günü

Türkçe

Söyleniş

IPA^(anahtar): /ɡy.ˈny/

Heceleme: gü‧nü

Köken

gün + -ü

Ad

günü (belirtme hâli gününü, çoğulu günüler)

1. (halk ağzı) haset

   Belki bir takım öfkeleri, sevileri, günüleri vardır, o başka, o değil bizi ilgilendiren: kendisinin bir acun görüşü var mı? - N. Ataç

2. (halk ağzı) zamanından önce doğan yavru

Çekimleme

günü adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		günü	günüler
belirtme		gününü	günüleri
yönelme		gününe	günülere
bulunma		gününde	günülerde
ayrılma		gününden	günülerden
tamlayan		gününün	günülerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	günüm	günülerim
	belirtme	günümü	günülerimi
	yönelme	günüme	günülerime
	bulunma	günümde	günülerimde
	ayrılma	günümden	günülerimden
	tamlayan	günümün	günülerimin
2. tekil	yalın	günün	günülerin
	belirtme	gününü	günülerini
	yönelme	gününe	günülerine
	bulunma	gününde	günülerinde
	ayrılma	gününden	günülerinden
	tamlayan	gününün	günülerinin
3. tekil	yalın	günüsü	günüleri
	belirtme	günüsünü	günülerini
	yönelme	günüsüne	günülerine
	bulunma	günüsünde	günülerinde
	ayrılma	günüsünden	günülerinden
	tamlayan	günüsünün	günülerinin
1. çoğul	yalın	günümüz	günülerimiz
	belirtme	günümüzü	günülerimizi
	yönelme	günümüze	günülerimize
	bulunma	günümüzde	günülerimizde
	ayrılma	günümüzden	günülerimizden
	tamlayan	günümüzün	günülerimizin
2. çoğul	yalın	gününüz	günüleriniz
	belirtme	gününüzü	günülerinizi
	yönelme	gününüze	günülerinize
	bulunma	gününüzde	günülerinizde
	ayrılma	gününüzden	günülerinizden
	tamlayan	gününüzün	günülerinizin
3. çoğul	yalın	günüsü	günüleri
	belirtme	günüsünü	günülerini
	yönelme	günüsüne	günülerine
	bulunma	günüsünde	günülerinde
	ayrılma	günüsünden	günülerinden
	tamlayan	günüsünün	günülerinin

Türetilmiş kavramlar

• günülü, günüsüz, günüyken, günüyle, günüyse

Çeviriler

çeviriler

Çeviriler

çeviriler

• Fince: kateus (fi), mustasukkaisuus (fi)
• İngilizce: envy (en), jealousy (en)
• Rusça: зависть (ru) d (zavistʹ), ревность (ru) d (revnostʹ)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "günü" maddesi

Ad

günü

1. gün (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. belirtme tekil
   2. üçüncü tekil şahıs iyelik tekil
   3. üçüncü çoğul şahıs iyelik tekil