1971'de, Mersin İdman Yurdu'nun teknik direktörlüğünü yürüten Rumen Dumitru Teoderescu'nun çalışma izni alamaması sebebiyle görevinden ayrılmasının ardından daha önceden çalıştırdığı takımın başına geçti.[85] Mersin ekibi, Şeren yönetiminde geçen 1971-72 sezonunu lig 7.'si olarak tamamladı. Ertesi sezona da Şeren yönetiminde giren takım; Şubat 1973'te, ligin 12. sırasında bulunduğu durumda Şeren'in görevine son verdi. Yaklaşık bir yıllık aranın ardından, 15 Şubat 1974 günü Vefa ile sözleşme imzaladı.[86] Bu tarihten önce ligin son sırasında bulunan takım, Şeren geldikten sonra da ligdeki pozisyonunu korudu ve sezon sonunda Türkiye 2. Futbol Ligi'ne düştü. Vefa, aynı sezon Türkiye Kupası'nda mücadele etmiş ve 2. turda turnuvadan elenmişti. Şeren, sezon sonunda buradaki görevinden ayrıldı.

Teknik direktörlüğe verdiği birkaç yıllık aranın ardından, görevinden istifa eden Coşkun Özarı'nın yerine 25 Eylül 1979'da Galatasaray teknik direktörlüğüne getirildi.[87] Göreve geldiği tarihte ligin 16. ve son sırasında bulunan takım, Şeren yönetiminde 27. hafta sonunda 13. sırada yer alarak küme düşme hattının yukarısına çıktı. 5 Mayıs 1980 tarihinde görevinden istifa ettiğini açıkladı.[88] Öte yandan UEFA Kupası'na 1. turda veda eden takım, Şeren yönetiminde Türkiye Kupası finaline kadar yükselmeyi başarmıştı.

Teknik direktörlük istatistikleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Takım Başlangıç Bitiş Performans
O G B M Gal. %
Mersin İdman Yurdu 15 Haziran 1968 30 Mayıs 1969 &0000000000000032.00000032 &0000000000000011.00000011 &0000000000000009.0000009 &0000000000000012.00000012 &0000000000000034.38000034,38
Vefa 4 Kasım 1969 9 Haziran 1970 &0000000000000026.00000026 &0000000000000007.0000007 &0000000000000011.00000011 &0000000000000008.0000008 &0000000000000026.92000026,92
Samsunspor 10 Haziran 1970 9 Mart 1971 &0000000000000021.00000021 &0000000000000007.0000007 &0000000000000005.0000005 &0000000000000009.0000009 &0000000000000033.33000033,33
Mersin İdman Yurdu 29 Ağustos 1971 Şubat 1973 &0000000000000049.00000049 &0000000000000014.00000014 &0000000000000017.00000017 &0000000000000018.00000018 &0000000000000028.57000028,57
Vefa 15 Şubat 1974 1974 &0000000000000014.00000014 &0000000000000003.0000003 &0000000000000001.0000001 &0000000000000010.00000010 &0000000000000021.43000021,43
Galatasaray 25 Eylül 1979 5 Mayıs 1980 &0000000000000031.00000031 &0000000000000011.00000011 &0000000000000011.00000011 &0000000000000009.0000009 &0000000000000035.48000035,48
Toplam &0000000000000173.000000173 &0000000000000053.00000053 &0000000000000054.00000054 &0000000000000066.00000066 &0000000000000030.64000030,64

Başarıları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Futbolcu olarak

[değiştir | kaynağı değiştir]
Galatasaray
Bireysel

Futbol dışı ve sonrası

[değiştir | kaynağı değiştir]

1965 yılının Haziran ayında kurulan Türkiye Profesyonel Futbolcular Sendikasının kurucuları arasında yer aldı.[89] Aynı yıl çekilen ve dönemin Galatasaray kadrosundan takım arkadaşı Metin Oktay'ın hayatını konu alan Taçsız Kral filminde kendisi olarak yer aldı. 1960'larda, çeşitli basılı yayınlarda yayınlanan bir Coca-Cola reklamında gözüktü.[90] Futbolculuk kariyerine sonlandırmasının ardından, teknik direktörlüğün yanında Milliyet gazetesinde futbol haberleri ve köşe yazarlığı da yapmaya başladı.[91] 1987'ye kadar Milliyet'te çalıştı.

