Przejdź do zawartości

truciciel

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

truciciel (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś, kto kogoś truje lub otruł

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) zakład przemysłowy, który zanieczyszcza środowisko naturalne
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trujak mzw, trutka ż, trucizna ż, trucie n
czas. wytruwać, truć ndk., otruć dk.
przym. trujący
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: