Przejdź do zawartości

Nawojka Cieślińska-Lobkowicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nawojka Cieślińska-Lobkowicz
Pełne imię i nazwisko

Aleksandra[1] Nawojka Cieślińska-Lobkowicz

Data i miejsce urodzenia

1953
Gdańsk

Zawód, zajęcie

historyczka sztuki, kuratorka wystaw

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Małżeństwo

Nikolaus Lobkowicz(inne języki) (1931–2019)[2]

Nawojka Cieślińska-Lobkowicz (ur. 1953 w Gdańsku[3]) – polska historyczka sztuki, kuratorka wystaw, autorka około stu publikacji na temat dzieł sztuki oraz innych dóbr kultury zrabowanych w czasie II wojny światowej ze zbiorów publicznych i prywatnych polskich i żydowskich właścicieli, a także kwestii związanych z ich powojenną restytucją[4]. Pracowała w polskiej służbie dyplomatycznej, zajmowała się muzealnictwem, edytorstwem[5] i publicystyką[6].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1971)[1][7] i studia z zakresu historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim[8]. W 1980 roku kierowała czasopismem „Sztuka”[8], z którego została zwolniona w 1981 roku po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce[5]. W latach 80. współpracowała z „Przeglądem Powszechnym” oraz „Tygodnikiem Mazowsze”[5]. Konspiracyjna działaczka opozycji demokratycznej w PRL[8].

W latach 1991–1995 radca ds. kultury Konsulatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Kolonii[3][9], założycielka Instytutu Polskiego w Düsseldorfie[5], którego była dyrektorką[9]. W latach 1996–1997 dyrektorka Muzeum Sztuki w Łodzi[9]. Współpracowała m.in. z „Tygodnikiem Powszechnym”[10] i „Gazetą Wyborczą”[11]. Przygotowała sześciotomową edycję Pism wybranych Jacka Woźniakowskiego (wybór, wstęp i opracowanie, Universitas, Kraków 2012)[5]. Członkini Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk Pięknych w Salzburgu[12].

Żona Nikolausa Lobkowicza(inne języki) (1931–2019)[2]. Mieszka w Warszawie i w Starnbergu koło Monachium[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1971. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2023-04-23].
  2. ↑ a b Hans Maier. Gelehrter und Kosmopolit. Zum Tod von Nikolaus Lobkowicz. „Internationale katholische Zeitschrift Communio”. Band 48, Heft 6, s. 682–684, 2019. Ostfildern: Schwabenverlag AG. ISSN 1439-6165. (niem.). 
  3. ↑ a b Cieślińska-Lobkowicz, Nawojka. dnb.de. [dostęp 2023-04-23]. (niem.).
  4. ↑ a b Polskie. Żydowskie. „Pożydowskie”. Nazistowska grabież dzieł sztuki i problemy restytucji w Polsce 1945–2000. Nawojka Cieślińska-Lobkowicz (biogram). zagladazydow.pl, 15 grudnia 2020. [dostęp 2023-04-23].
  5. ↑ a b c d e Nawojka Cieślińska-Lobkowicz. jerzyturowicz.pl, 28 lipca 2016. [dostęp 2023-04-23].
  6. ↑ Nawojka Cieślińska-Lobkowicz. isabart.org. [dostęp 2023-04-23]. (ang.).
  7. ↑ Ewa Modrzejewska: Reytan 1953–1989. Szkoła niepokornych. Warszawa: Uniwersytet Warszawski, Wydział Filozofii i Socjologii, Instytut Socjologii (praca magisterska napisana pod kierunkiem dr. Jakuba Karpińskiego), 2002, s. 7. [dostęp 2023-04-23].
  8. ↑ a b c Verteidigung der Moderne. Positionen der polnischen Kunst nach 1945 (herausgegeben vom Museum Würth). C. Sylvia Weber, Nawojka Cieślińska-Lobkowicz (red.). Künzelsau: Swiridoff Verlag, 2000, s. 302. ISBN 3-934350-24-0. (niem.).
  9. ↑ a b c Własność a dobra kultury. Grażyna Czubek, Piotr Kosiewski (red.). Warszawa: Fundacja im. Stefana Batorego, Wydawnictwo Trio, 2006, s. 213. ISBN 83-7436-036-4.
  10. ↑ Nawojka Cieślińska-Lobkowicz: „Berlinka” do Berlina!. tygodnikpowszechny.pl, 18 lutego 2008. [dostęp 2023-04-23].
  11. ↑ Nawojka Lobkowicz: Przepraszam ambasadora Freytaga von Loringhoven oraz niemieckich polityków za propagandę PiS. wyborcza.pl, 17 grudnia 2021. [dostęp 2023-04-23].
  12. ↑ European Academy of Sciences and Arts (EASA). Members. euro-acad.eu. [dostęp 2023-04-23]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nawojka_Cieślińska-Lobkowicz&oldid=73555070”