Przejdź do zawartości

Południk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Południkłuk na powierzchni bryły obrotowej, będący przecięciem powierzchni tej bryły płaszczyzną przechodzącą przez jej oś obrotu[1][2][3][4]. Południki są rodziną linii parametrycznych na danej powierzchni bryły obrotowej i wraz z równoleżnikami, z którymi przecinają się pod kątem prostym[5] tworzą na powierzchni bryły obrotowej tzw. siatkę krzywoliniową współrzędnych[6][7].

Południków jest nieograniczona liczba, a każde miejsce na jednym południku ma taki sam czas miejscowy[5]. Ich położenie (długość geograficzną) można określić na ujemną na zachód od Greenwich lub dodatnią na wschód[5].

Południk na sferze (południk geograficzny) lub elipsoidzie obrotowej spłaszczonej jest ważnym pojęciem w geografii, kartografii i geodezji.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Eric W. Weisstein, Meridian [online], mathworld.wolfram.com [dostęp 2022-04-14] (ang.).
  2. południk geograficzny, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-04-14].
  3. Adam Bronisław Empacher i inni, Mały słownik matematyczny, wyd. 4, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974, s. 218.
  4. Cezary Bowszyc, Jerzy Konarski, Wstęp do geometrii różniczkowej, wyd. 1, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2007, s. 77-78, ISBN 978-83-235-0249-4.
  5. a b c Jan Flis: Szkolny słownik geograficzny. Wyd. 3. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1985, s. 39. ISBN 83-02-00870-2. OCLC 37645138.
  6. https://www.am.szczecin.pl/uploads/imfich/Powierzchnie_w_R3.pdf
  7. Bogusław Gdowski, Elementy geometrii różniczkowej z zadaniami, wyd. 3, Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 1999, s. 110-113, ISBN 83-87012-21-1.