epikureizm
epikureizm (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: [ˌɛpʲikuˈrɛjism̥], AS: [epʹikurei ̯ism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• epenteza i ̯ • akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) filoz. jeden z kierunków filozoficznych; zob. też epikureizm w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik epikureizm dopełniacz epikureizmu celownik epikureizmowi biernik epikureizm narzędnik epikureizmem miejscownik epikureizmie[1] wołacz epikureizmie[1]
- przykłady:
- (1.1) W czasach nowożytnych epikureizm był akceptowany przez wielu ludzi w jego części etycznej, z całkowitym odrzuceniem atomizmu.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) eudajmonizm
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Epikur m, epikurejczyk m, epikurejka ż
- przym. epikurejski, Epikurowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) epicureanism
- arabski: (1.1) أبيقورية ż
- baskijski: (1.1) epikureismo
- białoruski: (1.1) эпікурэізм m, эпікурэйство n
- bułgarski: (1.1) епикурейство n
- esperanto: (1.1) epikuranismo
- francuski: (1.1) épicurisme m
- hiszpański: (1.1) epicureísmo m
- niemiecki: (1.1) Epikureismus m
- nowogrecki: (1.1) επικουρισμός m
- rosyjski: (1.1) эпикуреизм m, эпикурейство n
- słowacki: (1.1) epikureizmus m
- ukraiński: (1.1) епікуреїзм m
- węgierski: (1.1) epikureizmus
- włoski: (1.1) epicureismo m
- źródła: