กล่องรับสัญญาณ
กล่องรับสัญญาณ (อังกฤษ: Set-top box; ชื่อย่อ: STB) หรือที่รู้จักกันในชื่อ กล่องเคเบิล เป็นเครื่องมือข้อมูลที่โดยทั่วไปจะมีเครื่องรับสัญญาณโทรทัศน์เข้ามารับสัญญาณและแสดงผลไปยังโทรทัศน์ และแหล่งสัญญาณภายนอก เปลี่ยนสัญญาณต้นทางเป็นเนื้อหาในรูปแบบที่สามารถแสดงบนจอโทรทัศน์หรืออุปกรณ์แสดงผลอื่น ๆ ใช้ในโทรทัศน์ผ่านสายเคเบิล โทรทัศน์ผ่านดาวเทียม และโทรทัศน์ภาคพื้นดิน เช่นเดียวกับการใช้งานอื่น ๆ
ตามลอสแอนเจลิสไทมส์ ค่าใช้จ่ายสำหรับผู้ให้บริการเคเบิลทีวีในสหรัฐ เฉพาะกล่องรับสัญญาณ อยู่ระหว่าง 150 ดอลลาร์สหรัฐ สำหรับกล่องพื้นฐาน ถึง 250 ดอลลาร์สหรัฐ สำหรับกล่องที่ซับซ้อนมากขึ้น ในปี ค.ศ. 2016 ผู้สมัครสมาชิกโทรทัศน์แบบเสียค่ารับชม โดยเฉลี่ยแล้วจ่าย 231 ดอลลาร์สหรัฐต่อปี เพื่อเช่ากล่องรับสัญญาณจากผู้ให้บริการเคเบิลทีวี[1]
สัญญาณต้นทาง
แก้แหล่งสัญญาณอาจเป็น สายเคเบิลอีเทอร์เน็ต, จานดาวเทียม, สายโคแอกเชียล (ดู โทรทัศน์ผ่านสายเคเบิล), สายโทรศัพท์ (รวมถึงการเชื่อมต่อเทคโนโลยีสื่อสารผ่านสายความเร็วสูง), การสื่อสารบรอดแบนด์ความเร็วสูงผ่านสายไฟฟ้า (BPL) หรือแม้กระทั่งสายอากาศวีเอชเอฟหรือยูเอชเอฟธรรมดา เนื้อหาในบริบทนี้อาจหมายถึง วิดีโอ, เสียง, อินเทอร์เน็ตเว็บเพจ, วิดีโอเกมแบบมีปฏิสัมพันธ์ หรือความเป็นไปได้อื่น ๆ บริการดาวเทียมและไมโครเวฟยังต้องใช้ฮาร์ดแวร์ของตัวรับสัญญาณภายนอกโดยเฉพาะ ดังนั้นการใช้กล่องรับสัญญาณหลากหลายรูปแบบจึงไม่เคยหายไปอย่างสมบูรณ์
ตัวแปลงยูเอชเอฟ
แก้ก่อมีกฎหมายรับสัญญาณทุกช่องทางในปี ค.ศ. 1962 สหรัฐจำเป็นต้องใช้เครื่องรับสัญญาณโทรทัศน์เพื่อปรับช่วงวีเอชเอฟและยูเอชเอฟทั้งหมด (ซึ่งในอเมริกาเหนือเป็นช่อง NTSC-M 2 ถึง 83 ในช่วง 54 ถึง 890 MHz) โดยจะมีการติดตั้งกล่องรับสัญญาณที่เรียกว่า "ตัวแปลงยูเอชเอฟ" ที่เครื่องรับ เพื่อเปลี่ยนส่วนของคลื่นความถี่โทรทัศน์ยูเอชเอฟไปยังช่องสัญญาณวีเอชเอฟต่ำสำหรับการรับชม ในขณะที่โทรทัศน์ซีรีส์ 12 ช่องยุค 60 ยังคงใช้งานมานานหลายปี และแคนาดาและเม็กซิโกช้ากว่าสหรัฐ เพื่อกำหนดให้ตัวแปลงยูเอชเอฟติดตั้งจากโรงงานสำหรับโทรทัศน์รุ่นใหม่ ตลาดสำหรับตัวแปลงเหล่านี้ยังคงมีอยู่มากในยุค 70
ตัวแปลงสายเคเบิล
แก้โทรทัศน์ผ่านสายเคเบิลแสดงทางเลือกที่เป็นไปได้ในการปรับใช้ตัวแปลงยูเอชเอฟ เนื่องจากการออกอากาศสามารถเปลี่ยนความถี่เป็นช่องวีเอชเอฟที่ปลายสายเคเบิลได้ แทนตำแหน่งการรับชมขั้นสุดท้าย อย่างไรก็ตามระบบเคเบิลส่วนใหญ่ไม่สามารถรองรับความถี่วีเอชเอฟและยูเอชเอฟเต็มรูปแบบในช่วงความถี่ 54-890 เมกะเฮิรตซ์ได้ และช่องวีเอชเอฟ 12 ช่องได้สิ้นสุดลงอย่างรวดเร็วในระบบส่วนใหญ่ การเพิ่มช่องเพิ่มเติมจึงจำเป็นต้องดำเนินการโดยการใส่สัญญาณพิเศษลงในระบบเคเบิลบนความถี่ที่ไม่เป็นมาตรฐาน ซึ่งมักจะอยู่ด้านล่างวีเอชเอฟช่อง 7 (มิดแบนด์) หรือเหนือวีเอชเอฟช่อง 13 (ซูเปอร์แบนด์) โดยตรง