2001'de katıldığı Telegol programından Ağustos 2004'te ayrıldı.[92] 2004 Eylül'ünde Star gazetesinden ayrıldı ve bazı isimlerle beraber Medya24 adlı web sitesinin kuruluşunda yer aldı.[93] Bir müddet sonra Akşam gazetesine geçen[94] Şeren'in buradaki görevine 2012 Ağustos'unda son verildi.[95]

Türk Telekom ve Galatasaray tarafından, 2011-12 sezonu başından beri Türk Telekom Stadyumu'nda oynanan lig maçlarından önce gerçekleştirilen "Galatasaray Efsanelerini Anıyor, Türk Telekom Dünyaya Duyuruyor" projesi kapsamında, 16 Ekim 2011'de Galatasaray'ın Bursaspor ile oynadığı maçta Turgay Şeren anıldı ve kulübe yaptığı hizmetlerden ötürü kendisine bir plaket takdim edildi.[96][97]

Ölümü ve hatırası

[değiştir | kaynağı değiştir]

7 Temmuz 2016'da, İstanbul'da öldü.[98] Cenazesi, Teşvikiye Camii'nde ikindi namazı sonrasında kılınan cenaze namazının ardından Zincirlikuyu Mezarlığı'na defnedildi.[99] Ölümünün ardından Türkiye Futbol Federasyonu tarafından Süper Lig'in 2016-17 sezonuna "Turgay Şeren Sezonu" adı verildi.[100]

Özel hayatı

[değiştir | kaynağı değiştir]

1 Ocak 1954'te, Ayvalık'ta Emel Dramalı ile nişanlandı.[101] 16 Mayıs 1954'te evlenen çiftin,[102] 1 Ağustos 1956 günü Celâl adını verdikleri bir oğlu dünyaya geldi.[103][104] Çift, 30 Aralık 1966 günü boşandı.[105] 21 Şubat 1967'de, Arzu Şeren ile olan ikinci evliliğini gerçekleştirdi.[106] 18 Kasım 1970'te bu evliliğinden bir kızı doğdu.[107]

Daha sonra Fatma Füsun Şeren ile evlendi ve bu evliliğinden Emre (d. 20 Haziran 1975)[108] ve Can (d. 9 Mayıs 1977)[109] isimli iki oğlu oldu.[4] 1928 doğumlu ağabeyi Oğuz Şeren 14 Ekim 2005'te,[3][110] eşi Fatma Füsun Şeren ise 14 Mart 2013 tarihinde öldü.[95]

Notlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
A. ^ Cumhurbaşkanlığı Kupası ve Başbakanlık Kupası maçlarını kapsamaktadır.

