Przejdź do zawartości

Stuart Hogg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stuart Hogg
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Stuart William Hogg[1][2]

Data i miejsce urodzenia

24 czerwca 1992
Melrose

Wzrost

180 cm[3]

Masa ciała

93 kg[3]

Rugby union
Pozycja

obrońca, łącznik ataku

Kariera juniorska
Lata Zespół
Hawick PSA
–2009 Hawick Wanderers
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2008–2009 Hawick R.F.C.
2009–2010 Heriot’s R.C.
2010–2011 Hawick R.F.C.
2011 Ayr R.F.C.
2011– Glasgow Warriors 55 (125)
Reprezentacja narodowa[b]
rugby union
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2009  Szkocja U-17
2010  Szkocja U-18
2011  Szkocja U-20
2012  Szkocja A 1 (5)
2012–  Szkocja 69 (107)
2013–2017 British and Irish Lions 0 (0)
rugby 7
Lata Reprezentacja Turn. (Pkt.)
2014  Szkocja
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 2 kwietnia 2016 r.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 24 sierpnia 2019 r.

Stuart Hogg (wym. [ˈstjʉ.əɾt ˈhɔg], ur. 24 czerwca 1992 r. w Melrose[1][2]) – szkocki rugbysta występujący przeważnie na pozycji obrońcy. Reprezentant kraju, dwukrotny uczestnik pucharu świata i zawodnik British and Irish Lions.

Młodość i zespoły amatorskie

[edytuj | edytuj kod]

Hogg wychowywał się w niewielkim mieście Hawick położonym w regionie Scottish Borders[4][5]. Uczęszczał do Trinity Primary School[4][6], a następnie do Hawick High School[6]. W 2009 roku ukończył Border College przy Borders Academy of Sporting Excellence[5][7].

Grę w rugby rozwijał w miejscowych klubach młodzieżowych (semi-junior): Hawick PSA oraz Hawick Wanderers[5] – z Wanderers w 2009 roku zwyciężył w regionalnych rozgrywkach ligowych[7]. W wieku 16 lat Hogg zadebiutował w barwach seniorskiego zespołu Hawick R.F.C. w rozgrywkach rugby siedmioosobowego[8][9]. Po pierwszym w historii spadku miejscowego klubu do drugiej ligi, zawodnik zdecydował się na przenosiny do mającego siedzibę w Edynburgu zespołu Heriot’s R.C.[10] Większość sezonu 2009/2010 spędził jednak poza boiskiem, na rehabilitacji kolana – przewlekły uraz był następstwem choroby Osgooda-Schlattera[8][11]. Po wyleczeniu kontuzji Hogg zdążył wystąpić w barwach klubu w zaledwie trzech meczach, nim został powołany do juniorskiej kadry narodowej[11]. Po ponownym awansie Hawick R.F.C., wrócił do zespołu z rodzinnego miasta[12].

Był objęty programem dla sportowo uzdolnionej młodzieży, Area Institutes of Sport oraz członkiem National Academy[13], a przez półtora roku był stypendystą programu rozwoju młodych zawodników (Elite Development Programme) prowadzonego przez Scottish Rugby Union, w ramach którego przypisany był do zespołu Glasgow Warriors[1][14].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

W lutym 2011 roku zadebiutował w barwach „Wojowników” w rozgrywkach Pro12[1] w meczu z Dragons[15], a przed końcem sezonu wystąpił w jeszcze jednym spotkaniu[3]. Ponadto regularnie występował w szkockiej lidze w barwach Hawick R.F.C., dwa razy w tygodniu dojeżdżając z Glasgow do oddalonego o 130 kilometrów klubu[8][16].

Przed rozpoczęciem sezonu 2011/2012 Hogg opuścił Hawick i dołączył do Ayr R.F.C., klubu występującego m.in. w British and Irish Cup[17][18], a przede wszystkim położonego bliżej Glasgow[16]. Niemniej zbliżający się Puchar Świata i związana z nim absencja niektórych zawodników[17][8] spowodowała, że Hogg wywalczył sobie pewne miejsce w drużynie Warriors, a co za tym idzie nie brał udziału w krajowych rozgrywkach klubowych. W ciągu roku wystąpił w 16 meczach ligowych[3][19] i sześciu spotkaniach Pucharu Heinekena[19][20], a dzięki imponującej formie wywalczył nagrodę dla najlepszego młodego zawodnika roku tak w samym zespole, jak i w całej lidze[21][22]. Szkocki zespół zajął w końcowej tabeli czwartą lokatę[23], jednak w półfinale nie sprostał irlandzkiej ekipie Leinster Rugby[24]. Jeszcze w grudniu 2011 roku Hogg podpisał nowy kontrakt wiążący go z Warriors do połowy 2015 roku[25]. Po upływie roku drużyna z Glasgow ponownie uplasowała się w czołowej czwórce ligi premiowanej grą w fazie pucharowej[26], jednak raz jeszcze w półfinale przegrała z Leinster[27].

