trzon

trzon (język polski)

wymowa:

IPA: [ṭʃɔ̃n], AS: [ṭšõn], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.• nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) najważniejszy, główny element jakiegoś przedmiotu

(1.2) układ ścian w budynku zapewniający jego stateczność ogólną

(1.3) część grzyba, na której opiera się jego kapelusz; zob. też trzon grzyba w Wikipedii

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trzon	trzony
dopełniacz	trzonu	trzonów
celownik	trzonowi	trzonom
biernik	trzon	trzony
narzędnik	trzonem	trzonami
miejscownik	trzonie	trzonach
wołacz	trzonie	trzony

przykłady:

(1.1) Badania doświadczalne stanowiły trzon jego pracy magisterskiej.

(1.2) Wewnątrz trzonu budynku znajdują się szyby windowe i klatki schodowe oraz szachty instalacyjne.

(1.3) Trzony tych grzybów są obrzydliwe.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rdzeń

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trzonowiec m, trzonolinowiec m, trzonek m

przym. trzonowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) core; (1.2) core
• arabski: (1.1) أصل
• tybetański: (1.1) རྩ་བ

źródła: