Przejdź do zawartości

Foniatria

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Foniatria (gr. fóné „głos”, iatros „lekarz”[1]) – nauka o wydawaniu dźwięków do środowiska przez człowieka, tzw. fonacji, jej zaburzeniach i leczeniu[2]. Jako dziedzina medycyny jest działem otorynolaryngologii, zajmującym się rozpoznawaniem i leczeniem chorób narządów głosu i mowy oraz połykania[3]. Za prekursora foniatrii uznaje się Hermanna Gutzmanna (1865–1922), który pierwotnie określał ją jako Sprach- und Stimmheilkunde („nauka o leczeniu zaburzeń mowy i głosu”)[1]. W Polsce funkcjonuje w ramach specjalizacji lekarskiej audiologii i foniatrii[3] trwającej 5 lat (2 lata modułu podstawowego z otorynolaryngologii i 3 lata modułu specjalistycznego z audiologii i foniatrii). Konsultantem krajowym audiologii i foniatrii od 21 czerwca 2017 jest prof. dr hab. n. med. Mariola Elżbieta Śliwińska-Kowalska[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Jozef Mistrík, Encyklopédia jazykovedy, wyd. 1, Bratislava: Obzor, 1993, s. 143–144, ISBN 80-215-0250-9, OCLC 29200758 (słow.).
  2. Phoniatrics Medical Definition [online], Merriam-Webster Medical Dictionary [dostęp 2017-11-23] (ang.).
  3. a b Program specjalizacji w dziedzinie AUDIOLOGII I FONIATRII (moduł podstawowy i moduł specjalistyczny) dla lekarzy nieposiadających odpowiedniej specjalizacji I lub II stopnia lub tytułu specjalisty w odpowiedniej dziedzinie medycyny – AKTUALIZACJA 2024. Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, 2024. [dostęp 2024-09-27].
  4. Konsultanci krajowi. Ministerstwo Zdrowia. [dostęp 2021-05-24].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ewa Kazanecka, Agata Szkiełkowska: Emisja głosu - wskazówki metodyczne. Warszawa: Wydawnictwa UMFC, 2011, s. 186. ISBN 83-89087-30-8.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]