wiarołomny

wiarołomny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvʲjarɔˈwɔ̃mnɨ], AS: [vʹi ̯arou̯õmny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j 

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. taki, który nie dotrzymał słowa, złamał przysięgę, sprzeniewierzył się komuś, popełnił zdradę

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) ktoś wiarołomny (1.1), osoba wiarołomna (1.1)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	wiarołomny		wiarołomna	wiarołomne	wiarołomni	wiarołomne
dopełniacz	wiarołomnego		wiarołomnej	wiarołomnego	wiarołomnych
celownik	wiarołomnemu		wiarołomnej	wiarołomnemu	wiarołomnym
biernik	wiarołomnego	wiarołomny	wiarołomną	wiarołomne	wiarołomnych	wiarołomne
narzędnik	wiarołomnym		wiarołomną	wiarołomnym	wiarołomnymi
miejscownik	wiarołomnym		wiarołomnej	wiarołomnym	wiarołomnych
wołacz	wiarołomny		wiarołomna	wiarołomne	wiarołomni	wiarołomne

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zdradziecki, zdradliwy; daw. wiarołomczy

(2.1) wiarołomca

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wiarołomstwo n, wiarołomność ż, wiarołomca m, wiarołomna ż

przym. wiarołomczy

przysł. wiarołomnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) вераломны
• bułgarski: (1.1) вероломен
• czeski: (1.1) věrolomný
• hiszpański: (1.1) perjuro m, renegado m
• rosyjski: (1.1) вероломный; (2.1) вероломец m
• słowacki: (1.1) vierolomný
• ukraiński: (1.1) віроломний

źródła: