Potoroini
Potoroini | |||||
J.E. Gray, 1821[1] | |||||
Kanguroszczur myszaty (P. tridactylus) | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Podtyp | |||||
Gromada | |||||
Podgromada | |||||
Nadrząd | |||||
Rząd | |||||
Podrząd | |||||
Rodzina | |||||
Plemię |
Potoroini | ||||
Typ nomenklatoryczny | |||||
Didelphis murina Cuvier, 1798 (= Didelphis tridactyla Kerr, 1792) | |||||
| |||||
Rodzaje i gatunki | |||||
|
Potoroini – monotypowe plemię ssaków z rodziny kanguroszczurowatych (Potoroidae).
Rozmieszczenie geograficzne
[edytuj | edytuj kod]Plemię obejmuje gatunki występujące endemicznie w Australii[26][27][28].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 24,3–41,5 cm, długość ogona 18,3–32,5 cm; masa ciała 0,66–2,2 kg[27][29][30].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 1804 roku francuski zoolog Anselme Gaëtan Desmarest w rozdziele poświęcinym tabeli metodycznej ssaków, opublikowanym w publikacji w nowym słowniku historii naturalnej w zastosowaniu do sztuki pod redakcją Jeana-Francoisa-Pierre'a Detervillego[24]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) kanguroszczur myszaty (P. tridactylus).
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Potorous (Potorus, Potoroiis, Potoroo, Patoroo): rodzima nazwa Potoroo oznaczająca w Nowej Południowej Walii ‘kanguroszczura’[31].
- Hypsiprymnus (Hypsiprimnus, Hypsirymnus): gr. ὑψιπρυμνος hupsiprumnos ‘o wysokiej rufie”’ (tj. wysoko w tyle; aluzja do nieproporcjonalnego rozwoju ud i tylnych nóg), od ὑψι hupsi ‘na wysokości, wysoki’; πρυμνος prumnos ‘tylna część’[32]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Didelphis potoru F. Meyer, 1793 (= Didelphis tridactyla Kerr, 1792).
- Myorthius: etymologia nieznana, autor nie podał znaczenia nazwy rodzajowej[33]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Didelphis tridactyla Kerr, 1792.
- Potoroops: rodzaj Potoroo Berthold, 1827 (kanguroszczur); gr. ωψ ōps, ωπος ōpos ‘wygląd’[34]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Hypsiprymnus platyops Gould, 1844.
- Rossignolius: Federico „Fred” Rossignoli, australijski poskramniacz zwierząt[23]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Potorous longipes Seebeck & P.G. Johnston, 1980.
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do plemienia należy jeden rodzaj z następującymi gatunkami[35][30][36][26]:
Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[25] | Podgatunki[27][29][26][30][36] | Rozmieszczenie geograficzne[27][29][26][30][36] | Podstawowe wymiary[27][29][30][e] | Status IUCN[37] |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Potorous longipes | Seebeck & P.G. Johnston, 1980 | kanguroszczur długonogi | gatunek monotypowy | północno-wschodnia Wiktoria (East Gippsland, góry Barry) i południowo-wschodnia Nowa Południowa Walia (South East Forests National Park i Yambula State Forest); zakres wysokości: 100–1100 m n.p.m. | DC: 38–41 cm DO: 31–32 cm MC: 1,6–2,2 kg |
VU | |
Potorous tridactylus | (Kerr, 1792) | kanguroszczur myszaty | 3 podgatunki | nieregularnie od południowo-wschodniego Queenslandu wzdłuż wybrzeża do południowej Wiktorii, południowo-wschodniej Australii Południowej i Tasmanii, z wieloma wyspami | DC: 26–41 cm DO: 18,9–26 cm MC: 0,7–1,7 kg |
NT | |
Potorous gilbertii | (Gould, 1841) | kanguroszczur reliktowy | gatunek monotypowy | południowo-zachodnia Australia Zachodnia (Mount Gardner, Two Peoples Bay Nature Reserve); introdukowany na pobliską wyspę Bald | DC: 29–37 cm DO: 20–24 cm MC: 0,7–1,2 g |
CR | |
Potorous platyops | (Gould, 1844) | kanguroszczur szerokolicy | gatunek monotypowy | współczesne okazy znane z południowo-zachodniej Australii Zachodniej; szczątki kopalne znalezione na wybrzeżu Australii Zachodniej (od okolic Albany na północ przez Wheatbelt do co najmniej okolic Geraldton) i Australii Południowej (Półwysep Eyre’a i Wyspa Kangura) | DC: 24,3–34 cm DO: 18,3–19 cm MC: brak danych |
EX |
Kategorie IUCN: NT – gatunek bliski zagrożenia, VU – gatunek narażony, CR – gatunek krytycznie zagrożony, EX – gatunek wymarły.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Typ nomenklatoryczny: Hypsiprymnus Illiger, 1811 (= Potorous Desmarest, 1804).
- ↑ a b c d e Niepoprawna późniejsza pisownia Potorous Desmarest, 1804.
- ↑ a b Niepoprawna późniejsza pisownia Hypsiprymnus Illiger, 1811.
- ↑ Autentyczność taksonów opisanych przez kontrowersyjnego[21] australijskiego herpetologa Raymonda Hosera jest kwestionowana przez władze teriologiczne i herpetologiczne oraz ICZN; zachodzi potrzeba dalszych badań nad ważnością tego taksonu[22].
- ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b J.E. Gray. On the Natural Arrangment of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 302, 1821. (ang.).
- ↑ C.S. Rafinesque: Analyse de la nature, or, Tableau de l’univers et des corps organisés. Palerme: Aux dépens de l’auteur, 1815, s. 55. (fr.).
- ↑ R. Owen: Teeth.–Comparative anatomy. W: R.B. Todd (red.): The cyclopædia of anatomy and physiology. Cz. 4. London: Sherwood, Gilbert, & Piper, 1849–1852, s. 933. (ang.).
- ↑ R. Collett. On a Collection of Mammals from Central and Northern Queensland. „Zoologische Jahrbücher”. 2, s. 830, 1877. (ang.).
- ↑ O. Thomas. On the wallaby commonly known as Lagorchestes fasciatus. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1886, s. 547, 1886. (ang.).
- ↑ O. Thomas: Catalogue of the Marsupialia and Monotremata in the collection of the British Museum (Natural History). London: Printed by order of the Trustees, 1888, s. 102. (ang.).
- ↑ É.L. Trouessart: Catalogus mammalium tam viventium quam fossilium. Wyd. Nova ed. (prima completa). Cz. 2. Berolini: R. Friedländer & sohn, 1898, s. 1195. (łac.).
- ↑ J. Paerson. The Relationships of the Potoroidae to the Macropodidae (Marsupialia). „Papers and Proceedings of the Royal Society of Tasmania”. 1949, s. 211, 1950. (ang.).
- ↑ L.G. Marshall. The families and genera of Marsupialia. „Fieldiana”. Geology. New series. 8, s. 30, 1981. (ang.).
- ↑ T.F. Flannery: Phylogeny of the Macropodoidea: a study inconvergence. W: G. Grigg, P.J. Jarman & I. Hume (redaktorzy): Kangaroos, Wallabies and Rat-Kangaroos. Sydney: Surrey Beatty and Sons, 1989, s. 25. ISBN 978-0-949324-23-8. (ang.).
- ↑ F.S. Szalay: Evolutionary history of the marsupials and an analysis of osteological characters. Cambridge: Cambridge University Press, 1994, s. 43. DOI: 10.1017/CBO9780511565571. ISBN 978-0-511-56557-1. (ang.).
- ↑ J.K.W. Illiger: Prodromus systematis mammalium et avium: additis terminis zoographicis utriusque classis, eorumque versione germanica. Berolini: Sumptibus C. Salfeld, 1811, s. 79. (łac.).
