Przejdź do zawartości

Biruang

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Helarctos)
Biruang
Helarctos
Horsfield, 1825[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – biruang malajski (H. malayanus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Podrząd

psokształtne

Infrarząd

Arctoidea

Nadrodzina

Ursoidea

Rodzina

niedźwiedziowate

Podrodzina

Ursinae

Rodzaj

biruang

Typ nomenklatoryczny

Helarctos euryspilus[a] Horsfield, 1825

Synonimy
Gatunki

2 gatunki (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Biruang[3] (Helarctos) – rodzaj ssaków drapieżnych z podrodziny Ursinae w obrębie rodziny niedźwiedziowatych (Ursidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje jeden żyjący współcześnie gatunek występujący w południowej i południowo-wschodniej Azji[4][5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 100–150 cm, ogona około 3–7 cm; masa ciała 30–80 kg[6][7].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1825 roku brytyjski przyrodnik Thomas Horsfield w artykule na temat nowego gatunku niedźwiedzia opublikowanym na łamach The Zoological Journal[1]. Na gatunek typowy Horsfield wyznaczył (oryginalne oznaczenie) biruanga malajskiego (H. malayanus).

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Helarctos (Helarctus): gr. ελη elē ‘słoneczne ciepło’; αρκτος arktos ‘niedźwiedź’[8].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należy jeden występujący współcześnie gatunek[9][7][4][3]:

Opisano również plejstoceński wymarły gatunek z Azji[10]:

  1. Podgatunek H. malayanus.
  2. Niepoprawna późniejsza pisownia Helarctos Horsfield, 1825.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b T. Horsfield. Description of the Helarctos euryspilus; exhibiting in the Bear from the Island of Borneo, the type of a Subgenus of Ursus. „The Zoological Journal”. 2 (6), s. 221, 1825. (ang.). 
  2. C.W.L. Gloger: Gemeinnütziges Hand- und Hilfsbuch der Naturgeschichte. Für gebildete Leser aller Stände, besonders für die reifere Jugend und ihre Lehrer. Breslau: A. Schulz, 1842, s. 53. (niem.).
  3. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 151. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  4. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 436. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  5. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Helarctos. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-19]. (ang.).
  6. D.L. Garshelis: Family Ursidae (Bears). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. 2009, s. 488–489. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).
  7. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 670. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  8. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 313, 1904. (ang.). 
  9. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-18]. (ang.).
  10. H. Falconer & P.T. Cautley. A description of the Plates in the ‘Fauna Antiqua Sivalensia’. „Palaeontological memoirs and notes”. 1, s. 552, 1868. (ang.).