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "Galatasaray 1955-56 İstanbul şampiyonu". Milliyet. 29 Haziran 1956. s. 6. 
  2. ^ Biricik, İhsan (22 Eylül 1963). "Futbolcularımız ve falları". Tercüman. s. 6. 
  3. ^ a b c d e "Yaşin arkadaşım, Di Stefano rakibim oldu!...". Milliyet Spor İlavesi. 12 Ekim 1966. s. 5. 
  4. ^ a b c d e f g h i Cumalı, Seral (23 Aralık 2012). "'Ameliyat dikişleriyle maça çıktım, doktorlardan tokat yedim'". Posta. 23 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2014. 
  5. ^ "Turgay Şeren". Milliyet. 22 Ekim 1982. s. 11. 
  6. ^ "50. yılı dolduran mezunlara berat dağıtıldı". webaslan.com. 2 Aralık 2002. 13 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2014. 
  7. ^ San, Halûk (24 Nisan 1950). "F. Bahçe 0-G. Saray 0". Akşam. s. 2. 
  8. ^ Talayer, Halit (1 Ekim 1950). "1950-1951 liginin ilk karşılaşmaları". Milliyet. İstanbul. s. 6. 
  9. ^ Talayer, Halit (6 Kasım 1950). "Vefa, dün çok üstün bir oyunla Galatasaray'ı 5-1 mağlûp etti". Milliyet. İstanbul. s. 6. 
  10. ^ "G. Saray-Beşiktaş dün 0-0 berabere kaldılar". Milliyet. İstanbul. 18 Şubat 1951. 
  11. ^ Talayer, Halit (3 Mart 1951). "Bugün G. Saray-Emniyet Beşiktaş-İ. Spor oynuyor". Milliyet. İstanbul. s. 6. 
  12. ^ Talayer, Halit (10 Mart 1951). "Bugün, F. Bahçe-Beykoz G. Saray-İ. Spor oynuyor". Milliyet. İstanbul. s. 6. 
  13. ^ Talayer, Halit (19 Mart 1951). "Galatasaray Vefa'yı dün 3-0 mağlûp etti". Milliyet. İstanbul. s. 6. 
  14. ^ "Galatasaray kulübündeki ithilâf dün sona erdi". Milliyet. İstanbul. 9 Eylül 1951. s. 3. 
  15. ^ Ardahan, Babür (28 Aralık 1951). "Profesyonel olan futbolcularımız". Milliyet. İstanbul. s. 5. 
  16. ^ Altav, Nejat (6 Ocak 1952). "G. Saray Kasımpaşayı 2-0, Vefa Beykozu 3-0 yendiler". Milliyet. İstanbul. s. 5. 
  17. ^ "Millî kaleci Turgay profesyonel olamıyor". Milliyet. 17 Ocak 1952. s. 5. 
  18. ^ "Fenerbahçe, Beykoz'u 3-1, G. Saray Emniyeti 1-0 yendiler". Milliyet. İstanbul. 28 Eylül 1953. s. 5. 
  19. ^ "Galatasaray kulübü idare heyetinin oyunculara verdiği disiplin cezası". Milliyet. İstanbul. 7 Ekim 1953. s. 5. 
  20. ^ "Dün yapılan maçta Galatasaray Beykozu 2-0 mağlûp etti". Milliyet. İstanbul. 13 Ekim 1953. s. 5. 
  21. ^ "Galatasaray Adaleti kolayca 2-0 yendi". Milliyet. İstanbul. 19 Ekim 1953. s. 5. 
  22. ^ "İstanbul muhteliti yarın İzmir ile karşılaşacak". Milliyet. 30 Ekim 1953. s. 5. 
  23. ^ "Turgay yine eski kulübünde kaldı". Milliyet. 26 Temmuz 1953. s. 5. 
  24. ^ Başar, Cem (19 Ekim 1953). "Galatasaray onbiri dün Kasımpaşayı 1-0 yendi". Milliyet. s. 5. 
  25. ^ "Millî takım bugün uçakla İsviçre'ye hareket ediyor". Milliyet. 14 Haziran 1954. s. 1. 
  26. ^ İpekçi, Abdi (27 Ağustos 1956). "Galatasaray 3-1 mağlûp oldu". Milliyet. Bükreş. s. 6. 