- ↑ C.S. Rafinseque: Analyse de la nature, or, Tableau de l’univers et des corps organisés. Palerme: Aux dépens de l’auteur, 1815, s. 55. (fr.).
- ↑ H.M.D. de Blainville: Dents. W: A.G. Desmarest: Nouveau dictionnaire d’histoire naturelle, appliquée aux arts, à l’agriculture, à l’économie rurale et domestique, à la médecine, etc. T. 9. Paris: Chez Deterville, 1817, s. 297. (fr.).
- ↑ A.A. Berthold: Latreille’s natürliche Familien der Thierreichs aus dem Französischen mit Anmerkungen und Zusätzen. Weimar: Landes-Industrie Comptoir, 1827, s. 50. (niem.).
- ↑ Ch.F. Partington: The British Cyclopædia or Natural History: combining a scientific classification of animals, plants, and minerals; with a popular view of their habits, economy, and structure. Cz. 3. London: Orr & Smith, 1836, s. 12. (ang.).
- ↑ M. de Serres: Essai sur les cavernes à ossements et sur les causes qui les y ont accumulés. Wyd. 3. Paris; Lyon; Montpellier: Baillière; Ch. Savy Jeune; Castel, 1838, s. 201. (fr.).
- ↑ Anonim: Zoology. W: The London encyclopaedia, or, Universal dictionary of Science, art, literature, and practical mechanics, comprising a popular view of the present state of knowledge, illustrated by numerous engravings, a general Atlas, and appropriate diagrams. Cz. 22. London: Thomas Tegg, 1829, s. 743. (ang.).
- ↑ G. Jäger. Übersicht der fossilen säugethiere welche in Würtemberg in verschiedenen formationen aufgefunden worden sind, und nähere beschreibung und abbildung einzelner derselben. „Novorum actorum Academiae Caesareae Leopoldino-Carolinae Naturae Curiosorum”. 22 (2), s. 904, 1850. (niem.).
- ↑ P. Matschie. Die Verbreitung der Beuteltiere auf NeuGuinea mit einigen Bemerkungen über ihre Einteilung in Untergattungen. „Mitteilungen aus dem Zoologischen Museum in Berlin”. 8, s. 264, 1915–1917. (niem.).
- ↑ H. Kaiser, B.I. Crother, Ch.M.R. Kelly, L. Luiselli, M. O’Shea, H. Ota, P. Passos, W.D. Schleip & W. Wüster. Best practices: in the 21st century, taxonomic decisions in herpetology are acceptable only when supported by a body of evidence and published via peer-review. „Herpetological Review”. 44 (1), s. 8–23, 2013. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Potorous longipes Seebeck & P. G. Johnston, 1980. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-08-08]. (ang.).
- ↑ a b R.T. Hoser. Small, easily overlooked and in decline. Potoroos in Eastern Australia. A formal division of the genus Potorous Desmarest, 1804 (Marsupialia Potoroidae) and the description of a new species from south-east Queensland. „Australasian Journal of Herpetology”. 42, s. 33, 2020. (ang.).
- ↑ a b A.G. Desmarest: Tableau Méthodique des Mammifères. W: J.-F.-P. Deterville (wyd.): Nouveau dictionnaire d’histoire naturelle appliquée aux arts: principalement à l’agriculture et à l’économie rurale et domestique. T. 24. Paris: Déterville, 1804, s. 20. (fr.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 15. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 92. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b c d e M. Eldridge & G. Frankham: Family Potoroidae (Bettongs and Potoroos). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 627–628. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Potorous. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-26].
- ↑ a b c d K.M. Helgen & E.G. Veatch: Recently Extinct Australian Marsupials and Monotremes. W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 29. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
- ↑ a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 62. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 560.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 343.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 440.
- ↑ E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 175. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-08-08]. (ang.).
- ↑ a b c Appendix 1: Extinct species. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 699. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Taxonomy: Potorous – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-09-12]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).