W sezonie 2013/2014 Warriors Hogga zajęli drugie miejsce w tabeli i awansowali do fazy play-off[28]. W półfinale Szkoci jednym punktem pokonali drużynę Munster Rugby i po raz pierwszy w swojej historii dotarli do finału rozgrywek[29]. W nim kolejny raz mierzyli się z drużyną Leineter[29]. Także i tym razem górą był zespół z Irlandii, który zwyciężył 34:12[30]. W dwóch decydujących spotkaniach Hogg nie był jednak uwzględniony w składzie; powodem były podejrzenia, jakoby zawodnik planował po sezonie zmianę barw klubowych, w szczególności przenosiny do Ulster Rugby. Przyczynkiem było spotkanie zawodnika z dyrektorem sportowym irlandzkiego zespołu z kwietnia 2014 roku, o którym informacja przedostała się do prasy[31][32].

Po kilku latach stosunkowo dobrych wyników, dopiero sezon 2014/2015 okazał się dla „Wojowników” przełomowy. Drużyna z Glasgow po sezonie zasadniczym zajęła w tabeli pierwsze miejsce, nieznacznie wyprzedzając zespół z Munsteru[33]. W półfinale przeciwnikiem Warriors była ekipa Ulsteru – Szkoci zwyciężyli dwoma punktami, a Hogg z własnej połowy skutecznie wykonał jeden z rzutów karnych[34]. W wielkim finale Warriors zdecydowanie ograli Munster Rugby 31:13, dzięki czemu sięgnęli po swój pierwszy tytuł mistrzowski w Pro12[35]. W trakcie rozgrywek Hogg przedłużył swój kontrakt z klubem do końca sezonu 2016/2017, ucinając tym samym spekulacje na temat swojej przyszłości[36].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W młodości Hogg reprezentował barwy regionu Borders – występował w zespołach do lat 16 i 17[1]. Po raz pierwszy do szkockiej kadry został powołany w grupie do lat 17[1]. Dobre występy na tym poziomie zaowocowały przyznaniem mu miana najlepszego szkockiego gracza w tej kategorii wiekowej w roku 2009[1][7]. Następnie trafił do zespołu U-18, a na początku 2011 roku dołączył do kadry do lat 20[1]. Z nią uczestniczył w młodzieżowym Pucharze Sześciu Narodów oraz Mistrzostwach Świata U-20, w których to imprezach zaliczył łącznie pięć występów[1]. W pierwszym meczu Szkotów na mistrzostwach Hogg został ukarany żółtą kartką za niebezpieczne zagranie, a w następstwie został zawieszony na pozostałe dwa spotkania grupowe[37]. Do gry powrócił w fazie pucharowej, w której Szkotom przyszło grać o 9. miejsce. W półfinale tego etapu rozgrywek, w wygranym meczu z Tonga pomógł swojej drużynie zdobytym przyłożeniem[38]. Podobna sztuka udała mu się w ostatnim spotkaniu z Argentyną, jednak nie wystarczyło to do zwycięstwa[39][40]. Po latach sam zawodnik przyznał, że zdarzenia te – zawieszenie w trakcie turnieju o randze mistrzostw świata – można określić mianem punktu zwrotnego w jego karierze[37].

Na początku 2012 roku otrzymał powołanie do szerokiej kadry pierwszej reprezentacji przygotowującej się do Pucharu Sześciu Narodów[41]. W celu nabrania doświadczenia na poziomie międzynarodowym Hogg został włączony do składu drugiej reprezentacji, Szkocji A na mecz z England Saxons[42]. W bezpośrednim starciu na stadionie Netherdale w Galashiels gospodarze ograli Anglików 35:0, a Hogg zdobył jedno z czterech przyłożeń swojej drużyny[43]. Już tydzień później znalazł się na ławce rezerwowych w meczu Pucharu Sześciu Narodów przeciw Walii[44], a po kwadransie zastąpił na murawie kontuzjowanego Maksa Evansa[45]. Zdobył nawet przyłożenie, które jednak nie zostało uznane wskutek pomyłki sędziego[46][47]. Został wówczas najmłodszym szkockim debiutantem od bez mała 50 lat[4] i pierwszym od 1972 roku zawodnikiem z Hawick, który wystąpił w szkockiej drużynie narodowej[5]. W następnej kolejce, przeciw Francji, Hogg wystąpił już w podstawowym składzie Szkotów, a swój występ podsumował, przykładając piłkę w polu punktowym[46]. Podczas kolejnej edycji Pucharu wystąpił we wszystkich pięciu meczach[48], zdobywając dwa przyłożenia (z Anglią i Włochami)[49]. Dwa zwycięstwa dały Szkotom trzecie miejsce w końcowej tabeli, co stanowiło najlepszy wynik w tych rozgrywkach od 2006 roku[50][51].

