Przejdź do zawartości

Nikolaos Mandzaros

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Nikolaos Mantzaros)
Nikolaos Mandzaros
Νικόλαος Μάντζαρος
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 października 1795
Korfu

Pochodzenie

greckie

Data i miejsce śmierci

30 marca 1872
Korfu

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Zbawiciela (Grecja) Krzyż Srebrny Orderu Zbawiciela (Grecja)

Nikolaos Mandzaros, gr. Νικόλαος Μάντζαρος (ur. 15 października?/26 października 1795 na Korfu, zm. 18 marca?/30 marca 1872 tamże[1][2]) – grecki kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z bogatej rodziny prawniczej[1][2]. Początkowo kształcił się na rodzinnym Korfu[1], następnie w latach 1825–1827 studiował u Nicoli Antonia Zingarellego w Neapolu[1][2]. Po powrocie na Korfu działał jako organizator życia muzycznego[1]. Założył towarzystwo filharmoniczne[1][2], pisał podręczniki i traktaty z dziedziny muzyki[1]. Zbierał także pieśni ludowe z Korfu[1]. Nie pobierał opłat od swoich uczniów, a najuboższych wspomagał finansowo[2]. Do grona jego wychowanków należał Spiridon Ksindas[2].

W swojej twórczości nawiązywał do muzyki włoskiej, którą łączył z elementami greckiego folkloru muzycznego i tradycją muzyczną Bizancjum[1][2]. Tworzył utwory instrumentalne, muzykę chóralną i pieśni[2], m.in. 24 uwertury, 3 msze, Te Deum[1]. Napisał muzykę do wiersza Dionisiosa Solomosa Imnos is tin Elefterian na 4 głosy i fortepian. 24 początkowe takty tego utworu zostały przyjęte w 1864 roku jako hymn narodowy Grecji[1][2].

Był dwukrotnie odznaczany Orderem Zbawiciela – Krzyż Srebrny otrzymał w 1845, a Krzyż Złoty w 1865[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 73. ISBN 83-224-0656-8.
  2. a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2271–2272. ISBN 0-02-865529-X.
  3. Athanasios Trikoupis. Νικόλαος Μάντζαρος και Εθνικός Ύμνος. Επιχειρώντας μία αποτίμηση της συνεισφοράς του μουσουργού. „www.academia.edu”. s. 2-3. (gr.). 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]