ubocze

Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

ubocze (język polski)

wymowa:: ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) spokojne miejsce pozbawione ruchu i zgiełku, oddalone od skupisk ludzkich i szlaków komunikacyjnych

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ubocze	ubocza
dopełniacz	ubocza	uboczy
celownik	uboczu	uboczom
biernik	ubocze	ubocza
narzędnik	uboczem	uboczami
miejscownik	uboczu	uboczach
wołacz	ubocze	ubocza

przykłady:: (1.1) Przed dwoma tysiącami lat tętniący dziś życiem Nazaret był nikomu nieznaną osadą rolniczą, odsuniętą na ubocze od Via Maris, owej ważnej drogi starożytnej łączącej Egipt z Syrią^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. ubocz ż, uboczność ż; przym. uboczny; przysł. ubocznie

związki frazeologiczne:: na uboczu

etymologia:: pol. u- + bok + -e

uwagi:

tłumaczenia:

angielski: (1.1) fringe, periphery

źródła:

↑ Jan Gać, Ziemia Święta Kulturowy przewodnik śladami Jezusa, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.

[1] Jan Gać, Ziemia Święta Kulturowy przewodnik śladami Jezusa, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.

[1]