Węglan potasu

Węglan potasu
	; Próbka węglanu potasu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	węglan potasu
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	K; 2CO; 3
Masa molowa	138,21 g/mol
Wygląd	bezbarwne lub białe higroskopijne kryształy lub proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	584-08-7
PubChem	11430
DrugBank	DB13977
Właściwości
	Gęstość
	2,29 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	111 g/100 g
	w innych rozpuszczalnikach
	nierozpuszczalny w etanolu i acetonie
Temperatura topnienia	891 °C; 899 °C
Temperatura rozkładu	rozkład przed osiągnięciem punktu wrzenia
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanego źródła
Uwaga
Zwroty H	H315, H319, H335
Zwroty P	P261, P264, P271, P280, P302+P352, P305+P351+P338
Temperatura zapłonu	niepalny
Numer RTECS	TS7750000
	Podobne związki
Inne aniony	wodorowęglan potasu
Inne kationy	węglan litu, węglan sodu, węglan rubidu, węglan cezu
Podobne związki	węglan amonu
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Węglan potasu, K
2CO
3 – nieorganiczny związek chemiczny, sól potasowa kwasu węglowego.

W temperaturze pokojowej jest to białe ciało krystaliczne, dobrze rozpuszczalne w wodzie, o temperaturze topnienia 891–899 °C.

Tworzy hydraty, ma właściwości higroskopijne^[1]. W roztworach wodnych hydrolizuje, w wyniku czego mają one silnie zasadowy odczyn (pH 11,6)^[1]. Pod wpływem kwasów ulega rozkładowi, wydzielając dwutlenek węgla:

K
2CO
3 + 2HCl → 2KCl + CO
2 + H
2O

Znany jest od czasów antycznych jako potaż, uzyskiwany z popiołu drzewnego. Współcześnie otrzymywany jest przemysłowo głównie przez wprowadzanie dwutlenku węgla do wodnego roztworu wodorotlenku potasu (uzyskiwanego w wyniku elektrolizy roztworu KCl)^[3]:

2KOH + CO
2 → K
2CO
3 + H
2O

Stosuje się go w przemyśle szklarskim, ceramicznym, do produkcji środków piorących, w fotografii, do otrzymywania innych związków potasu.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Potassium carbonate, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 11430 (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 4-82, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).
↑ ^a ^b HeinzH. Schultz HeinzH. i inni, Potassium Compounds, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 58–60, DOI: 10.1002/14356007.a22_039, ISBN 978-3-527-30673-2 (ang.).
↑ ^a ^b Węglan potasu [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 15 czerwca 2023, numer katalogowy: 209619 [dostęp 2023-08-28] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

[PubChem-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Potassium carbonate, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 11430 (ang.).

[CRC88-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 4-82, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).

[Ullmann-3] HeinzH. Schultz HeinzH. i inni, Potassium Compounds, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 58–60, DOI: 10.1002/14356007.a22_039, ISBN 978-3-527-30673-2 (ang.).

[SA-4] Węglan potasu [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 15 czerwca 2023, numer katalogowy: 209619 [dostęp 2023-08-28] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

[1]

[2]

[3]

[4]