ความถี่เหล่านี้สอดคล้องกับบริการที่ไม่ใช่โทรทัศน์ภาคพื้นดิน (เช่น วิทยุสองทาง) และไม่ได้อยู่ในเครื่องรับสัญญาณโทรทัศน์มาตรฐาน ก่อนที่โทรทัศน์ผ่านสายเคเบิลจะได้รับความนิยมในช่วงปลายยุค 80 อุปกรณ์ปรับแต่งอิเล็กทรอนิกส์ที่เรียกว่า กล่องตัวแปลงเคเบิล จำเป็นต้องรับช่องโทรทัศน์แอนะล็อกผ่านสายเคเบิลเพิ่มเติม และแปลงช่องสัญญาณที่เลือกเป็นความถี่วิทยุแบบอะนาล็อก (RF) สำหรับการดูบนทีวีปกติที่ตั้งอยู่ในช่องสัญญาณเดียวโดยทั่วไปคือช่องวีเอชเอฟ 3 หรือ 4 กล่องอนุญาตให้โทรทัศน์อะนาล็อกที่ไม่ใช้สายเคเบิลพร้อมรับช่องสัญญาณเข้ารหัสแบบอะนาล็อกและเป็นโทโพโลยีต้นแบบสำหรับอุปกรณ์เข้ารหัสดิจิทัลในภายหลัง กล่องนี้สามารถใช้กับโทรทัศน์ระบบแอนะล็อกที่ไม่ใช้สายเคเบิล เพื่อรับช่องสัญญาณเคเบิลทีวีที่เข้ารหัสแบบแอนะล็อก และเป็นทอพอโลยีต้นแบบสำหรับอุปกรณ์เข้ารหัสดิจิทัลในภายหลัง โทรทัศน์รุ่นใหม่จะถูกแปลงเป็นเคเบิลแอนะล็อกที่พร้อมใช้งาน พร้อมตัวแปลงมาตรฐานในตัวสำหรับการขายโทรทัศน์ระดับพรีเมียม (หรือที่เรียกว่า จ่ายเมื่อรับชม) หลายปีต่อมาและการทำการตลาดที่ช้าลง การถือกำเนิดของเคเบิลดิจิทัลยังคงดำเนินต่อไป และเพิ่มความต้องการรูปแบบต่าง ๆ ของอุปกรณ์เหล่านี้ การแปลงบล็อกของย่านความถี่ที่ได้รับผลกระทบทั้งหมดไปที่ยูเอชเอฟ ในขณะที่บางคนก็ใช้น้อยกว่าเพื่อใช้งานร่วมกับเครื่องบันทึกวิดีโอเทปเต็มรูปแบบ และความสามารถในการขับเคลื่อนโทรทัศน์หลายเครื่อง แม้ว่าจะมีรูปแบบหมายเลขช่องที่ไม่เป็นมาตรฐาน
โทรทัศน์รุ่นใหม่ลดความต้องการกล่องรับสัญญาณภายนอกลงอย่างมาก แม้ว่ากล่องตัวแปลงเคเบิลจะยังคงใช้ในการถอดรหัสช่องเคเบิลทีวีแบบพรีเมียมตามข้อจำกัดการเข้าถึงที่ควบคุมโดยผู้ให้บริการ และเพื่อรับช่องเคเบิลแบบดิจิทัลพร้อมกับการใช้บริการอินเทอร์แอคทีฟ เช่น วีดิทัศน์ตามคำขอ, จ่ายเมื่อรับชม และการซื้อของที่บ้านผ่านโทรทัศน์
กล่องที่มีคำบรรยายแบบซ่อนได้
แก้กล่องรับสัญญาณถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเปิดใช้งานคำบรรยายแบบซ่อนได้สำหรับชุดเก่าในอเมริกาเหนือ ก่อนหน้านี้ สิ่งนี้ได้กลายเป็นข้อบังคับในโทรทัศน์รุ่นใหม่ บางรุ่นได้รับการผลิตเพื่อปิดเสียง (หรือแทนที่ด้วยเสียงเงียบ) เมื่อตรวจพบคำหยาบในคำบรรยาย ซึ่งคำที่ไม่เหมาะสมนั้นถูกบล็อกด้วย บางรายการยังมีวีชิพ ที่อนุญาตเฉพาะรายการที่มีการจัดระดับความเหมาะสมของรายการโทรทัศน์เท่านั้น ฟังก์ชันที่จำกัดเวลาของเด็กในการดูโทรทัศน์ หรือเล่นวิดีโอเกม อาจถูกสร้างขึ้นด้วยเช่นกัน แต่งานเหล่านี้บางส่วนใช้พลังงานไฟฟ้าหลักมากกว่าสัญญาณวิดีโอ