  27. ^ Özbay, Nazım (21 Eylül 1956). "G. Saray Emniyeti 5-2 mağlûp etti". Milliyet. İstanbul. s. 6. 
  28. ^ Sevik, Namık (1 Ekim 1956). "G. Saray Dinamoyu 2-1 yendi, fakat...". Milliyet. İstanbul. s. 6. 
  29. ^ Sevik, Namık (1 Eylül 1957). "G. Saray 82. dakikada galip geldi: 2-1". Milliyet. İstanbul. s. 6. 
  30. ^ Kıvanç, Halit (1 Eylül 1958). "G. Saray lige İst. Spora 2-0 yenilerek girdi". Milliyet. İstanbul. s. 6. 
  31. ^ Kılıç, Gündüz (4 Kasım 1958). "Turgay 1 ay oynamıyor". Milliyet. Bükreş. s. 6. 
  32. ^ "Turgay, plonjon ve degajlarına vedâ ediyor". Milliyet. 6 Kasım 1958. s. 6. 
  33. ^ "Turgay'ın istirahat müddeti 1 ay uzadı". Milliyet. 15 Kasım 1958. s. 6. 
  34. ^ "Turgay gitti". Milliyet. 26 Kasım 1958. s. 6. 
  35. ^ "Turgay Şeren Londradan döndü". Milliyet. 19 Aralık 1958. s. 5. 
  36. ^ "Turgay Şeren Arjantin'e gidiyor". Milliyet. 29 Ocak 1959. s. 6. 
  37. ^ "G. Saray Turgay için 200 bin lira istiyor". Milliyet. 30 Ocak 1959. s. 6. 
  38. ^ "Turgay 50 bin lirayı 250 bir liraya tercih ediyor". Milliyet. Buenos Aires. 11 Şubat 1959. s. 6. 
  39. ^ "Turgay'ın ücreti 40 bin dolar'a fırladı". Milliyet. Buenos Aires. 14 Şubat 1959. s. 6. 
  40. ^ "Turgay'ın iki şartı var". Milliyet. 17 Şubat 1959. s. 6. 
  41. ^ "Turgay bugün antrenmanda". Milliyet. 24 Şubat 1959. s. 6. 
  42. ^ "Galatasaray 60 bin lira istedi". Milliyet. 10 Mart 1959. s. 6. 
  43. ^ "River Plata Turgay'la alâkasını tamamen kesti". Milliyet. 14 Mart 1959. s. 6. 
  44. ^ Sevik, Namık (12 Nisan 1959). "D. Spor G. Saraydan rövanşı aldı: 2-1". Milliyet. İstanbul. s. 6. 
  45. ^ Bapçum, Kahraman (11 Haziran 1959). "G. Saray: 1 - F. Bahçe: 0". Milliyet. İstanbul. s. 6. 
  46. ^ Tanyolaç, Necmi (13 Haziran 1959). "Turgay'ın yarın oynaması şüpheli". Milliyet. İstanbul. s. 6. 
  47. ^ Sevik, Namık (15 Haziran 1959). "Fenerbahçe şampiyon". Milliyet. İstanbul. s. 6. 
  48. ^ "Turgay artık kaptan değil". Milliyet. İstanbul. 27 Haziran 1959. s. 6. 
  49. ^ "Turgay "En büyük arzum K. Gümrükte oynamak" dedi". Milliyet. İstanbul. 2 Temmuz 1959. ss. 5-6. 
  50. ^ "Naci son sözü söyledi: 70 bin". Milliyet. İstanbul. 3 Temmuz 1959. ss. 5-6. 
  51. ^ "Suat'ın bonservisi FİFA'ya gönderiliyor". Milliyet. İstanbul. 29 Temmuz 1959. s. 6. 
  52. ^ Sevik, Namık (23 Ağustos 1959). "Turgaylı G. Saray 2-0 K. Gümrüğü yendi". Milliyet. İstanbul. s. 6. 
  53. ^ "Osman İncili istifa etti". Milliyet. İstanbul. 25 Ağustos 1959. s. 6. 
  54. ^ Sevik, Namık (27 Ağustos 1959). "G. Saray, Beykoz mâniasını güç aştı". Milliyet. İstanbul. s. 6. 
  55. ^ "G. Tepeli Bahri ile K. Yakalı Ogün de Galatasaray'da". Milliyet. İstanbul. 5 Temmuz 1960. s. 6. 
  56. ^ Şener, Doğan (8 Haziran 1962). "Galatasaray şampiyon". Milliyet. İstanbul. s. 8. 