Wiosną 2013 roku Hogg otrzymał powołanie do kombinowanego zespołu British and Irish Lions na serię spotkań z reprezentacją Australii[52]. W trakcie tournée po Antypodach Szkot wystąpił w pięciu spotkaniach sparingowych, w których zdobył 23 punkty. Niemniej nie pojawił się na murawie w czasie żadnego z testmeczów z ekipą „Wallabies” wobec niepodważalnej pozycji Leigh Halfpenny’ego[53].

W 2014 roku Hogg ponownie wystąpił we wszystkich spotkaniach swojej reprezentacji w Pucharze Sześciu Narodów. W ostatnim meczu, z reprezentacją Walii otrzymał czerwoną kartkę za niebezpieczny atak na Dana Biggara – został tym samym dopiero trzecim graczem wyrzuconym z boiska w 143-letniej historii szkockiej reprezentacji[54]. Grający od 23. minuty w przewadze Walijczycy rozgromili Szkocję 51:3[55]. Wkrótce po meczu Hogg przeprosił Biggara, sędziego Jérôme’a Garcèsa oraz swoich kolegów z drużyny za swoje zachowanie[54]. W lipcu tego samego roku Hogg otrzymał powołanie do składu reprezentacji w rugby 7 na Igrzyska Wspólnoty Narodów. Mimo braku doświadczenia w odmianie siedmioosobowej na arenie międzynarodowej, zawodnik Glasgow Warriors zastąpił kontuzjowanego Tommy’ego Seymoura[9]. Debiutował w poprzedzającym imprezę turnieju w Londynie[56]. W rozgrywanych dwa tygodnie później w Glasgow zawodach w ramach Igrzysk gospodarze zajęli ex aequo siódme miejsce (przegrali w półfinale turnieju Plate)[57][58].

Podczas Pucharu Sześciu Narodów 2015 Hogg raz jeszcze był podstawowym zawodnikiem swojej reprezentacji – wszystkie pięć meczów rozpoczął w podstawowym składzie[1][49]. Dobra postawa w trakcie turnieju pozwoliła mu na uzyskanie nominacji do miana najlepszego zawodnika rozgrywek. Hogg w czasie turnieju zyskał dla swojej drużyny najwięcej metrów z piłką w ręku, pokonując przy tym największą liczbę rywali spośród wszystkich zawodników[59], jednak ostatecznie indywidualne wyróżnienie zdobył Irlandczyk Paul O’Connell[60].

Pod koniec sierpnia 2015 roku znalazł się w składzie reprezentacji na Puchar Świata[61][62]. W trakcie rozgrywanego w Anglii turnieju Hogg miał pewne miejsce w drużynie[1][48]. Szkoci po awansie z grupy, w ćwierćfinale w kontrowersyjnych okolicznościach jednym punktem ulegli Australii[63]. W pamięć publiczności zapadła też odpowiedź sędziego Nigela Owensa na przesadzoną jego zdaniem reakcję Hogga na jedno z zagrań rywali w meczu przeciw Południowej Afryce. Arbiter upomniał Szkota, sugerując mu, że jeśli wciąż ma zamiar symulować, powinien wrócić na stadion po dwóch tygodniach (kiedy na St James’ Park mecz mieli rozgrywać piłkarze Newcastle United). Zarejestrowana przez mikrofon sędziego wypowiedź została na żywo nadana podczas transmisji spotkania[64].

