Schron Turystyczny BdPN „Chatka Puchatka”
49°09′29″N 22°33′05″E/49,158056 22,551389 Chatka Puchatka po przebudowie (2023) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1228 m n.p.m., inne źródła 1231[1] m n.p.m. |
| Właściciel | |
Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich  | |
| 49°09′29″N 22°33′05″E/49,158056 22,551389
| |
| Strona internetowa | |
_2.JPG)
Schron Turystyczny BdPN „Chatka Puchatka” na Połoninie Wetlińskiej (d. Schronisko PTTK „Chatka Puchatka” na Połoninie Wetlińskiej) – najwyżej położone (1228 m n.p.m.) schronisko i obiekt noclegowy w Bieszczadach, niegdyś nazywane „Tawerną”. Położony na wysokości 1228 m n.p.m., a według innych źródeł 1231 m n.p.m.[1], na Połoninie Wetlińskiej. Leży pod wierzchołkiem Hasiakowej Skały.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Obiekt został wybudowany po II wojnie światowej przez wojsko i służyło za posterunek obserwacyjny WOP. W 1956 roku budynek został przejęty przez Okręg PTTK w Rzeszowie[1], jednak jako całoroczny obiekt z obsługą działa dopiero od 1967 r. Pierwszym dzierżawcą schroniska był Ludwik Pińczuk, który był też stałym ajentem od 1986[2][3]. Pomysłodawcą nazwy schroniska jest polski żeglarz Leonid Teliga[4].
Obiekt posiadał 20 miejsc noclegowych w 2 salach zbiorowych, był czynny cały rok. Ze względu na niski standard, m.in. sanitarny (ze względu na lokalizację w schronisku nie było bieżącej wody, kanalizacji ani energii elektrycznej), w sierpniu 2009 schronisko zajęło jedno z ostatnich miejsc w rankingu schronisk górskich, sporządzonym przez polski magazyn turystyki górskiej n.p.m.[5], podobnie w II edycji rankingu z sierpnia 2011[6].
Status własnościowy Chatki był przez wiele lat nieuregulowany, a spór sądowy o nią toczyło PTTK oraz Bieszczadzki Park Narodowy. W lipcu 2015 sąd przyznał schronisko Parkowi. Wtedy też zmieniono klasyfikacje obiektu na Schron Turystyczny BdPN[3].
Na wiosnę 2020 roku rozpoczęła się gruntowna przebudowa schroniska, które wyłączono z eksploatacji – w rzeczywistości plan ten wiązał się z powstaniem zupełnie nowego obiektu. W specjalnie wzniesionym poniżej schroniska nowym, drewnianym schronie, funkcjonował w tym czasie sezonowy bufet turystyczny. Inwestycja została zaplanowana na 4,2 mln złotych, zaś środki pochodziły m.in. z funduszy unijnych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Podkarpackiego oraz z budżetu państwa[7].
Schronisko zostało ponownie oddane do użytku 24 września 2022 roku[8][9], jednak funkcji noclegowej w obiekcie nie przywrócono (możliwość awaryjnego noclegu istniała przez kilka miesięcy, od grudnia 2022 do lutego 2023)[10]. Przywrócono również pierwotny przebieg czerwono znakowanego Głównego szlaku Beskidzkiego, którego przebieg przesunięto na czas budowy[11].
Wybudowano zbiorniki na deszczówkę, które mają zaspokoić potrzeby wody do celów sanitarnych[8], powstała również oczyszczalnia ścieków i toalety dla turystów[12], wcześniej wodę do schroniska czerpało się z pobliskiego potoku[a][1].
W Chatce znajduje się sezonowa dyżurka Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego[13], Posterunek Meteorologiczny IMiGW, a także baza dla straży parku[8].
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]
Główny Szlak Beskidzki na odcinku Smerek – Brzegi Górne
- z Brzegów Górnych 1.40 h (↓ 1.10 h)
- ze wsi Smerek 4.50 h (↓ 4.05 h), z Przełęczy Orłowicza 1.50 h (↓ 1.35 h), z Osadzkiego Wierchu 0.50 h (z powr. 0.50 h)
Przełęcz Wyżna – Chatka Puchatka
- z Przełęczy Wyżnej 1.15 h (↓ 0.35 h)
Wetlina (Górna Wetlinka) – Chatka Puchatka
- z kempingu „Górna Wetlinka” 1.45 h (↓ 1 h)
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wcześniej wodę dostarczano tam przy pomocy osiołka.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Trasa 3 – Połonina Wetlińska z Brzegów Górnych i Smereka, [w:] Piotr Sieńko i inni, Niezbędnik turystyczny – Bieszczady, Piwniczna-Zdrój: Agencja Wydawnicza WiT, 2021, s. 58, ISBN 978-83-89580-21-4 (pol.).
- ↑ Schronisko „Chatka Puchatka”. bieszczadypttk.pl. [dostęp 2013-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-16)].
- ↑ a b Schron Turystyczny „Chatka Puchatka”. szlak.info, 2016-11-06. [dostęp 2017-10-31].
- ↑ Ludwik Pińczuk – gospodarz schroniska na Połoninie Wetlińskiej. terakowski.republika.pl. [dostęp 2013-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-16)].
- ↑ Ranking schronisk górskich. „n.p.m.”. sierpień 2009. Dom Wydawniczy Kruszona.
- ↑ Ranking schronisk górskich. „n.p.m.”. sierpień 2011, s. 32-39. Dom Wydawniczy Kruszona.
- ↑ Ewa Gorczyca, Przebudowa Chatki Puchatka na Połoninie Wetlińskiej w Bieszczadach ruszy wiosną. Potrwa 1,5 roku [online], Nowiny, 23 sierpnia 2019 [dostęp 2019-12-26] (pol.).
- ↑ a b c Agata Kulczycka, Chatka Puchatka powraca. W sobotę kultowe schronisko zostanie otwarte dla turystów [online], rzeszow.wyborcza.pl, 23 września 2022 [dostęp 2022-09-26].
- ↑ Kulczycka A., Bieszczady. 1228 m n.p.m. Chatka Puchatka już otwarta dla turystów. Co się zmieniło? [online], rzeszow.wyborcza.pl, 24 września 2022 [dostęp 2022-09-26].
- ↑ Znowu nie można nocować w Chatce Puchatka. W środowisku turystycznym wrze. BdPN jest mocno krytykowany
- ↑ Janusz Konieczniak: Raptularz górski [w:] "Gazeta górska" R. XXX, nr 4 (120), jesień 2022, s. 5
- ↑ Tak wygląda zupełnie nowa Chatka Puchatka, jedyne górskie schronisko w Bieszczadach [ZDJĘCIA] [online], twojapogoda.pl [dostęp 2022-09-26] (pol.).
- ↑ Teren działania [online], bieszczady.gopr.pl [dostęp 2019-12-26] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-26].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Strona internetowa schroniska. [dostęp 2009-03-17].
- Bieszczady i Góry Sanocko-Turczańskie. Mapa turystyczna. Skala 1:75 000. Wydanie trzecie. Warszawa: PPWK SA. ISBN 83-7329-436-8.