  57. ^ "G. Saray 6 futbolcusu ile mukavele yaptı". Milliyet. İstanbul. 13 Temmuz 1962. s. 8. 
  58. ^ Doğu, Turhan (10 Eylül 1962). "Büyük başarı: Galatasaray Dinamo ile 1-1 berabere". Milliyet. Bükreş. s. 8. 
  59. ^ Bapçum, Kahraman (17 Eylül 1962). "G. Saray, ikinci turda". Milliyet. İstanbul. s. 8. 
  60. ^ Kaftan, C. Esen (23 Eylül 1962). "İddialı maçta G. Saray". Milliyet. İzmir. s. 8. 
  61. ^ "Turgay "F. Bahçe maçında yer alamıyacağım için üzgünüm"". Milliyet. İstanbul. 16 Nisan 1963. s. 8. 
  62. ^ Sevik, Namık (11 Haziran 1963). "Galatasaray, Türkiye Kupasında finale kaldı". Milliyet. İstanbul. s. 8. 
  63. ^ Şener, Doğan (9 Eylül 1963). "G. Saray, Bahrinin golleri ile Feriköy'ü yendi: 2-1". Milliyet. İstanbul. s. 8. 
  64. ^ Tanyolaç, Necmi (12 Eylül 1963). "G. Saray, Ferençvaroş'u yıktı: 4-0". Milliyet. İstanbul. s. 8. 
  65. ^ "55 futbolcu 11 gündür alıcı bekliyor". Milliyet. İstanbul. 12 Temmuz 1964. s. 8. 
  66. ^ "G. Saray krize bir çâre bulamadı". Milliyet. İstanbul. 25 Temmuz 1964. s. 8. 
  67. ^ Sevik, Namık (8 Ekim 1964). "Galatasaray, ikinci tur'a geçti". Milliyet. Viyana. s. 8. 
  68. ^ Kıvanç, Halit (11 Ekim 1964). "G. Saray, İst. Spor'dan rövanşı aldı". Milliyet. Viyana. s. 8. 
  69. ^ "Turgay Şeren'in sıhhî durumu iyiye gidiyor". Milliyet. 16 Aralık 1964. s. 8. 
  70. ^ "Turgay 11 ay sonra sahaya çıktı". Milliyet. İstanbul. 29 Kasım 1965. s. 8. 
  71. ^ Tanyolaç, Necmi (26 Ağustos 1966). "Ne bıraktık Prater'de?". Milliyet. Viyana. s. 8. 
  72. ^ "Yılın sporcusu Turgay kupasını aldı". Milliyet. İstanbul. 2 Şubat 1967. s. 10. 
  73. ^ "Turgay Alsancaktan alkışla uğurlandı". Milliyet. 13 Haziran 1967. s. 8. 
  74. ^ Tanyolaç, Necmi (3 Temmuz 1967). "Turgay futbole veda etti". Milliyet. s. 10. 
  75. ^ Altav, Nejat (15 Mart 1954). "Millî takımımız, İspanyayı 1-0 yendi". Milliyet. İstanbul. s. 5. 
  76. ^ "Turgay Şeren'e özel ödül". Sporx.com. 16 Ekim 2011. 19 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2015. 
  77. ^ "Turgay Mersin'e antrenör oldu". Milliyet. 16 Haziran 1968. s. 8. 
  78. ^ "Turgay Mersin'den "istifa" etti...". Milliyet. 31 Mayıs 1969. s. 12. 
  79. ^ "Mukavele imzaladı, sonra idmana çıkardı". Milliyet. 5 Kasım 1969. s. 12. 
  80. ^ "Turgay Şeren Vefa antrenörlüğünden istifa etti". Milliyet. 10 Haziran 1970. s. 10. 
  81. ^ "Turgay Samsun ile mukavele imzaladı". Milliyet. Samsun. 20 Temmuz 1970. s. 10. 
  82. ^ "Turgay istifa etti". Milliyet. 15 Aralık 1970. s. 10. 
  83. ^ "Turgay Şeren Samsun'da kaldı". Milliyet. Samsun. 19 Aralık 1970. s. 8. 
  84. ^ "Kısa... Kısa...". Milliyet. 10 Mart 1971. s. 10. 
  85. ^ "Turgay Şeren, Mersin İdmanyurdu'na antrenör oldu". Milliyet. 30 Ağustos 1971. s. 8. 
  86. ^ "Turgay Vefa'ya antrenör oldu". Milliyet. 16 Şubat 1974. s. 12. 