W trakcie kolejnej odsłony Pucharu Sześciu Narodów reprezentant Szkocji potwierdził swoją przynależność do grona najlepszych obrońców na północnej półkuli[65]. W pięciu meczach turnieju zdobył dwa przyłożenia i asystował przy trzech kolejnych. Szczególną uwagę komentatorzy zwracali na przyłożenie przeciw Irlandii (kiedy to Hogg jeszcze na własnej połowie złapał piłkę kopniętą przez rywali i sam minął całą formację obronną) oraz asystę w meczu z Francją (gdy intuicyjnie ponad głową przedłużył podanie do znajdującego się w lepszej pozycji skrzydłowego). Prócz tego Szkot przebiegł z piłką w ręku 379 metrów (trzeci wynik w mistrzostwach), minął przy tym 17 obrońców (czwarty) i pięciokrotnie przedzierał się przez całą linię defensywna rywali (piąty)[66][67]. Wszystkie te aspekty przyczyniły się do tego, że Hogg otrzymał nagrodę dla najlepszego zawodnika turnieju, pokonując m.in. Billy’ego Vunipolę czy George’a Northa. Został tym samym pierwszym Szkotem, który sięgnął po to ustanowione w 2004 roku wyróżnienie[68][69].

W maju 2021 roku ogłoszono, że zawodnik znalazł się w składzie British and Irish Lions na serię spotkań w Południowej Afryce[70].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • Najlepszy szkocki zawodnik do lat 17 („Scotland U17 Player of the Year”)
  • Najlepszy zawodnik Pucharu Sześciu Narodów („Player of the Championship”)

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Stuart pochodzi ze związanej z rugby rodziny. Jego brat Graham występował w reprezentacji Szkocji w rugby 7 oraz w młodzieżowych drużynach (U-18, U-19 i U-20) w odmianie piętnastoosobowej[1][2]. Ich ojciec, Graham przez wiele lat występował na pozycji obrońcy w Hawick R.F.C., z którym sięgał po mistrzostwo Szkocji. Po zakończeniu kariery sportowej został sędzią rugby[1][4].

Hogg jest dalekim krewnym wybitnego północnoirlandzkiego piłkarza George’a Besta[2][47].

