Kineski vladari
Od dinastije Džou do dinastije Ćin kineski vladari nosili su titulu kralja – 王 (pin-jin: wáng, srpski: vang).
Carska titula – 皇帝 (pin-jin: huángdì, srpski: huang-di) koristi se od dinastije Ćin, odnosno prvog kineskog cara Ćin Š’-huanga (秦始皇, pin-jin: Qín Shǐhuáng). Sâm Ćin Š’-huang je skovao titulu koju će sledeća dva milenijuma nositi kineski carevi, spojivši titulu božanskog kralja (皇, huang), koja se odnosila isključivo na tri Prva gospodara i titulu kralja-mudraca (帝, di) koja se odnosila na pet mitskih careva Kine.
Kineski carevi su smatrani sinovima neba, i imali su formalno neograničenu vlast. Naravno, neki vladari su bili samo marionete dok su vlast držale dvorske klike, evnusi ili moćne plemićke porodice.
Carska titula prenosila se sa oca na sina, i u porodici je važilo pravo primogeniture. Naravno, ovo pravo je često osporavano i bilo je uzrok mnogih građanskih ratova. U principu je bilo nemoguće da žena bude vladar, osim jedne, carice Vu C’-tjen iz dinastije Tang.
Veoma bitan element kineskog shvatanja mandata vlasti je konfučijanska ideja o mandatu neba. Prema ovoj teoriji, vladar koji je nepravičan gubi mandat neba i stoga je njegova smena moguća. Na ovaj način dinastije su mogle da budu legitimno smenjene.
Videti još i članak: kineska imena
Imena kineskih vladara sastoje se iz više elemenata. To su: lično ime, koje je za carevog života tabu, vladarska imena koja su se koristila za vreme carevog života i označavala su naziv perioda njegove vladavine (na primer Večiti mir ili Izvorna snaga), zatim posthumno ime koje je vladaru davano po njegovoj smrti i koje se koristilo prilikom spominjanja vladara, i hramovno ime koje je vladar takođe dobijao posthumno, i koje se koristilo u hramovima.
Konvencija prilikom navođenja vladarskih imena je sledeća: prvo se navodi ime dinastije, zatim posthumno ili hramovno ime (u zavisnosti od dinastije o kojoj je reč), te vladarevo prezime i lično ime.
宋 太祖 赵匡胤
Sung (dinastija) Tai Cu (posthumno ime) Džao Kuang-jin (prezime i ime)
Da bi se dala precizna referenca na vladara, dovoljno je navesti samo ime dinastije i posthumno/hramovno ime.
Postoje, međutim i neke razlike. Vladari dinastija Ming i Ćing navode se prema svom vladarskom imenu, ne posthumnom, zato što su njihova posthumna imena bila znatno duža.
Konvencija navođenja imena za svaku dinastiju navedena je u Tabeli kineskih vladara, ili u pojedinačnim tabelama na stranicama pojedinačnih dinastija (videti: Kineske dinastije)
Ova tabela je jedan od najdužih članaka na Vikipediji. Ukoliko vam je potreban neki određeni vladar pogledajte u posebnim člancima o dinastijama