Przejdź do zawartości

Petaurinae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Petaurus)
Petaurinae
Bonaparte, 1832[1]
Ilustracja
Lotopałanka hebanowa (P. gracilis)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

ssaki niższe

Rząd

dwuprzodozębowce

Podrząd

kangurokształtne

Nadrodzina

lotopałankowce

Rodzina

lotopałankowate

Podrodzina

Petaurinae

Typ nomenklatoryczny

Podrodzina: Petaurus G.K. Shaw, 1791
Rodzaj: Petaurus australis G.K. Shaw, 1791

Rodzaje i gatunki

Petaurus G.K. Shaw, 1791[14] – lotopałanka[15]
9 gatunków – zobacz opis w tekście

Petaurinaemonotypowa podrodzina ssaków z rodziny lotopałankowatych (Petauridae).

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Podrodzina obejmuje gatunki występujące na Nowej Gwinei i w Australii[16][17][18].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 14–31 cm, długość ogona 14–47 cm; masa ciała 60–725 g[17][19].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1791 roku brytyjski zoolog i botanik George Shaw w książce swojego autorstwa poświęconej opisowi zwierząt wraz z ich ilustracjami[14]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) lotopałanka żółtobrzucha (P. australis).

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Petaurus: gr. πεταυρον petauron ‘trampolina, skakać’, od πεταυριστης petauristēs ‘akrobata, balansista’[20][21] .
  • Ptilotus: gr. πτιλωτος ptilōtos ‘skrzydlaty’[22][23] . Gatunek typowy: Fischer wymienił dwa gatunki – Petaurus australis G.K. Shaw, 1791 i Sciurus Petaurus norfolcensis Kerr, 1792 – z których gatunkiem typowym jest (późniejsze oznaczenie)[24] Petaurus australis G.K. Shaw, 1791.
  • Belidea i Belideus (Belidens): gr. βελος belos, βελεος beleos ‘strzała, oszczep’[25][26]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Didelphys sciurea G.K. Shaw, 1794 (= Sciurus (Petaurus) norfolcensis Kerr, 1792).
  • Xenochirus: gr. ξενος xenos ‘dziwny, niezwykły”’; χειρ kheir, χειρος kheiros ‘dłoń’[27]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Didelphys sciurea G.K. Shaw, 1794 (= Sciurus (Petaurus) norfolcensis Kerr, 1792).
  • Petaurella: rodzaj Petaurus Shaw, 1791; łac. przyrostek zdrabniający -ella[28]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Petaurus (Belideus) breviceps Waterhouse, 1838.
  • Petaurula: rodzaj Petaurus Shaw, 1791; łac. przyrostek zdrabniający -ula[29]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Petaurus breviceps var. papuanus O. Thomas, 1888.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do podrodziny należy jeden rodzaj lotopałanka[15] (Petaurus) z następującymi gatunkami[30][16][31]:

Grafika Gatunek Autor i rok opisu Nazwa zwyczajowa[15] Podgatunki[17][16][19] Rozmieszczenie geograficzne[17][16][19] Podstawowe wymiary[17][19][c] Status
IUCN[32]
Petaurus australis G.K. Shaw, 1791 lotopałanka żółtobrzucha gatunek monotypowy endemit Australii (północno-wschodni Queensland, nieregularnie na południe wzdłuż wybrzeża przez Nową Południową Walię do granicy Wiktorii z Australią Południową) DC: 24–31 cm
DO: 38–47 cm
MC: 435–725 g
 NT 
Petaurus abidi A.C. Ziegler, 1981 lotopałanka północna gatunek monotypowy endemit Papui-Nowej Gwinei (góry Torricelli, na górze Somoro i jej okolicach); zakres wysokości: 300–1200 m n.p.m. DC: 25–28 cm
DO: 35–38 cm
MC: 228–332 g
 CR 
Petaurus biacensis Ulmer, 1940 lotopałanka wyspowa gatunek monotypowy endemit Indonezji (północno-zachodnia Nowa Gwinea (wyspy Zatoka Cenderawasih (Supiori, Biak i Owi)) DC: 14–15 cm
DO: 14–18 cm
MC: 88–100 g
 LC 
Petaurus breviceps Waterhouse, 1838 lotopałanka karłowata gatunek monotypowy endemit Australii (na wschód od Wielkich Gór Wododziałowych od południowo-wschodniego Queenslandu (północne Brisbane) do wschodniej Wiktorii) DC: 15,5–17,5 cm
DO: 14,2–22 cm
MC: 95–155 g
 LC 
Petaurus ariel (Gould, 1842) gatunek monotypowy endemit Australii (Australia Zachodnia (wybrzeże Kimberley) na wschód do zachodniego Queenslandu (Lawn Hill), wraz z niektórymi wyspami) DC: 14–21 cm
DO: 16,1–23 cm
MC: 78–159 g
 NE 
Petaurus notatus W. Peters, 1859 gatunek monotypowy endemit Australii (północne Queensland na południe do Australii Południowej; prawdopodobnie introdukowany na Tasmanię DC: 17,5–23 cm
DO: 17,5–23 cm
MC: 75–147 g
 NE 
Petaurus papuanus O. Thomas, 1888 gatunek monotypowy Indonezja i Papua-Nowa Gwinea (północne i środkowe Moluki, Nowa Gwinea i Archipelag Bismarcka); zakres wysokości: 0–3000 m n.p.m. DC: 17,5–23 cm
DO: 17,5–23 cm
MC: 75–147 g
 NE 
Petaurus norfolcensis Kerr, 1792 lotopałanka pośrednia gatunek monotypowy endemit Australii (północny Queensland do środkowej Wiktorii, wraz z wyspą Ricketts i Wielką Wyspą Piaszczystą; kilka zapisów z południowo-wschodniej Australii Południowej (Western Flat i Bordertown); zakres wysokości: poniżej 300 m n.p.m. DC: 18–24 cm
DO: 22–30 cm
MC: 173–300 g
 LC 
Petaurus gracilis (De Vis, 1883) lotopałanka hebanowa gatunek monotypowy endemit Australii (przybrzeżny północno-wschodni Queensland od rzeki Hull w pobliżu Tully na południe do rzeki Ollera Creek) DC: 22–27 cm
DO: 30–39 cm
MC: 310–500 g
 EN 