W 2009 roku Hogg brał udział w poważnym wypadku samochodowym. Pojazd, którym wraz z trzema kolegami z drużyny Hawick Wanderers wracał z młodzieżowego turnieju rugby 7, przebił drewniane ogrodzenie i dachował. Na miejscu zginął przyjaciel Hogga, Richard Wilkinson[5][71][4]. W 2015 roku Stuart został twarzą szkockiej kampanii społecznej na rzecz poprawy bezpieczeństwa na wiejskich drogach[72].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Stuart Hogg. Scottish Rugby Union. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-27)]. (ang.).
  2. ↑ a b c d Stuart Hogg. ESPN Scrum. [dostęp 2016-04-09]. (ang.).
  3. ↑ a b c d Stuart Hogg. Pro12. [dostęp 2016-04-09]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e Alasdair Reid: Six Nations 2013: Scotland full-back Stuart Hogg reveals poignant memorial to childhood friend. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2013-02-15. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-28)]. (ang.).
  5. ↑ a b c d e David Ferguson: Six Nations: Stuart Hogg will dedicate honour to friend he lost in car crash. [w:] The Scotsman [on-line]. 2012-02-09. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-28)]. (ang.).
  6. ↑ a b Charles Wilson: Stuart Hogg. Hawick High School, 2014-03-08. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-13)]. (ang.).
  7. ↑ a b c d Graduation 2009. Border College. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-07)]. (ang.).
  8. ↑ a b c d Dear green place is home for Stuart Hogg. [w:] The Scotsman [on-line]. 2011-11-06. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-28)]. (ang.).
  9. ↑ a b Hogg to join Scotland 7s Commonwealth Games squad. Scottish Rugby Union, 2014-07-02. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-07)]. (ang.).
  10. ↑ Hawick signings give green light to Heriot's title hopes. [w:] The Scotsman [on-line]. 2009-08-21. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-28)]. (ang.).
  11. ↑ a b Rugby: Hogg grateful to Heriot's for giving him a platform. [w:] The Scotsman [on-line]. 2011-06-08. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-27)]. (ang.).
  12. ↑ Hawick hit hard by loss of Little as teams rebuild. [w:] The Scotsman [on-line]. 2010-07-25. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-28)]. (ang.).
  13. ↑ Scottish Rugby Announces Hotlist Of Top Young Talent. Scottish Rugby Union, 2009-07-27. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-10)]. (ang.).
  14. ↑ New Talent Seeks To Blossom. Scottish Rugby Union, 2011-06-30. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-10)]. (ang.).
  15. ↑ Stuart Hogg | Rabodirect PRO12 - Season 2010–2011 - Games played. It’s Rugby. [dostęp 2016-04-09]. (ang.).
  16. ↑ a b Club rugby: Boost for Kenny Murray as Ayr land Glasgow duo. [w:] The Scotsman [on-line]. 2011-08-05. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-28)]. (ang.).
  17. ↑ a b Greens lose out as Hogg joins Ayr. [w:] Hawick News [on-line]. 2011-08-01. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-10)]. (ang.).
  18. ↑ Ayr Rugby Club land Hawick full-back Stuart Hogg. [w:] Daily Record [on-line]. 2015-08-05. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-10)]. (ang.).
  19. ↑ a b Player staistics Hogg Stuart - club stats. It’s Rugby. [dostęp 2016-04-09]. (ang.).
  20. ↑ Player Archive : Stuart Hogg. European Professional Club Rugby. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-16)]. (ang.).
  21. ↑ Stuart Hogg. Glasgow Warriors. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-06)]. (ang.).
  22. ↑ Hogg named league’s young player of year. [w:] Hawick News [on-line]. 2012-05-11. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-27)]. (ang.).
  23. ↑ Guinness PRO12 Table | 2011–2012 - RaboDirect PRO12. Pro12. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-30)]. (ang.).
  24. ↑ Leinster 19-15 Glasgow Warriors. BBC Sport, 2012-05-12. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-30)]. (ang.).
  25. ↑ Hogg signs new Glasgow deal. ESPN Scrum, 2011-12-30. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-01)]. (ang.).
  26. ↑ Guinness PRO12 Table | 2012−2013 - RaboDirect PRO12. Pro12. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-23)]. (ang.).
  27. ↑ Pro12 semi-final: Leinster 17-15 Glasgow Warriors. BBC Sport, 2013-05-11. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-01)]. (ang.).
  28. ↑ Guinness PRO12 Table | 2013–2014 - RaboDirect PRO12. Pro12. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-0dear3-10)]. (ang.).
  29. ↑ a b Clive Lindsay: Pro12 semi-final: Glasgow Warriors 16-15 Munster. BBC Sport, 2014-05-16. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-31)]. (ang.).
  30. ↑ Andy Burke: Pro12 final: Leinster 34-12 Glasgow Warriors. BBC Sport, 2014-05-31. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-25)]. (ang.).
  31. ↑ Gavin Cummiskey: Townsend has the final word on Glasgow’s Stuart Hogg. [w:] The Irish Times [on-line]. 2014-05-30. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-31)]. (ang.).
  32. ↑ Glasgow's Gregor Townsend dampens talk of Stuart Hogg exit. BBC Sport, 2014-05-30. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-03)]. (ang.).
  33. ↑ Guinness PRO12 Table | 2014–2015 - RaboDirect PRO12. Pro12. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-10)]. (ang.).
  34. ↑ Russell's late conversion sends Glasgow into final. Pro12, 2015-05-22. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-27)]. (ang.).
  35. ↑ Russell guides Glasgow Warriors to historic title. Pro12, 2015-05-30. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-12)]. (ang.).
  36. ↑ Hogg and Jones commit to the Warriors. Glasgow Warriors, 2014-11-27. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-03)]. (ang.).
  37. ↑ a b Hogg admits 2011 ban was turning point in career. Puchar Sześciu Narodów, 2013-02-18. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (ang.).
