จักรวรรดิไนเซีย
จักรวรรดิไนเซีย หรือ จักรวรรดิโรมันแห่งไนเซีย (อังกฤษ: Empire of Nicaea หรือ Roman Empire of Nicaea, กรีก: Βασίλειον τῆς Νίκαιας) เป็นอาณาจักรที่ใหญ่ที่สุดในบรรดารัฐไบแซนไทน์กรีกที่ก่อตั้งโดยชนชั้นเจ้านายผู้ปกครองจักรวรรดิไบแซนไทน์[1]ที่หนีมาหลังจากที่เสียคอนสแตนติโนเปิลไปในสงครามครูเสดครั้งที่ 4 จักรวรรดิไนเซียก่อตั้งโดยราชวงศ์ลาคาริสรุ่งเรืองระหว่างปี ค.ศ. 1204 ไปจนเมื่อสิ้นสุดลงในปี ค.ศ. 1261
จักรวรรดิโรมันแห่งไนเซีย Βασιλεία Ῥωμαίων Basileía tôn Rhōmaíōn Empire of the Romans | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ค.ศ. 1204–ค.ศ. 1261 | |||||||||
 ตราแผ่นดิน
| |||||||||
 | |||||||||
| สถานะ | จักรวรรดิ | ||||||||
| เมืองหลวง | ไนเซีย | ||||||||
| ภาษาทั่วไป | กรีก | ||||||||
| ศาสนา | อีสเติร์นออร์โธด็อกซ์ | ||||||||
| การปกครอง | อัตตาธิปไตย | ||||||||
| จักรพรรดิ | |||||||||
• ค.ศ. 1204–1222 | จักรพรรดิธีโอดอร์ที่ 1 ลาสคาริส | ||||||||
• ค.ศ. 1222–1254 | จักรพรรดิจอห์นที่ 3 ดูคัส วาทัทซีส | ||||||||
• ค.ศ. 1254–1258 | จักรพรรดิธีโอดอร์ที่ 2 ลาสคาริส | ||||||||
• ค.ศ. 1258–1261 | จักรพรรดิจอห์นที่ 4 ลาสคาริส | ||||||||
• ค.ศ. 1259–1261 | จักรพรรดิมิคาเอลที่ 8 พาลาโอโลกอส | ||||||||
| ยุคประวัติศาสตร์ | ยุคกลางตอนกลาง | ||||||||
• ก่อตั้ง | ค.ศ. 1204 | ||||||||
• สิ้นสุด | กรกฎาคม ค.ศ. 1261 | ||||||||
| |||||||||
การก่อตั้ง
แก้ในปี ค.ศ. 1204 อเล็กซิออสที่ 5 ดูคาสจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิไบแซนไทน์เสด็จหนีจากคอนสแตนติโนเปิลหลังจากที่นักรบครูเสดชาวฝรั่งเศสเข้ารุกรานเมือง จักรพรรดิธีโอดอร์ที่ 1 ลาสคาริส พระโอรสเขยในจักรพรรดิอเล็กซิออสที่ 3 อันเจลอส ได้รับการประกาศให้เป็นจักรพรรดิแต่พระองค์ก็เสด็จหนีเช่นกัน โดยไปยังเมืองไนเซียในไบธีเนีย (Bithynia) เมื่อทรงเห็นว่าสถานการณ์ของคอนสแตนติโนเปิลอยู่ในสภาพที่สิ้นหวัง
จักรวรรดิละตินที่ก่อตั้งโดยนักรบครูเสดในคอนสแตนติโนเปิล ไม่มีความแข็งแกร่งพอที่จะควบคุมดินแดนต่างของไบแซนไทน์ ซึ่งทำให้มีรัฐเล็กรัฐน้อยก่อตัวกันขึ้นมาในอาณาจักรเดสโพเททแห่งเอพิรอส (Despotate of Epiros) และจักรวรรดิเทรบิซอนด์ (Empire of Trebizond) และไนเซียเอง แม้ว่าเทรบิซอนด์จะแยกตัวไปเป็นรัฐอิสระเพียงสองสามอาทิตย์ก่อนที่คอนสแตนติโนเปิลจะล่ม แต่ไนเซียตั้งอยู่ใกล้จักรวรรดิละตินมากกว่าและอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะกับการที่จะใช้ในการก่อตั้งจักรวรรดิไบแซนไทน์ขึ้นใหม่ได่ง่ายกว่า
จักรพรรดิธีโอดอร์ที่ 1 ลาสคาริส ไม่ทรงประสบความสำเร็จเท่าใดนักในระยะแรก พระองค์ทรงได้รับความพ่ายแพ้ที่โพเมเนนัม และพรูซา หรือเบอร์ซาในตุรกีปัจจุบันในปี ค.ศ. 1204 แต่ทรงยึดดินแดนส่วนใหญ่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของอานาโตเลียมาได้หลังจากที่จักรพรรดิบอลด์วินที่ 1 แห่งคอนสแตนติโนเปิลต้องทรงต่อต้านการรุกรานของจักรพรรดิคาโลยันแห่งบัลแกเรีย นอกจากนั้นธีโอดอร์ก็ยังทรงได้รับชัยชนะต่อกองทัพของเทรบิซอนด์และคู่อริอื่น ๆ ซึ่งทำให้พระองค์ทรงมีอำนาจปกครองอาณาจักรใหม่ที่มีอำนาจมากที่สุด ในปี ค.ศ. 1206 ธีโอดอร์ก็ทรงประกาศพระองค์เป็นจักรพรรดิแห่งไนเซีย
การเจรจาสงบศึกและการสร้างพันธมิตรเกิดขึ้นและล่มสลายหลายครั้งในช่วงสองสามปีต่อมา ในฐานะที่เป็นรัฐที่สืบเนื่องต่อมา จักรวรรดิละติน, บัลแกเรีย และเซลจุคตุรกีแห่งไอโคเนียม ต่างก็ต่อสู้กันเอง ในปี ค.ศ. 1211 ธีโอดอร์ก็ทรงได้รับชัยชนะครั้งใหญ่ต่อการรุกรานของเซลจุคผู้ที่ได้รับการหนุนหลังอเล็กซิออสที่ 3 ในการพยายามกู้ราชบัลลังก์คืน ธีโอดอร์พยายามสร้างความถูกต้องในการดำรงตำแหน่งจักรพรรดิของพระองค์เองโดยทรงแต่งตั้งพระสังฆราชองค์ใหม่แห่งไนเซีย ในปี ค.ศ. 1219 ธีโอดอร์ก็เสกสมรสกับพระราชธิดาของจักรพรรดินีแห่งจักรวรรดิละติน จักรพรรดินีโยลันดาแห่งฟลานเดอร์ส แต่ก็มาเสด็จสวรรคตลงในปี ค.ศ. 1221 ผู้ครองราชย์ต่อจากพระองค์คือพระโอรสเขยจักรพรรดิจอห์นที่ 3 ดูคาส วาตัทซีส
อ้างอิง
แก้ดูเพิ่ม
แก้ | บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |