Skocznik długouchy
| Euchoreutes naso[1] | |||
| Sclater, 1891[2] | |||
 Skocznik długouchy na rycinie autorstwa Josepha Smita | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
Euchoreutes | ||
| Gatunek |
skocznik długouchy | ||
| Podgatunki | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[6] | |||
 | |||
Skocznik długouchy[7] (Euchoreutes naso) – gatunek ssaka z podrodziny skoczników (Euchoreutinae) w obrębie rodziny skoczkowatych (Dipodidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Skocznik długouchy występuje w środkowej Azji zamieszkując w zależności od podgatunku[8]:
- E. naso naso – zachodnia Chińska Republika Ludowa (Kotlina Kaszgarska w południowym Sinciangu).
- E. naso alashanicus – północna Chińska Republika Ludowa (góry Helan Shan, pustynia Ordos i Kotlina Cajdamska w Gansu, zachodnia Mongolia Wewnętrzna i północna Qinghai) i południowa Mongolia.
- E. naso yiwuensis – północno-zachodnia Chińska Republika Ludowa (wschodnia Kotlina Dżungarska w północno-wschodnim Sinciangu).
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1890 roku angielski zoolog William Lutley Sclater nadając mu nazwę Euchoreutes naso[2]. Holotyp pochodził prawdopodobnie z piaszczystych równin wokół miasta Yarkand, w Sinciangu, w Chińskiej Republice Ludowej[9]. Jedyny przedstawiciel rodzaju skocznik[7] (Euchoreutes) który opisał w 1891 roku również William Lutley Sclater[2] oraz podrodziny skoczników[7] którą opisał w 1901 roku amerykański przyrodnik Marcus Ward Lyon[3].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają trzy podgatunki[8].
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Euchoreutes: gr. eu eu „dobry, ładny”; χoρευτης khoreutēs „tancerz”[10].
- naso: łac. naso, nasonis „wielkonosy”, od nasus „nos”[11].
- alashanicus: pustynia Alashan, Mongolia Wewnętrzna, Chińska Republika Ludowa[4].
- yiwuensis: Yiwu, Sinciang, Chińska Republika Ludowa[5].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 90–105 mm, długość ogona 145–180 mm, długość ucha 39–49 mm, długość tylnej stopy 39–46 mm; masa ciała 23–45 g[12].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Euchoreutes naso, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d P.L. Sclater. On a new genus and species of rodents of the family Dipodidae from Central Asia. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1890, s. 610, 1890. (ang.).
- ↑ a b M.W. Lyon. A comparison of the osteology of the jerboas and jumping mice. „Proceedings of the United States National Museum”. 23 (1228), s. 666, 1901. (ang.).
- ↑ a b A.B. Howell. New Chinese mammals. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 41, s. 42, 1928. (ang.).
- ↑ a b Y. Ma & S. Li. A new subspecies of the long-eared jerboa from Xinjiang. „Acta Zootaxonomica Sinica”. 4 (3), s. 301, 1979. (ang.).
- ↑ N. Batsaikhan, D. Avirmed, D. Tinnin & A.T. Smith, Euchoreutes naso, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-10-25] (ang.).
- ↑ a b c Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 229–230. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 318–324. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Euchoreutes naso. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-10-25].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 273, 1904. (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
- ↑ J. Michaux & G. Shenbrot: Family Dipodidae (Jerboas). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 85. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).