Przejdź do zawartości

Dziekanka (Gniezno)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dziekanka
Osiedle Gniezna
Ilustracja
Osiedle Dziekanka
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

gnieźnieński

Miasto

Gniezno

Data założenia

XX wiek

W granicach Gniezna

1951

SIMC

0970661

Położenie na mapie Gniezna
Mapa konturowa Gniezna, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dziekanka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dziekanka”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dziekanka”
Położenie na mapie powiatu gnieźnieńskiego
Mapa konturowa powiatu gnieźnieńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dziekanka”
Ziemia52°31′47″N 17°34′42″E/52,529722 17,578333

Dziekanka – część miasta, osiedle w zachodniej części Gniezna, dawna wieś włączona w 1951 do miasta. Tereny rekreacyjne i sportowe. W dzielnicy mieszka ok. 500 osób. Przy ulicy Kostrzewskiego mieszczą się: Muzeum Początków Państwa Polskiego, I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Gnieźnie i Instytut Kultury Europejskiej w Gnieźnie. Od zachodu osiedle graniczy z dzielnicą Skiereszewo, od wschodu z dzielnicą Stare Miasto, od południa z dzielnicą Dalki i od północy z dzielnicą Piekary.

Na osiedlu istnieje Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych o zabudowie eklektycznej z 18911894. W skład kompleksu szpitalnego wchodzą izba przyjęć, oddziały szpitalne, willa dyrektorska, neogotycka kaplica szpitalna (obecnie kościół filialny pw. bł. Michała Kozala i jednocześnie kaplica filialna parafii ewangelicko-augsburskiej w Poznaniu) z 18941895, obieralnia ziemniaków, kuchnia, budynki mieszkalne, gospodarcze.

W czasie okupacji niemieckiej w Polsce, w latach 19391941, hitlerowcy wymordowali w Szpitalu Psychiatrycznym w Dziekance ok. 1200[1] pacjentów. Osoby te mordowane były w okresie od 7 grudnia 1939 do 12 stycznia 1940 przez oddział specjalny SS-Sonderkommando Lange. Przeznaczonych do uśmiercania pacjentów wskazywał najczęściej dyrektor tego zakładu Wiktor Ratka[1] oraz pielęgniarz Otto Reich, który tuż przed umieszczeniem pacjentów w komorze gazowej samochodu podawał im zastrzyki ze środkami uspokajającymi[1]. Dla upamiętnienia ofiar umieszczono na zewnętrznej ścianie kaplicy Szpitala Psychiatrycznego pamiątkową tablicę.

Literatura

[edytuj | edytuj kod]
  • Enno Schwanke: Die psychiatrische Anstalt Tiegenhof. Die nationalsozialistische „Euthanasie“ in regionaler Perspektive,Berlin 2013 (Master-Thesis FU Berlin).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]