Blarynki
(Przekierowano z Blarinellini)
| Blarinellini | |||
| Reumer, 1998[1] | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię |
blarynki | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Blarinella O. Thomas, 1911 | |||
| Rodzaje | |||
| |||
Blarynki[2] (Blarinellini) – plemię ssaków z podrodziny ryjówek (Soricinae) w obrębie rodziny ryjówkowatych (Soricidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Plemię obejmuje gatunki zamieszkujące Chińskiej Republice Ludowej, Wietnam i Mjanmę[3][4].
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do plemienia należą następujące występujące współcześnie rodzaje[5][3][2]:
- Blarinella O. Thomas, 1911 – blarynka
- Parablarinella Bannikova, Jenkins, Solovyeva, Pavlova, Demidova, Simanovsky, Sheftel, Lebedev, Fang Yun, Dalen & Abramov, 2019
Opisano również rodzaje wymarłe[6]:
- Alloblarinella Storch, 1995[7] – jedynym przedstawicielem był Alloblarinella europaea (Reumer, 1985)
- Alluvisorex Hutchison, 1966[8]
- Anchiblarinella Hibbard & Jammot, 1971[9] – jedynym przedstawicielem był Anchiblarinella wakeeneyensis Hibbard & Jammot, 1971
- Cokia Storch, 1995[10]
- Hemisorex Baudelot, 1967[11]
- Paenepetenyia Storch, 1995[12] – jedynym przedstawicielem był Paenepetenyia zhudingi Storch, 1995
- Petenyia Kormos, 1934[13]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ J.W.F. Reumer: A classification of the fossil and recent shrews. W: J.M. Wójcik & M. Wolsan: Evolution of shrews. Białowieża: Mammal Research Institute, Polish Academy of Sciences, 1998, s. 19. ISBN 83-907521-0-7. (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 69. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 40. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Tribe Blarinellini. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-03].
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.12) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-01-07]. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra, Blarinellini Reumer, 1998, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-23] (ang.).
- ↑ Storch 1995 ↓, s. 228.
- ↑ J.H. Hutchison. Notes on some Upper Miocene shrews from Oregon. „Bulletin of the Museum of Natural History, University of Oregon”. 2, s. 18, 1966. (ang.).
- ↑ C.W. Hibbard & D. Jammot. The shrews of the WaKeeney local fauna, Lower Pliocene of Trego County, Kansas. „Contributions from the Museum of Paleontology, University of Michigan”. 23 (24), s. 380, 1971. (ang.).
- ↑ Storch 1995 ↓, s. 232.
- ↑ S. Baudelot. Sur quelques Soricides (Insectivores) miocenes de Sansan (Gers). „Comptes Rendus Sommaires de la Société Géologique de France”. 7, s. 292, 1967. (fr.).
- ↑ Storch 1995 ↓, s. 230.
- ↑ T. Kormos. Neue Insektenfresser, Fledermäuse und Nager aus dem Oberpliozän der Villányer Gegend. „Földtani közlöny”. 64 (10–12), s. 301, 1934. (niem.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- G. Storch. The Neogene mammalian faunas of Ertemte and Harr Obo in Inner Mongolia Nei Mongol, China. 11. Soricidae (Insectivora). „Senckenbergiana lethaea”. 75 (1/2), s. 221–251, 1995. (ang.).