DB-LK
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja |
dolnopłat o konstrukcji metalowej z podwoziem chowanym w locie |
Załoga |
5-6 osób |
Historia | |
Data oblotu |
1939 |
Dane techniczne | |
Napęd |
dwa silniki gwiazdowe M-87 |
Moc |
2 x 700 kW |
Wymiary | |
Rozpiętość |
21,60 m |
Długość |
9,78 m |
Powierzchnia nośna |
56,87 m² |
Masa | |
Własna |
9061 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
488 km/h |
Pułap |
8500 m |
Zasięg |
2900 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
4 x karabin maszynowy kal. 7,92 mm,
1000 kg bomb | |
Użytkownicy | |
ZSRR | |
Rzuty | |
DB-LK − dwusilnikowy bombowiec produkcji radzieckiej. Wyprodukowano jedynie jeden egzemplarz prototypowy.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1933 r., proj. Wiktor Bielajew rozpoczął prace nad nowym typem bombowców. Prace Bielajewa nad nowym bombowcem przyśpieszyły pomyślnie badania szybowców BP-2 (TsAGI-2, 1934) i BP-3 (1936). Ten ostatni został zbudowany w małych seriach i był używany do szkolenia pilotów w Szkole Latania Marynarki Wojennej.
W 1938 samolot był na ukończeniu. Jako napęd użyto dwóch silników gwiazdowych M-87 i chowane podwozie. Samolot oznaczono DB-LK.
Po opóźnieniach i kłótni wewnątrzpartyjnych, DB-LK w 1939 wykonał pomyślnie swój pierwszy lot na lotnisku Instytutu Badawczego Sił Powietrznych w Czkałowskaja. Badania wykazały bardzo dobre z natury cechy samolotu i parametry lotu, podczas gdy samolot osiągnął, mimo słabego silnika M-87 prędkość do 488 kilometrów na godzinę (na wysokości 5100 metrów). 1 maja 1940 samolot został odsłonięty w Moskwie na paradzie wojskowej na Placu Czerwonym, gdzie został przedstawiony opinii publicznej.
Pod wpływem niemieckich bombowców nurkowych, w szczególności Ju 87, został wydany w tym samym roku, obowiązku przekształcenia DB-LK w samolot o podobnej charakterystyce jak Ju 87. Prace nad przekształceniem w bombowiec nurkujący trwały do wybuchu wojny między Trzecią Rzeszą a ZSRR - 22 czerwca 1941 roku. Pierwszy i jedyny zbudowany prototyp został spalony w obawie przed zbliżającym się Wehrmachtem.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Leonid Sielakow: Beljajews fliegende Flügel, FliegerRevue 5/92