Milan (pocisk)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
MBDA Missile systems |
| Przeznaczenie |
przeciwpancerny |
| Data konstrukcji |
1962 |
| Lata produkcji |
od 1972 |
| Długość |
120 cm |
| Średnica |
12,5 cm |
| Rozpiętość |
26 cm |
| Masa |
7,1 kg |
| Napęd |
silnik rakietowy na paliwo stałe |
| Prędkość |
200 m/s |
| Zasięg |
od 400 do 2000 m |
| Naprowadzanie |
przewodowe |
| Masa głowicy |
2,98 kg |
| Użytkownicy | |
| Australia, Belgia, Francja, Grecja, Hiszpania, Irak, Iran, Indie, Niemcy, Portugalia, Syria, Turcja, Wielka Brytania, Włochy | |
Milan (fr. Missile d'infanterie leger antichar) – przeciwpancerny pocisk kierowany drugiej generacji opracowany przez francusko-niemieckie konsorcjum Euromissile. Produkowany od 1972 stał się podstawowym europejskim pociskiem przeciwpancernym małego zasięgu. Obecnie w Europie zastępowany przez pociski Trigat i Spike.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Prace nad nowym zachodnioeuropejskim pociskiem przeciwpancernym rozpoczęły się w 1962 roku. Pierwsze próby miały miejsce w 1971 a rozpoczęcie produkcji seryjnej w 1972. Pocisk konstruowano głównie z myślą o uzbrojeniu piechoty. Był jednak instalowany na różnych pojazdach w tym na AMX-10P i Marder 1. Produkcję licencyjną uruchomiono w Wielkiej Brytanii, Hiszpanii i Indiach.
Wersje
[edytuj | edytuj kod]- Milan – pojedyncza głowica kumulacyjna (1972)
- Milan 2 – pojedyncza głowica kumulacyjna (1984)
- Milan 2T – podwójna głowica kumulacyjna (1993)
- Milan 3 - podwójna głowica kumulacyjna
- Milan ER - podwójna głowica kumulacyjna,wydłużony zasięg
Opis
[edytuj | edytuj kod]System w wersji przenośnej składa się z wyrzutni umieszczonej na trójnogu, celownika i układu kierowania oraz pojemnika z kompozytu szklanego zawierającego pocisk który pełni funkcję jednorazowej prowadnicy startowej. Podczas składowania i transportu pojemnik chroni pocisk przed niekorzystnym działaniem środowiska. Do standardowego celownika można dołączyć celownik termowizyjny MIRA o masie 9 kg który umożliwia skuteczne strzelanie w nocy.
Podstawowe części składowe pocisku to: głowica bojowa zawierająca ładunek kumulacyjny i zapalnik, silnik rakietowy, płaszczyzny nośne, żyroskop, flara emitująca podczerwień i szpula z kablem.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Igor Witkowski, Zachodnioeuropejskie przeciwpancerne pociski kierowane (I), Technika Wojskowa nr 3/1993, ISSN 0867-5635
