Przejdź do zawartości

Sadowaniszki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sadowaniszki
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

brasławski

Sielsowiet

Opsa

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Sadowaniszki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Sadowaniszki”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Sadowaniszki”
Ziemia55°34′25″N 26°54′29″E/55,573611 26,908056

Sadowaniszki – dawny zaścianek[1][2]. Tereny, na których był położony, leżą obecnie na Białorusi Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Opsa.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów leżał w granicach Imperium Rosyjskiego.

W latach 1921–1939 zaścianek leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim[3] (od 1926 w województwie wileńskim[4]), w powiecie brasławskim, w gminie Opsa[5][1].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 21 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Były tu 3 budynki mieszkalne[5]. W 1931 w 4 domach zamieszkiwało 28 osób[1].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Opsie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Opsie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Opsie[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 10.
  2. Mapa Taktyczna Polski 1:100 000, Pas 26, Słup 43, Warszawa 1932
  3. Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
  4. Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
  5. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 9.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 69.