Kategorie IUCN:  LC gatunek najmniejszej troski,  NT gatunek bliski zagrożenia,  EN gatunek zagrożony,  CR gatunek krytycznie zagrożony, ;  NE gatunki niepoddane jeszcze ocenie.

  1. Wariant pisowni Belidea Waterhouse, 1838.
  2. Niepoprawna późniejsza pisownia Belideus Waterhouse, 1839.
  3. DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Ch.-L. Bonaparte: Saggio d’una distribuzione metodica degli animali vertebrati a sangue freddo. Rome: Antonio Boulzaler, 1832, s. 69. (wł.).
  2. R.-P. Lesson: Nouveau Tableau du Règne Animal: Mammifères. Paris: Arthus Bertrand, 1842, s. 189. (fr.).
  3. P. Gervais: Histoire naturelle des mammifères: avec l’indication de leurs moeurs et de leurs rapports avec les arts, le commerce et l’agriculture. Cz. 2: Carnivores, proboscidiens, jumentés, bisulques, édentés, marsupiaux, monotrèmes, phoques, sirénides et cétacés. Paris: L. Curmer, 1855, s. 276. (fr.).
  4. T.N. Gill. Arrangement of the Families of Mammals; with Analytical Tables. „Smithsonian Miscellaneous collections”. 11, s. 25, 1872. (ang.). 
  5. J.A.W. Kirsch. Prodromus of the comparative serology of Marsupialia. „Nature”. 217 (5127), s. 420, 1968. DOI: 10.1038/217418a0. (ang.). 
  6. K.P. Aplin & M. Archer: Recent advances in marsupialsystematics with a new syncretic classification. W: M. Archer (red.): Possums and Opossums: Studies in Evolution. Chipping Norton: Surrey Beatty & Sons, 1987, s. lv. ISBN 978-0-949324-05-4. (ang.).
  7. F.S. Szalay: Evolutionary history of the marsupials and an analysis of osteological characters. Cambridge: Cambridge University Press, 1994, s. 43. DOI: 10.1017/CBO9780511565571. ISBN 978-0-511-56557-1. (ang.).
  8. J.G. Fischer von Waldheim: Zoognosia tabulis synopticis illustrata, in usum praelectionum Academiae imperialis medico-chirugicae mosquensis edita. Cz. 3. Mosquae: Nicolai S. Vsevolozsky, 1814, s. 512. (łac.).
  9. G.R. Waterhouse. Some skulls of the flying opossums (Petaurista). „The Athenaeum”. 580, s. 880, 1838. (ang.). 
  10. G.R. Waterhouse. On the Dentition of the Flying Opossums. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 6, s. 149, 1839. (ang.). 
  11. A.F.A. Wiegmann. Amphibia, aves, mammalia bearbeitet com Herausgeber. „Archiv für Naturgeschichte”. 5 (2), s. 418, 1839. (niem.). 
  12. C.W.L. Gloger: Gemeinnütziges Hand- und Hilfsbuch der Naturgeschichte. Breslau: A. Schulz, 1841, s. 85. (niem.).
  13. a b P. Matschie. Die Verbreitung der Beuteltiere auf NeuGuinea mit einigen Bemerkungen über ihre Einteilung in Untergattungen. „Mitteilungen aus dem Zoologischen Museum in Berlin”. 8, s. 261, 1915–1917. (niem.). 
  14. a b G. Shaw: The naturalist’s miscellany, or Coloured figures of natural objects. Cz. 2. London: Nodder & Co., 1790, s. ryc. 60. (ang.).
  15. a b c Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 13–14. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  16. a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 88. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  17. a b c d e S. Jackson: Family Petauridae (Striped Possums, Leadbeater’s Possum and Lesser Gliders). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 561–565. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
  18. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Family Petauridae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-26].
  19. a b c d Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 59–60. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  20. Palmer 1904 ↓, s. 526.
  21. Jaeger 1959 ↓, s. 190.
  22. Palmer 1904 ↓, s. 597.
  23. Jaeger 1959 ↓, s. 212.
  24. O. Thomas: Catalogue of the Marsupialia and Monotremata in the collection of the British Museum (Natural History). London: Printed by order of the Trustees, 1888, s. 150. (ang.).
  25. Palmer 1904 ↓, s. 135.
  26. Jaeger 1959 ↓, s. 35.
  27. Palmer 1904 ↓, s. 710.
  28. Jaeger 1959 ↓, s. 90.
  29. Jaeger 1959 ↓, s. 275.
  30. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-09-12]. (ang.).
  31. T. Cremona, A.M. Baker, S.J.B. Cooper, R. Montague-Drake, A.M. Stobo-Wilson & S.M. Carthew. Integrative taxonomic investigation of Petaurus breviceps (Marsupialia: Petauridae) reveals three distinct species. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 191 (2), s. 503–527, 2021. DOI: 10.1093/zoolinnean/zlaa060. (ang.). 
  32. Taxonomy: Petaurus – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-09-12]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]