Latinski patrijarh Jeruzalema

Latinski patrijarh Jerualema (latinski: 'Patriarcha Hierosolymitanus Latinorum') je titula koji koristi latinski katolički nadbiskup Jeruzalema. Njegova Nadbiskupija pod svojom nadležnošću ima sve katolike latinskog obreda u Izraelu, na Palestinskim teritorijama, u Jordanu i na Cipru. U samom Jeruzalemu katolici čine relativnu većinu među oko 11.000 kršćanskih stanovnika grada.[1] Od juna 2008. dužnost latinskog patrijarha drži Fouad Twal. Latinski patrijarh Jeruzalema također vrši dužnost Velikog priora Reda svetog groba.

Ulazak Latinskog patrijarha u Jeruzalem (slika čiji je autor James Tissot)

U Katoličkoj crkvi se titula patrijarh obično koristi za najviše dužnosnike crkvi istočnog obreda. Jeruzalemski patrijarh je jedan od četiri patrijarha latinskog boreda - uz njega su to patrijarh Venecije, patrijarh Lisabona i patrijarh Istočne Indije (sa sjedištem u Goi). Uz ove titule postoje su ranije postojale počasne titule latinskog patrijarha Carigrada, Aleksandrije i Antiohije, službeno ukinute 1964.

Kod ne-katolika titulu patrijarha Jerualema koriste pravoslavni patrijarh Jeruzalema i armenski patrijarh Jeruzalema.

Titula latinskog patrijarha je uvedena nekoliko decenija nakon Velike šizme, odnosno podjele halkedonskih kršćana na katolike i pravoslavce, pri čemu su potonji imali patrijarha u Jeruzalemu. Godine 1099. su Jeruzalem osvojili katolički križari, protjerali pravoslavnog i imenovali vlastitog latinskog patrijarha. Njegova patrijaršija je djelovala iz Jeruzalema sve do 1187. kada je grad pao u muslimanske ruke; latinski patrijarh je protjeran, a vratio se pravoslavni (koji je dotada bio u egzilu). Sve do 1291. su latinski patrijasi djelovalki iz Akre, a nakon završetka križarskih ratova je otišli na Cipar, a potom u Rim gdje je vijekovima to bila počasna titula. Papa Klement VII je, pak, kao čuvare Svete zemlje imenovao tamošnje franjevce. Taj je aranžman prestao tek u 19. vijeku kada je obnovljena titula patrijarha.

Popis latinskih patrijarha Carigrada

uredi

Nakon pada Jeruzalema 1187. sjedište patrijarha se premjestilo u Akru.

Akra je pala 1291; sjedište premješteno na Cipar, pa u Rim nakon 1374; do 1847. patrijarh je bila počasna titula.

Franjevci kustos Svete zemlje je od 1342. do 1830. držao titulu pod papinskom bulom Gratiam agimus Klementa VI. Bula je franjevce proglasila službenim skrbnicima svetih mjesta u ime Katoličke crkve "sve dok netko ne bude posebno imenovan na počasno mjesto".[3]

Stalni latinski patrijarsi sa sjedištem u Jeruzalemu ponovno uvedeni 1847.

Hijerarhija latinske patrijaršije ponovno uspostavljena 1889.

 
Alessio Ascalesi, nadbiskup Napulja i Herbert Plumer sa latinskim patrijarhom Luigijem Barlassinom (desno), 11. august 1926

Izvori

uredi
  1. „Jerusalem Post, May 8, 2009 - Depths of despair”. Arhivirano iz originala na datum 2012-10-21. Pristupljeno 2013-01-24. 
  2. Chow, Gabriel. „Patriarchal See of Jerusalem”. Prelates. Giga-Catholic Information. Pristupljeno 23. XII 2011. 
  3. The Bull of Clement VI (1342)

Vanjske veze

uredi