Tadeusz Kubalski

Życiorys

Urodził się w rodzinie Wacława i Zofii^[1].

W latach 1929-1930 był uczniem Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. Praktykę odbył w 9 dywizjonie artylerii konnej w Baranowiczach^[2]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 i 37. lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii, natomiast na stopień porucznika ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 i 211. lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii^[3].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 walczył na stanowisku oficera obserwacyjnego 1 dywizjonu artylerii konnej^[4]. 1 października 1939 dostał się do niemieckiej niewoli. Do 30 kwietnia 1945 przebywał w Oflagu VII A Murnau^[1].

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 254-1-28/29)^[6].

↑ ^a ^b Straty ↓.
↑ Rocznik Pamiątkowy 1930 ↓, s. 235.
↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 653.
↑ Głowacki 1986 ↓, s. 350.
↑ Stanisław Kaszyński: Teatralia kaliskie : materiały do dziejów sceny kaliskiej (1800–1970). Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1972, s. 74.
↑ Cmentarz Stare Powązki: ADAM TUROWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-10] .

Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
Rocznik Pamiątkowy Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerji we Włodzimierzu Rok 1929–1930. Karol Halski (red.) Tadeusz Kubalski (red.) Jerzy Michałowski (red.) Tadeusz Sztumberk-Rychter (red.) Edward Szwed (red.). Warszawa: Zakłady Graficzne „Nasza Drukarnia”, 1930.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.