Giuseppe Verdi

Giuseppe Verdi (9/10. oktobar 1813. – 27. januar 1901) je najveći kompozitor zrelog italijanskog belkanta (bel canto). Rođen je u selu Le Ronkole (Le Roncole) kraj Parme (Parma) u Italiji. Već u svojoj jedanaestoj godini je postao orguljaš u lokalnoj crkvi. Prvi koji je uočio njegov talenat je bio trgovac i ljubitelj muzike Antonio Bareči, koji ga je uzeo u svoju radnju i pomagao u svakom pogledu. Uz njegovu pomoć, kao i pomoć grada Buseta, omogućeno mu je da upiše muziku u Milanu godine 1832. Međutim, upravnik Konzervatorijuma se ustručavao da Verdija primi, navodno zbog toga što je bio stariji nego što je statut dozvoljavao, ali verovatnije stoga što nije imao poverenja u njegov talenat. Zbog toga je Verdi tokom sledeće tri godine radio kod operskog dirigenta Lavinje, pragmatičnog čoveka, čiji je katihizam bio Mocartov Don Đovani. Godine 1833. u Busetu umire orguljaš Provesi i Verdi ga nasleđuje. Dve godine nakon toga se ženi Margeritom Bareči (Margerita Barecci), najstarijom ćerkom svoga zaštitnika. No, već 1840. ona umire, kao i njihovo dvoje dece. Godinu dana pre toga je Verdi debitovao kao operski kompozitor, što mu je donelo uspeh i mogućnost da se preseli u Milano. Ova opera je bila Oberto, grof od San Bonifacija. Nakon ove je napisao još mnoge opere, koje su mu stvorile ime najpre u Italiji, ali i u svetu. 1859. se venčao sa operskom pevačicom Đuzepinom Streponi (Giuseppina Strepponi), ali je i nju nadživeo, iako samo četiri godine.

Osim opera, napisao je i dva dela sakrlanog karaktera, i to Rekvijem (Requiem) 1874. na uspomenu na Aleksandra Manconija i Četiri sveta komada (Quattri pezzi sacri) 1898., koje se sastoje od Ave Maria, Stabat Mater, Te Deum i Laudi alla Vergine iz Danteovog Raja.

Verdi je umro u Milanu u kojem je dugo godina živeo i radio. Sahranjen je u "Domu za stare muzičare" (Piazza M. Buonaroti) u tom gradu.

Opus

Opere

Oberto, grof od San Bonifacija (Oberto, conte di San Bonifacio) (1839.)
Jedan dan vlasti, ili lažni Stanislav (Un giorno di regno, o Il finto Stanislao) (1840.)
Nabuko (Nabucco) (1842.)
Lombardijci u Prvom krstaškom pohodu (I Lombardi alla prima crociata) (1843.)
Ernani (Ernani) (1844.)
Dva Foskarija (I Due Foscari) (1844.)
Jovanka Orleanka (Giovanna d'Arco) (1845.)
Alzira (Alzira) (1845.)
Atila (Attila) (1846.)
Makbet (Macbeth) (1847.)
Razbojnici (I Masnadieri) (1847.)
Gusar (Il Corsaro) (1848.)
Bitka za Lenjano (La battaglia di Legnano) (1849.)
Lujza Miler (Luisa Miller) (1849.)
Stifelio (Stiffelio) (1850.)
Rigoleto (Rigoletto) (1851.)
Trubadur (Il Trovatore) (1853.)
Posrnula žena (Travijata) (La Traviata) (1853.)
Sicilijansko večernje (I Vespri Siciliani/Les vêpres Siciliennes) (1855.)
Simone Bokanegra (Simone Boccanegra) (1857.)
Bal pod maskama (Un Ballo in Maschera) (1859.)
Moć Sudbine (La Forza del Destino) (1862.)
Don Karlos (Don Carlos) (1867.)
Aida (Aida) (1871.)
Otelo (Otello) (1887.)
Falstaf (Falstaff) (1893.)

Ostala dela

Inno delle Nazioni (1862.)
Gudački kvartet u e-mollu (1873.)
Rekvijem (Requiem) (1874.)
Pater noster za petodelni hor (1873.)
Ave Maria za soprana i gudače (1880.)
Četiri sveta komada (Quattro pezzi sacri) (1898.)

Eksterni linkovi

Zvanični sajt Arhivirano 2004-11-01 na Wayback Machine-u - podaci o kompozitoru i delima, libreti, note...
Informacija o njegovom grobu