Przejdź do zawartości

The Walt Disney Company

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
The Walt Disney Company
Logo
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Siedziba

Burbank, Kalifornia

Data założenia

16 października 1923

Forma prawna

spółka publiczna

Dyrektor

Robert Iger

Zatrudnienie

223 tys.[1] (2019)

Giełda

New York Stock Exchange

ISIN

US2546871060

Symbol akcji

NYSE: DIS

Dane finansowe (2019)
Przychody

69,57 mld USD[2]

Wynik operacyjny

14,87 mld USD[2]

Wynik netto

11,05 mld USD[2]

Aktywa

193,98 mld USD[2]

Kapitał własny

93,89 mld USD[2]

Położenie na mapie metropolii Los Angeles
Mapa konturowa metropolii Los Angeles, w centrum znajduje się punkt z opisem „The Walt Disney Company”
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, po lewej znajduje się punkt z opisem „The Walt Disney Company”
Położenie na mapie Kalifornii
Mapa konturowa Kalifornii, na dole znajduje się punkt z opisem „The Walt Disney Company”
Ziemia34°09′22,550″N 118°19′30,641″W/34,156264 -118,325178
Strona internetowa

The Walt Disney Company, powszechnie znana jako Walt Disney lub Disney – amerykańska korporacja środków masowego przekazu i rozrywki założona 16 października 1923 roku przez braci Roya i Walta Disneyów w Burbank w Kalifornii jako małe studio Disney Brothers Cartoon Studio. Jest to największy na świecie konglomerat medialny pod względem przychodów, wyprzedzając NBCUniversal i WarnerMedia, które są własnością telekomunikacyjnych gigantów, odpowiednio, Comcast i AT&T.

Firma operowała jako The Walt Disney Studio i Walt Disney Productions zanim w 1986 roku zmieniła nazwę na The Walt Disney Company. W jej skład wchodzą 3 segmenty biznesowe: Entertainment, ESPN i Parks, Experiences and Products. Dyrektorem generalnym od 2005 roku, z przerwą w latach 2020–2022, jest Robert Iger. Od 1991 roku firma wchodzi w skład indeksu Dow Jones Industrial Average.

Maskotką korporacji jest stworzona przez Uba Iwerksa i Walta Disneya rysunkowa postać, Myszka Miki.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

1923–1928: Era filmów niemych

[edytuj | edytuj kod]
Budynek na Kingswell Avenue w Los Angeles, gdzie zaczynało swoją działalność Disney Brothers Cartoon Studio

Na początku 1923 w Kansas City, Missouri, animator Walt Disney utworzył krótkometrażowy film zatytułowany Alicja w Krainie Czarów (Alice’s Wonderland), w którym dziecięca aktorka Virginia Davis pojawiła się u boku animowanych postaci[3]. Po tym, jak jego Laugh-O-Gram Studio zbankrutowało, Disney dołączył do swojego brata Roya Disneya w Hollywood[4]. Margaret J. Winkler, która zajmowała się filmową dystrybucyjną, skontaktowała się z Disneyem i zaoferowała dystrybucję całej serii Alice Comedies z Disneyem jako partnerem produkcyjnym[4]. 16 października tego samego roku bracia Disneyowie utworzyli Disney Brothers Cartoon Studio, któremu w styczniu 1926 zmienili nazwę na Walt Disney Studio[5][6].

Po upadku popularności serii Alice Comedies Walt Disney stworzył pierwszą w pełni animowaną serię o Króliku Oswaldzie[6]. Dystrybucją serii zajmowało się Winkler Pictures za pośrednictwem Universal Pictures[7]. Mimo że Disney stworzył postać, to zarobił zaledwie kilkaset dolarów, a właścicielem praw do Królika Oswalda stał się dystrybutor[8]. W lutym 1928, po ukończeniu 26 krótkometrażówek, Disney stracił kontrakt z dystrybutorem[9].