ตัวแปลงโทรทัศน์ดิจิทัล
แก้การเปลี่ยนผ่านสู่โทรทัศน์ภาคพื้นดินระบบดิจิทัล หลังจากครบรอบ 2 คริสต์สหัสวรรษ โทรทัศน์ที่ยังเหลืออยู่จำนวนมากไม่สามารถปรับแต่งและแสดงสัญญาณใหม่ได้โดยตรง ในสหรัฐ ภายหลังมีการยุติการออกอากาศโทรทัศน์ระบบแอนะล็อกในปี ค.ศ. 2009 จึงมีการมอบเงินช่วยเหลือของรัฐบาลกลางสำหรับกล่องแปลงที่มีสิทธิ์แลกด้วยคูปอง ด้วยความสามารถที่จำกัดอย่างจงใจ ซึ่งจะคืนค่าสัญญาณที่สูญเสียจากการเปลี่ยนผ่านไปสู่โทรทัศน์ระบบดิจิทัล
กล่องรับสัญญาณประสิทธิภาพสูง
แก้กล่องรับสัญญาณประสิทธิภาพสูงเรียกว่า ตัวรับสัญญาณ/ถอดรหัสรวม (IRDs) ในอุตสาหกรรมการกระจายเสียงและแพร่ภาพที่มีประสิทธิภาพสูง มันถูกออกแบบมาสำหรับการจัดการพื้นที่ที่แข็งแกร่งและสภาพแวดล้อมสำหรับการติดตั้งชั้นวาง IRDs มีความสามารถในการส่งสัญญาณส่วนต่อประสานดิจิทัลแบบอนุกรมที่ไม่บีบอัด ซึ่งแตกต่างจากกล่องรับสัญญาณทั่วไปของผู้บริโภค ที่ส่วนใหญ่มักจะไม่ทำเพราะเหตุผลทางลิขสิทธิ์
กล่องลูกผสม
แก้กล่องรับสัญญาณลูกผสม เช่น กล่องที่ใช้สำหรับการเขียนโปรแกรมสมาร์ททีวี ช่วยให้ผู้ชมเข้าถึงเนื้อหาที่มีวิธีการส่งออกไปได้หลายวิธี (รวมถึง โทรทัศน์ภาคพื้นดิน โทรทัศน์ผ่านดาวเทียม โทรทัศน์ผ่านสายเคเบิล และโทรทัศน์ผ่านสัญญาณต่อเนื่อง) เช่นเดียวกับกล่องไอพีทีวี และนั่นรวมถึง วีดิทัศน์ตามคำขอ, โทรทัศน์ที่มีการขยับเวลา, แอปพลิเคชันอินเทอร์เน็ต, การโทรศัพท์ภาพ, การเฝ้าระวัง, เกม, ช้อปปิ้ง, คู่มือรายการทีวีที่เน้นเรื่องอิเล็กทรอนิกส์ และรัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์ โดยการรวมการส่งกระแสข้อมูลต่าง ๆ, ลูกผสม (บางครั้งเรียกว่า "TV-centric"[2]) ช่วยให้ผู้ประกอบการโทรทัศน์แบบเสียค่ารับชมมีความยืดหยุ่นมากขึ้นในการปรับใช้แอปพลิเคชัน ซึ่งช่วยลดต้นทุนในการเปิดตัวบริการใหม่ เพิ่มความรวดเร็วในการทำตลาด และจำกัดการหยุดชะงักสำหรับผู้บริโภค[3]
ตัวอย่างเช่น กล่องรับสัญญาณโทรทัศน์บรอดแบนด์ที่ออกอากาศแบบลูกผสม (HbbTV) ช่วยให้สามารถออกอากาศทางโทรทัศน์แบบดั้งเดิม ไม่ว่าจะเป็นโทรทัศน์ภาคพื้นดิน ผ่านดาวเทียม หรือเคเบิลทีวี ที่สามารถนำมาพร้อมกับวิดีโอที่ส่งผ่านอินเทอร์เน็ตและเนื้อหามัลติมีเดียส่วนบุคคล บริษัทออกอากาศดิจิทัลขั้นสูง (ADB) เปิดตัวกล่องรับสัญญาณลูกผสมระหว่างทีวีดิจิทัลภาคพื้นดินและไอพีทีวีเป็นกล่องแรกในปี ค.ศ. 2005[4] ซึ่งให้บริการเตเลโฟนิกาด้วยแพลตฟอร์มทีวีดิจิทัลสำหรับการให้บริการมูฟวี่สตาร์ทีวีภายในสิ้นปีนั้น[5] ADB ให้บริการแพลตฟอร์มทีวีดิจิทัลลูกผสมสามทางเป็นครั้งแรกของยุโรป แก่ผู้ให้บริการดาวเทียมดิจิทัล n ในโปแลนด์ ซึ่งทำให้สมาชิกสามารถดูเนื้อหาแบบรวมได้ ไม่ว่าจะส่งผ่านดาวเทียม ภาคพื้นดิน หรืออินเทอร์เน็ต[6]
