Prijeđi na sadržaj

Fosfatidilinozitol 4,5-bisfosfat

Izvor: Wikipedija
Fosfatidilinozitol 4,5-bisfosfat
IUPAC ime
Identifikacija
CAS registarski broj 245126-95-8 DaY
PubChem[1][2] 5497157
Jmol-3D slike Slika 1
Svojstva
Molekulska formula C47H80O19P3
Molarna masa 1042.05 g/mol



Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje (25 °C, 100 kPa) materijala

Infobox references

Fosfatidilinozitol 4,5-bisfosfat ili PtdIns(4,5)P2, takođe poznat kao PIP2, je manje zastupljena fosfolipidna komponenta ćelijskih membrana. PtdIns(4,5)P2 is supstrat znatnog broja važnih signalnih proteina.[3]

Fosfatidilinozitol 4,5-bisfosfat formiraju prvenstveno tip I fosfatidilinozitol 4 fosfat 5 kinaze iz PI(4)P supstrata.

PIP2 masne kiseline su varijabilne u različitim vrstama i tkivima. Istraživanja su pokazala da su najzastupljenije masne kiseline: stearinska u poziciji 1 i arahidonska u poziciji 2.[4]

Funkcije

[uredi | uredi kod]

IP3/DAG put

[uredi | uredi kod]
Glavni članak: IP3/DAG put

PIP2 dejstvuje kao intermedijer u IP3/DAG putu, koji se inicira vezivanjem liganda za G protein-spregnute receptore koji aktiviraju Gq alfa podjedinicu. PIP2 je supstrat za hidrolizu fosfolipaze C (PLC), enzima vezanog za membranu koji se aktivira putem proteinskih receptora kao što su α1 adrenergički receptori. Proizvodi ove reakcije su inozitol 1,4,5-trifosfat (InsP3; IP3) i diacilglicerol (DAG), koji dejstvuju kao sekundarni glasnici. U ovoj kaskadi, DAG ostaje u ćelijskoj membrani i aktivira signalnu kaskadu aktivirajući proteinsku kinazu C (PKC). PKC zatim aktivira druge citosolne proteine putem njihove fosforilacije. PKC dejstvo može biti povraćeno fosfatazama. IP3 ulazi u citoplazmu i aktivira IP3 receptore na glatkom endoplazmatičnom retikulumu (ER), što otvara kalcijumske kanale glatkog ER, omogućavajući mobilizaciju jona kalcijuma u citozol. Kalcijum učestvuje u kaskadi putem aktivacije drugih proteina.

Reference

[uredi | uredi kod]
  1. Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today 15 (23-24): 1052-7. DOI:10.1016/j.drudis.2010.10.003. PMID 20970519.  edit
  2. Evan E. Bolton, Yanli Wang, Paul A. Thiessen, Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry 4: 217-241. DOI:10.1016/S1574-1400(08)00012-1. 
  3. Strachan T, Read AP (1999). Leptospira. In: Human Molecular Genetics (2nd ed. izd.). Wiley-Liss. ISBN 0-471-33061-2. (via NCBI Bookshelf). 
  4. Tanaka T, Iwawaki D, Sakamoto M, Takai Y, Morishige J, Murakami K, Satouchi K. (2003). „Mechanisms of accumulation of arachidonate in phosphatidylinositol in yellowtail. A comparative study of acylation systems of phospholipids in rat and the fish species Seriola quinqueradiata”. Eur J Biochem 270 (7): 1466-73. DOI:10.1046/j.1432-1033.2003.03512.x. PMID 12654002. 

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]