  38. ↑ Match Details | Scotland 30 - 11 Tonga. Międzynarodowa Rada Rugby, 2011-06-22. [dostęp 2016-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-15)]. (ang.).
  39. ↑ Match Details | Scotland 14 - 15 Argentina. Międzynarodowa Rada Rugby, 2011-06-26. [dostęp 2016-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-15)]. (ang.).
  40. ↑ Ninth Place Eludes Fighting Scots. Scottish Rugby Union, 2011-06-26. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-22)]. (ang.).
  41. ↑ Six Uncapped Players In Scotland Squad. Scottish Rugby Union, 2012-01-05. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (ang.).
  42. ↑ Scotland A Steeled For Saxons. Scottish Rugby Union, 2012-02-01. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (ang.).
  43. ↑ Scotland A 35-0 England Saxons. Scottish Rugby Union, 2012-02-03. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-03)]. (ang.).
  44. ↑ Matt McGeehan: Scotland make two changes for Wales trip. [w:] The Independent [on-line]. 2012-02-08. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (ang.).
  45. ↑ Six Nations: Stuart Hogg to start for Scotland against France. BBC Sport, 2012-02-22. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (ang.).
  46. ↑ a b Alasdair Reid: Scotland's Stuart Hogg makes welcome return to form. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2013-02-07. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (ang.).
  47. ↑ a b Six Nations: Stuart Hogg excited by George Best link. BBC Sport, 2012-02-23. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-30)]. (ang.).
  48. ↑ a b Stuart Hogg | Tournament/tour totals. ESPN Scrum Statsguru. [dostęp 2016-04-09]. (ang.).
  49. ↑ a b Stuart Hogg | Match by match list. ESPN Scrum Statsguru. [dostęp 2016-04-09]. (ang.).
  50. ↑ RBS 6 Nations Table. rbs6nations.com. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-29)]. (ang.).
  51. ↑ France 23-16 Scotland | Scots finish third in Six Nations. Scottish Television, 2013-03-16. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).
  52. ↑ Lions 2013: Jonny Wilkinson out but Sam Warburton is captain. BBC Sport, 2013-04-13. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-12)]. (ang.).
  53. ↑ Stuart Hogg. British and Irish Lions. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-01)]. (ang.).
  54. ↑ a b Stuart Hogg statement. Scottish Rugby Union, 2014-03-15. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-22)]. (ang.).
  55. ↑ James Corrigan: Wales 51 Scotland 3, Six Nations 2014: match report. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).
  56. ↑ Scotland 7s finish runners-up at sevens event in London. Scottish Rugby Union, 2014-07-12. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
  57. ↑ Rugby Sevens Men | Team profile | Scotland. Igrzyska Wspólnoty Narodów 2014. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)]. (ang.).
  58. ↑ Rugby sevens. Igrzyska Wspólnoty Narodów 2014. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-29)]. (ang.).
  59. ↑ a b Hogg and Gray nominated for RBS 6 Nations award. Glasgow Warriors, 2015-03-24. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).
  60. ↑ O’Connell awarded 2015 RBS Player of the Championship. Puchar Sześciu Narodów, 2015-03-27. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-24)]. (ang.).
  61. ↑ Vern Cotter names 31-man Scotland squad for Rugby World Cup 2015. thescotlandteam.com. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-01)]. (ang.).
  62. ↑ Uncapped Strauss set for World Cup bow. Puchar Świata w Rugby 2015. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-01)]. (ang.).
  63. ↑ James Riach: Craig Joubert ‘made mistake’ awarding Australia penalty against Scotland. [w:] The Guardian [on-line]. 2015-10-19. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-19)]. (ang.).
  64. ↑ Referee Nigel Owens embarrasses player for diving. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. Front Row, 2015-10-05. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).
  65. ↑ Andy Nicol: Stuart Hogg states his case being the best full-back in the Northern Hemisphere. [w:] The Scottish Daily Mail [on-line]. Daily Mail, 2016-03-21. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)]. (ang.).
  66. ↑ Tom English: Six Nations 2016: A review of Scotland's championship. BBC Sport, 2016-03-22. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).
  67. ↑ Charlie Talbot-Smith: Six of the Best: Stuart Hogg's 2016 Championship Highlights. Puchar Sześciu Narodów, 2016-03-24. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-07)]. (ang.).
  68. ↑ a b Stuart Hogg awarded 2016 RBS Player of the Championship. Puchar Sześciu Narodów, 2016-03-24. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-28)]. (ang.).
  69. ↑ a b Duncan Smith: Stuart Hogg scoops Six Nations Player of the Championship. [w:] The Scotsman [on-line]. 2016-03-24. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-28)]. (ang.).
  70. ↑ British and Irish Lions 2021: Sam Simmonds in 37-man squad but Billy Vunipola misses out [online], BBC Sport, 6 maja 2021 [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-06] (ang.).
  71. ↑ Tributes to 'a great lad'. [w:] Hawick News [on-line]. 2009-04-09. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-28)]. (ang.).
  72. ↑ Alasdair Reid: Mother of tragic teen killed in road smash praises rugby ace Stuart Hogg for being a 'big brother' to her two children. [w:] Daily Record [on-line]. 2015-10-11. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-29)]. (ang.).
Skład reprezentacji Szkocji na Pucharze Świata 2015
Młyn
Atak
Trener

Składy British and Irish Lions
Skład British and Irish Lions – Australia 2013
Młyn
Atak
Trener

Skład British and Irish Lions – Nowa Zelandia 2017
Młyn
Atak
Trener

Skład British and Irish Lions – Południowa Afryka 2021
Młyn
Atak
Trener

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stuart_Hogg&oldid=71510161”