Gyula Benczúr

Gyula Benczúr
	; Autoportret, 1917, Galeria Uffizi
Data i miejsce urodzenia	28 stycznia 1844 ; Nyíregyháza
Data i miejsce śmierci	16 lipca 1920 ; Dolány
Narodowość	węgierska
Dziedzina sztuki	malarstwo
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gyula Benczúr (węg.: Benczúr Gyula ur. 28 stycznia 1844 w Nyíregyházie, zm. 16 lipca 1920 w Dolány) – węgierski artysta malarz

Studiował malarstwo u Hertmanna Anschütza i Carla Pilotyego. Pierwszy duży sukces odniósł w 1867 obrazem „Żegnaj László Hunyady”. W 1870 wygrał narodowy konkurs na obraz historyczny dziełem „Chrzest Vajka”. Asystował Pilotyemu przy tworzeniu fresków w monachijskim ratuszu. Jest ilustratorem książek Schillera. Król bawarski Ludwik II zlecił mu rokokowe malowidła. Zaproponowano mu kierownictwo Akademii Sztuki w Pradze i Weimarze, jednak odmówił i przyjął profesurę na Akademii Sztuki w Monachium w 1876.

W 1883 wrócił na Węgry by objąć profesurę w założonej specjalnie dla niego Szkole mistrzów malarstwa, malował w tym okresie portrety królewskie i arystokracji, jak również obrazy historyczne, np. „Odbicie zamku w Budzie” z 1896. Jest też autorem obrazu przy ołtarzu, jak również mozaik w Katedrze św. Stefana w Budapeszcie i panneaux w holu Hunyadyego w Zamku Królewskim w Budzie.

W sierpniu 1887 został odznaczony ustanowioną wówczas Odznaką Honorową za Dzieła Sztuki i Umiejętności^[1].