Sultan Veled
Muhammed Sultan Bahaeddin Veled veya kısaca Sultan Veled (24 Nisan 1226, Lârende - 11 Kasım 1312, Konya), Mevlana Celaleddin Rumi'nin oğlu, Mevlevîliğin asıl kurucusu, ikinci piri ve divan şairidir.
Dedesinin adı olan "Bahâeddin Muhammed Veled" adı verilmiş, şiirlerinde "Veled" mahlasını kullanmıştır. Annesi Semerkandlı Şerafeddin Lala'nın kızı Gevher Hatun'dur.[1] Sultan Veled, Mevlâna'nın en çok sevdiği talebelerinden Selâhaddîn Zerkûb'un kızı, Fâtıma Hâtun ile evlenmiştir. Bu hanımından Ulu Arif Çelebi, Âbide Mutahhara Hatun ve Saraf Arife Hatun dünyaya gelmiştir. Sultan Veled, ilk hanımının ölümünden sonra iki kere daha evlenmiştir. Şemseddîn Emir Âbid Efendi ikinci zevcesi Nusret Hâtûn'dan, Sultân Vâcid Efendi ve Selahaddin Emir Zahid ise Sultan Veled'in üçüncü zevcesi Sünbüle Hâtun'dandır.[2] Ulu Arif Çelebi, Âbid Çelebi ve Vacid Çelebi şeyh olmuşlardır.
Sultan Veled, Hüsameddin Çelebi'nin 1284 tarihinde ölümü üzerine, Mevlevî şeyhi oldu ve 1312'deki ölümüne kadar bu makamda kaldı. Halifeliği döneminde Mevlana'nın düşüncelerini temel alarak Mevlevîliği kendine özgü kuralları, törenleri olan bir tarikat durumuna getirmiştir.
Eserleri
değiştir- Divan
- İbtidâ-Nâme
- Rebâbnâme
- İntihanâme
- Maârif
Kaynakça
değiştir- ^ Değirmençay, Yevis. "SULTAN VELED". islamansiklopedisi.org.tr. TDV İslam Ansiklopedisi. 7 Ekim 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2024.
- ^ Sahîh Ahmed Dede, Mevlevîlerin Tarihi, İnsan Yayınları, İstanbul, 2011, s. 209-211