Izolacja rozrodcza

Ten artykuł od 2009-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Izolacja rozrodcza zapobiega krzyżowaniu się już istniejących gatunków. Dzięki temu pula genów określonego gatunku nie miesza się z pulą innego, blisko spokrewnionego gatunku.

Rozróżniana jest izolacja prezygotyczna i izolacja postzygotyczna.

Izolacja prezygotyczna

Zachodzi kiedy osobniki z dwóch populacji nie są w stanie wygenerować w warunkach naturalnych zygoty. Przykłady izolacji:

geograficzna (wyspy, jeziora, bariery w postaci pasm górskich, rzek, pustyń, wodospadów)
czasowa (np. rośliny kwitnące w innych porach)
partnerska (brak rozpoznawania samców/samic innego gatunku)
mechaniczna (np. niezgodność narządów płciowych u owadów)
biochemiczna (np. brak odpowiednich białek powodujących adhezję plemników do jaja)

Izolacja postzygotyczna

hybrydy letalne in utero
bezpłodność hybryd (np. muł)
spadek witalności hybryd (ang. hybrid breakdown) w kolejnym pokoleniu (pokolenie F2 w porównaniu z pokoleniami F1 i P)