Porrhoclubiona genevensis
| Porrhoclubiona genevensis | |||
| L. Koch, 1866 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Porrhoclubiona genevensis | ||
| Synonimy | |||
| |||
Porrhoclubiona genevensis – gatunek pająka z rodziny aksamitnikowatych. Zamieszkuje Makaronezję i palearktyczną Eurazję, od Półwyspu Iberyjskiego po Chiny.
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1866 roku przez Ludwiga C.C. Kocha pod nazwą Clubiona genevensis[1]. Do rodzaju Porrhoclubiona przenieśli go w 2018 roku Jurij Marusik i Michaił Omelko[2].
Opis
[edytuj | edytuj kod]Pająk ten osiąga od 3 do 5 mm długości ciała[3]. Karapaks zmierzony u 4 samców miał od 1,42 do 1,82 mm długości i od 1,05 do 1,28 mm szerokości, zaś u 11 samic od 1,44 do 1,78 mm długości i od 0,98 do 1,16 mm szerokości. Ubarwienie karapaksu jest żółtawobrązowe z ciemniejszym przodem[4]. Szczękoczułki są rudobrązowe lub ciemnobrązowe[3][4]. Sternum ma kolor żółtawobrązowy[4]. Odnóża są żółte[3] lub żółtawobrązowe z ciemniejszymi stopami[4]. Opistosoma (odwłok) ma wierzch jasnożółtawy do żółtego[3][4] z wąskim, brązowawofioletowym znakiem pośrodku i około sześcioma ciemnymi szewronami z tyłu, zaś boki brązowo nakrapiane[3][4].
Nogogłaszczki samca mają cymbium z pędzelkami małych szczecinek w częściach retrolateralnej i nasadowej, a golenie o zakrzywionym odsiebnym odcinku krawędzi retrolateralnej i z niską, osadzoną w brzusznym narożniku apofizą retrolateralną o długości połowy goleni i zaokrąglonym wierzchołku. Cienki i bardzo długi embolus wychodzi z prolateralnej strony tegulum, zakrzywia się łukowato wokół wierzchołka alweolusa, przechodzi wzdłuż strony retrolateralnej cymbium i kończy się na małej, błoniastej, dosiebnej powierzchni tegulum. Ponadto aparat kopulacyjny samca odznacza się brakiem apofizy tegularnej i konduktora[4].
Płytka płciowa samicy ma nerkowaty przedsionek z otworami kopulacyjnymi położonymi na bruździe epigastrycznej i odseparowanymi od siebie krótką przegrodą. Skierowane bocznie przewody kopulacyjne robią pętle i wchodzą do zesklerotyzowanych, zaokrąglonych zbiorników nasiennych pierwotnych, które z kolei mają przewody zapładniające. Wtórne zbiorniki nasienne są cienkościenne[4].
Występowanie i ekologia
[edytuj | edytuj kod]Pająk znany z Azorów i kontynentalnej Portugalii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Włoch, Słowenii, Chorwacji, Danii, Szwecji, Łotwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Grecji, Rosji[5][3], Armenii, Azerbejdżanu, Azji Środkowej i Chin[3]. Zamieszkuje suche i piaszczyste siedliska, gdzie bytuje pod kamieniami, w ściółce, wśród krzewinek i porostów. Dojrzałe osobniki spotyka się od marca do września[4][3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ L. Koch: Die Arachniden-Familie der Drassiden. Nürnberg: 1866, s. 1-304.
- ↑ Y.M. Marusik, M.M. Omelko. A survey of the Porrhoclubiona Lohmander, 1944 from Central Asia (Araneae, Clubiondae [sic]). „ZooKeys”. 802, s. 19-38, 2018. DOI: 10.3897/zookeys.802.30236.
- ↑ a b c d e f g h Wolfgang Nentwig, Theo Blick, Daniel Gloor, Ambros Hänggi, Christian Kropf: Porrhoclubiona genevensis. [w:] Araneae. Spiders of Europe. Version 07.2018 [on-line]. Universität Bern. [dostęp 2020-11-06].
- ↑ a b c d e f g h i S. Almquist. Swedish Araneae, part 2--families Dictynidae to Salticidae. „Insect Systematics & Evolution, Supplement”. 63, s. 285-601, 2006.
- ↑ Clubiona genevensis. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2020-11-06].