  87. ^ Tongsir, Oğuz (26 Eylül 1979). "G. Saray teknik direktörlüğüne getirilen Turgay Şeren bu sabah göreve başlıyor". Milliyet. s. 14. 
  88. ^ "Turgay Şeren istifa etti...". Milliyet. 6 Mayıs 1980. s. 11. 
  89. ^ "Turgay: "Futbolumuz Afrika'dan geri!"". Milliyet. İstanbul. 2 Temmuz 1965. s. 8. 
  90. ^ "İlk reklam yıldızları". Milliyet Türkiye Cumhuriyetinin Yetmişbeş Yılı. 29 Ekim 1998. s. 43. 
  91. ^ "1969-970 sezonu öncesi Milliyet ekipleri yurdu tarıyor". Milliyet. 1 Ağustos 1969. s. 12. 
  92. ^ Semercioğlu, Cengiz (10 Ağustos 2004). "Yenilenen futbol programları". Hürriyet. 11 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2014. 
  93. ^ "Star'dan ayrılanların kurduğu Medya 24 adlı İnternet sitesine girenler, haberleri hem okuyor hem de izliyor". Medyatava. 20 Eylül 2004. 11 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2014. 
  94. ^ "Serdar Turgut'un tedavisi sürüyor, gazete ise yeni transferleri duyuruyor: Turgay Şeren de Akşam'da..." Medyatava. 1 Ekim 2004. 11 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2014. 
  95. ^ a b "Şeren'in acı günü". Haberturk.com. 14 Mart 2013. 11 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2014. 
  96. ^ "Galatasaray Efsanelerini Anıyor Türk Telekom Dünyaya Duyuruyor". Galatasaray. 13 Ekim 2011. 17 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2014. 
  97. ^ "Turgay Şeren'e Plaket Verildi". Galatasaray. 16 Ekim 2011. 19 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2014. 
  98. ^ "Turgay Şeren hayatını kaybetti". Hürriyet. 7 Temmuz 2016. 8 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2016. 
  99. ^ "Turgay Şeren son yolculuğuna uğurlandı". Sabah. Doğan Haber Ajansı. 9 Temmuz 2016. 10 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2016. 
  100. ^ "Spor Toto Süper Lig'de Turgay Şeren Sezonu". NTV. 7 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2016. 
  101. ^ "Turgay Şeren nişanlandı". Milliyet. 2 Ocak 1954. s. 5. 
  102. ^ "Turgay evleniyor". Cumhuriyet. 16 Mayıs 1954. s. 4. 
  103. ^ "Kısa haberler". Milliyet. 2 Ağustos 1956. s. 6. 
  104. ^ "Turgay Şeren'in oğlu Celâl Şeren dün evlendi". Milliyet. 25 Ekim 1978. s. 15. 
  105. ^ "Kısa... Kısa...". Milliyet. 31 Aralık 1966. s. 10. 
  106. ^ Sevik, Namık (22 Şubat 1967). "Misafirler... Portakallı maç... Turgay'ın nikâhı". Milliyet. Ankara. s. 8. 
  107. ^ "Turgay Şeren'in kızı oldu". Milliyet. 22 Şubat 1967. s. 10. 
  108. ^ "Turgay Şeren'in bir oğlu oldu". Milliyet. 21 Haziran 1975. s. 12. 
  109. ^ "Turgay Şeren'in bir oğlu oldu". Milliyet. 10 Mayıs 1977. s. 15. 
  110. ^ "Oğuz Şeren vefat etti". Hürriyet. 15 Ekim 2005. 12 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2014. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Turgay_Şeren&oldid=34184215" sayfasından alınmıştır