Kazimierz Draczyński

Kazimierz Draczyński
„Sokół”
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	25 lutego 1909 ; Nieśwież
Data i miejsce śmierci	18 czerwca 2012 ; Londyn
	Przebieg służby
Lata służby	1930–1946
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	5 Pułk Ułanów Zasławskich; 1 Pułk Kawalerii KOP; 6 Pułk Pancerny
Stanowiska	zastępca dowódcy szwadronu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: kampania wrześniowa; powstanie warszawskie;
	Odznaczenia

Kazimierz Draczyński ps. „Sokół” (ur. 25 lutego 1909 w Nieświeżu, zm. 18 czerwca 2012 w Londynie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Kazimierz Draczyński urodził się 25 lutego 1909 roku w Nieświeżu. Ukończył gimnazjum im. Syrokomli w Nieświeżu i pierwszy rok studiów w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie. W latach 1929–1932 był słuchaczem Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. 7 sierpnia 1932 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1932 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów kawalerii, a Minister Spraw Wojskowych wcielił do 5 pułku Ułanów Zasławskich w Ostrołęce^[1]. W pułku został wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu ciężkich karabinów maszynowych.

Po studiach w Wyższej Szkole Wojennej otrzymał przydział do Korpusu Ochrony Pogranicza, gdzie pełnił obowiązki zastępcy dowódcy szwadronu 1 pułku kawalerii KOP.

Wraz z tą jednostką wziął udział w wojnie obronnej 1939 roku. Za akcję bojową nad Wartą 4 września został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Dowódca Armii „Łódź”, gen. Juliusz Rómmel, w uzasadnieniu wniosku napisał m.in.: Czynem swoim wykazał najwyższe wartości, jakie powinien posiadać polski oficer. Raniony w boju dostał się do niewoli, ale zbiegł z transportu. Po powrocie do Ostrołęki włączył się w organizowanie zbrojnego oporu przeciwko Niemcom.

W sierpniu 1944 roku wziął udział w powstaniu warszawskim pełniąc obowiązki oficera operacyjnego batalionu „Zaremba-Piorun”. Po upadku powstania w niemieckiej niewoli, w Oflagu VIIA Murnau. 29 kwietnia 1945 roku, po uwolnieniu z niewoli, został przyjęty do 2 Korpusu Polskiego we Włoszech i przydzielony do 6 pułku pancernego na stanowisko zastępcy dowódcy szwadronu. W 1946 roku razem z 2 Korpusem wyjechał do Wielkiej Brytanii.

Na emigracji osiadł w Londynie. Działał w środowiskach emigracyjnych, będąc jednym z współzałożycieli Stowarzyszenia Polskich Kombatantów i redaktorem kwartalnika „Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej”. Współpracował też z londyńskim Instytutem Sikorskiego.

18 października 2007 roku Prezydent RP Lech Kaczyński nadał mu stopień generała brygady^[2].

Miasto Ostrołęka nadało mu honorowe obywatelstwo. Oba wyróżnienia odebrał osobiście.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (4 września 1939)
Krzyż Walecznych − dwukrotnie
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami
Defence Medal (Wielka Brytania)
Odznaka „Za Zasługi dla Miasta Ostrołęki”

Przypisy

↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 15 sierpnia 1932 roku, s. 347, 355.
↑ M.P. z 2007 r. nr 82, poz. 859

Bibliografia

Adam Stasiński. Gen. bryg. Kazimierz Draczyński (1909−2012). „Biuletyn Informacyjny”. 10 (270), s. 126−127, październik 2012. Warszawa: Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej. ISSN 1233-8567.

Linki zewnętrzne

[1] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 15 sierpnia 1932 roku, s. 347, 355.

[2] M.P. z 2007 r. nr 82, poz. 859

[1]

[2]