Monarkiyang konstitusyonal: Pagkakaiba sa mga binago

Ginagamit ng monarko ang kanyang kapangyarihan ayon sa isang [[konstitusyon]] at hindi siya nag-iisa sa pagpasya.{{sfn|Blum|Cameron|Barnes|1970|pp=2Nnk67–268}} Naiiba ang mga monarkiyang konstitusyonal sa ''mga [[ganap na monarkiya]]'' (kung saan ang monarko ang tanging nag-iisang nagpapasya kahit pa limitado ng konstitusyon o hindi) sa kung papaano sila tali na ganapin ang kanilang mga kapangyarihan at awtoridad sa loob ng limitasyon na iniatas ng naitatag na legal na balangkas. Mayroong mga monarkiyang konstitusyonal sa ilang mga bansa tulad ng [[Liechtenstein]], [[Monaco]], [[Morocco]], [[Jordan]], [[Kuwait]], at [[Bahrain]], kung saan ginagawad ng konstitusyon ang makabuluhang mga kapangyarihan sa pagpapasya sa soberano, at iba pang bansa tulad ng [[Australya]], ang [[Reino Unido]], [[Canada]], ang [[Kingdom of the Netherlands|Netherlands]], [[Espanya]], [[Belhika]], [[Suwesya]], [[Malaysia]], [[Thailand]], [[Cambodia]], at [[Hapon]], kung saan nanatili ang monarko na may makabuluhang mas mababang antas ng pansariling pagpapasya sa paggamit ng kaniland awtoridad.

 

{{reflist}}