Przyrostek

Przyrostek, sufiks (z łac. suffixus „dołączony” od sub „pod” i fixus „umocowany”) – w językoznawstwie jest to każdy fragment wyrazu (jego morfem), o ile jest dodany po jego rdzeniu (czyli podstawie słowotwórczej) i jednocześnie ma właściwości słowotwórcze (czyli nie jest końcówką fleksyjną^[1]). Mimo to ścisłe rozgraniczenie morfemów gramatycznych i słowotwórczych nie zawsze jest możliwe^[2]. Danemu wyrazowi może towarzyszyć jeden, kilka lub brak sufiksów („sufiks zerowy”).

Przyrostki (sufiksy) razem z przedrostkami (prefiksami), wrostkami (infiksami) i międzyrostkami (interfiksami) wchodzą w skład zrostków (afiksów), czyli tych morfemów słowotwórczych, które odpowiadają za tworzenie wyrazów pochodnych^[3].

Zobacz też

Przypisy

↑ Grzegorczykowa 1999 ↓, s. 75.
↑ Nagórko 2007 ↓, s. 71.
↑ Nagórko 2007 ↓, s. 69.

Bibliografia

Renata Grzegorczykowa: Gramatyka współczesnego języka polskiego Morgologia. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1999.
Alicja Nagórko: Zarys gramatyki polskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2007. ISBN 978-83-01-15390-8.

[CITEREFGrzegorczykowa199975-1] Grzegorczykowa 1999 ↓, s. 75.

[CITEREFNagórko200771-2] Nagórko 2007 ↓, s. 71.

[CITEREFNagórko200769-3] Nagórko 2007 ↓, s. 69.

[1]

[2]

[3]