Teritorijalna organizacija Srbije
Za teritorijalnu organizaciju pre 2007, vidite članak Teritorijalna organizacija Srbije (1945–2007).Republika Srbija je uređena Zakonom o teritorijalnoj organizaciji, usvojenim u Narodnoj Skupštini 29. decembra 2007. godine [1]. Prema Zakonu, teritorijalnu organizaciju Republike Srbije kao teritorijalne jedinice čine: opštine (njih 150), gradovi (23) i Grad Beograd (tj. 174 jedinice lokalne samouprave) i autonomne pokrajine — kao oblici teritorijalne autonomije.
Teritoriju lokalnih samouprava čine naseljena mesta, odnosno područja katastarskih opština koja ulaze u sastav ovih jedinica lokalne samouprave. Granice jedinica lokalne samouprave utvrđene su granicama odgovarajućih katastarskih opština sa njene teritorije.
Naseljeno mesto je deo teritorije jedinice lokalne samouprave, koji ima izgrađene objekte za stanovanje i privređivanje, osnovnu komunalnu infrastrukturu i druge objekte za zadovoljavanje potreba stanovnika koji su tu stalno nastanjeni. Naseljeno mesto može biti u sastavu samo jedne jedinice lokalne samouprave.
Opština je osnovna teritorijalna jedinica u kojoj se ostvaruje lokalna samouprava, koja je sposobna da preko svojih organa samostalno vrši sva prava i dužnosti iz svoje nadležnosti i koja ima najmanje 10.000 stanovnika.
Grad je teritorijalna jedinica utvrđena ovim zakonom, koja predstavlja ekonomski, administrativni, geografski i kulturni centar šireg područja i ima više od 100.000 stanovnika, a izuzetno i manje. Teritorija grada može biti podeljena na gradske opštine. Podela grada na gradske opštine utvrđuje se statutom grada, u skladu sa zakonom.
Region Beograda (Grad Beograd) ima status posebne teritorijalne jedinice u Srbiji, koja ima svoju upravu: Skupštinu Grada Beograda, gradonačelnika Grada Beograda, Gradsko veće Grada Beograda i Gradsku upravu Grada Beograda. Teritorija Grada Beograda je podeljena na 17 gradskih opština, koje imaju svoje lokalne organe vlasti. Podela Grada Beograda na gradske opštine utvrđuje se Statutom Grada Beograda.
Nakon prelaska Kosova i Metohije pod privremenu upravu UNMIK 1999, u ovoj pokrajini je usvojena drugačija teritorijalna organizacija. Okruzi kakve poznaje Republika Srbija (opisani u ovom članku) funkcionišu (u obimu već prema okolnostima) jedino u sredinama koje većinski nastanjuju Srbi.
U Republici Srbiji postoji 29 upravnih okruga:[2]
- Šumadija i zapadna Srbija (8): Mačvanski, Kolubarski, Šumadijski, Pomoravski, Zlatiborski, Moravički, Raški, Rasinski.
- Južna i istočna Srbija (9): Podunavski, Braničevski, Borski, Zaječarski, Nišavski, Toplički, Pirotski, Jablanički i Pčinjski.
- Vojvodina (7): Severnobački, Srednjobanatski, Severnobanatski, Južnobanatski, Zapadnobački, Južnobački i Sremski.
- Kosovo i Metohija (5): Kosovski, Pećki, Prizrenski, Kosovskomitrovački i Kosovskopomoravski.
-
Teritorijalna organizacija i okruzi u Srbiji 1993. godine -
Teritorijalna organizacija i okruzi u Srbiji 2001. godine -
Teritorijalna organizacija i okruzi u Srbiji 2005. godine -
Teritorijalna organizacija i upravni okruzi u Srbiji 2009. godine -
Teritorijalna organizacija i upravni okruzi u Srbiji 2010. godine -
Sudovi opšte nadležnosti u Srbiji 2008. godine
Opštine u Autonomnoj pokrajini Kosovo i Metohija
[uredi | uredi kod]
- Administrativna podela Srbije
- Statistički regioni Srbije
- Okruzi Srbije
- Spisak gradova u Srbiji
- Spisak naseljenih mesta u Srbiji
- ↑ Zakon o teritorijalnoj organizaciji Republike Srbije, Službeni glasnik 129-07, 29. decembar 2007.
- ↑ http://media.popis2011.stat.rs/2011/prvi_rezultati.pdf