อินวิวเทคโนโลยีจากสหราชอาณาจักร มีกล่องรับสัญญาณมากกว่า 8 ล้านเครื่องในสหราชอาณาจักรสำหรับเทเลเท็กซ์ และผลักดันบริการวีดิทัศน์ตามคำขอดั้งเดิมสำหรับโทรทัศน์แบบเสียค่ารับชม
ตัวรับสัญญาณไอพีทีวี
แก้ในเครือข่ายไอพีทีวี กล่องรับสัญญาณเป็นคอมพิวเตอร์ขนาดเล็กที่ให้การสื่อสารแบบสองทางในเครือข่ายอินเทอร์เน็ตโพรโทคอล และถอดรหัสสื่อการสตรีมวิดีโอผ่านสัญญาณต่อเนื่อง กล่องรับสัญญาณอินเทอร์เน็ตโพรโทคอลมีส่วนต่อประสานเครือข่ายในบ้านที่สามารถเป็นอีเทอร์เน็ตได้, ไร้สาย (802.11 g, n, ac) หรือหนึ่งในเทคโนโลยีเครือข่ายสายภายในบ้านที่มีอยู่ เช่น HomePNA หรือมาตรฐาน ITU-T G.hn ซึ่งให้วิธีสร้างความเร็วสูง (สูงสุด 1 จิกะบิตต่อวินาที) เครือข่ายในพื้นที่โดยใช้การเดินสายภายในบ้านที่มีอยู่ (สายไฟ, สายโทรศัพท์ และสายโคแอกเชียล)[7]
ในสหรัฐและทวีปยุโรป บริษัทโทรศัพท์ใช้ไอพีทีวี (มักใช้กับสายผู้เช่าดิจิทัลแบบอสมมาตร หรือเครือข่ายใยแก้วนำแสง) เป็นวิธีการแข่งขันกับการผูกขาดเคเบิลทีวีในพื้นที่แบบดั้งเดิม
บริการประเภทนี้แตกต่างจากโทรทัศน์ผ่านสัญญาณต่อเนื่อง ซึ่งเกี่ยวข้องกับเนื้อหาของบุคคลที่สามผ่านอินเทอร์เน็ตสาธารณะที่ไม่ได้ควบคุมโดยผู้ให้บริการระบบในพื้นที่
ดูเพิ่ม
แก้อ้างอิง
แก้- ↑ Lazarus, David (2018-10-30). "How much does a cable box really cost? The industry would prefer you don't ask". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ 2018-11-01.
- ↑ "Welcome to Inview". Inview Technology. 26 กรกฎาคม 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 สิงหาคม 2013.
- ↑ "Archived copy". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 เมษายน 2010. สืบค้นเมื่อ 2 มิถุนายน 2010.
{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์) - ↑ "About - DVB". www.dvb.org. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 มิถุนายน 2013. สืบค้นเมื่อ 28 เมษายน 2018.
- ↑ "Archived copy". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ 2012. สืบค้นเมื่อ 15 มิถุนายน2013.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=(help)CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์) - ↑ "ADB takes 'n' hybrid". broadbandtvnews.com. 12 กันยายน 2009. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 กรกฎาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 28 เมษายน 2018.
- ↑ New global standard for fully networked home เก็บถาวร 2009-02-21 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, ITU-T Press Release
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ กล่องรับสัญญาณ