1928–1934: Myszka Miki i Silly Symphonies

[edytuj | edytuj kod]

W 1928, po stracie stworzonego przez siebie Królika Oswalda, Disney wymyślił postać myszki, którą początkowo nazwał Mortimer, po czym – za namową żony – zmienił jej imię na Myszkę Miki[10][11]. Pierwszymi kreskówkami z Myszką Miki (którą narysował Ubbe Iwerks), były nieme Szalony lot i Galopujący Gaucho (oba z 1928), które jednak nie spotkały się z uznaniem dystrybutorów i widzów kinowych pokazów przedpremierowych[12]. Pierwszym filmem z dźwiękiem, w którym wystąpiła Myszka Miki, był Parowiec Willie, który w listopadzie 1928 miał swoją premierę w kinoteatrze „Colony” w Nowym Jorku[9][13]. Film animowany stał się wielkim hitem wytwórni i zebrał pozytywne recenzje od krytyków[13]. Był zarazem pierwszym w pełni udźwiękowionym filmem animowanym[13]. Po sukcesie filmu Disney pozostał niezależnym twórcą, odrzucając oferty współpracy od największych amerykańskich wytwórni filmowych[14]. Zamiast tego sprzedał Patowi Powersowi z Celebrity Productions prawa na rozpowszechnianie filmów z Myszką Miki[14]. Pod koniec roku Walt Disney Studios wydały udźwiękowione reedycję Galopującego Gaucho[9], a w 1929 – Szalonego lotu[15]. W tym okresie, przez kolejne półtora roku, studio wyprodukowało 31 animowanych filmów krótkometrażowych z Myszką Miki[14]. Kreskówki Disneya uchodziły za dzieła o najwyższych wartościach moralnych i stały się wzorem dla całej branży filmowej w USA, która w latach 20. i 30. mierzyła się z kryzysem wizerunkowym i upadkiem moralnym[16].

Walt Disney Studios w sierpniu 1929 zaczęło produkcję nowej serii — Głupiutkie symfonie, której dystrybucją zajęła się Columbia Pictures[17]. 16 grudnia tego samego roku studio przeszło reorganizację jako korporacja o nowej nazwie Walt Disney Productions Limited z dywizją Walt Disney Enterprises oraz dwiema spółkami zależnymi: Disney Film Recording Company Limited oraz Liled Realty and Investment Company. Walt i jego żona posiadali 60% udziałów firmy, a Roy – pozostałe 40%. 24 stycznia 1930 firma King Features Syndicate podpisał kontrakt na wydanie komiksu o Myszce Miki na łamach „New York Mirror”[18]. Poza tym, by jeszcze bardziej spieniężyć popularność Mikiego, Disney sprzedał licencje na umieszczenie postaci m.im. na zabawkach, ubraniach, wózkach dziecięcych i książkach (m.in. „The Mickey Mouse Book”, którą w pierwszym roku po premierze sprzedano w nakładzie ponad 97 tys. egzemplarzy)[19]. W tym okresie powstały także pierwsze fankluby Myszki Miki, które w samych Stanach Zjednoczonych jednoczyły ponad milion osób[20].

W 1932 Disney podpisał dwuletni kontrakt z firmą Technicolor na produkcję kreskówek w kolorze[21]. Pierwszą z kolorowych produkcji były Kwiaty i drzewa (1932) z serii Głupiutkie symfonie[22], za którą Disney otrzymał Oscara dla najlepszego krótkometrażowego filmu animowanego[23]. Dużą popularnościa cieszyła się także 36. produkcja z serii Głupiutkich symfoniiTrzy małe świnki (1933), za którą Disney m.in. otrzymał trzecią nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Moskwie[24] i drugiego w karierze Oscara za najlepszy krótkometrażowy film animowany. W grudniu 1933 Chicagowski Instytut Sztuki dołączył do stałej kolekcji kilka krótkometrażowych filmów Disneya, a sam rysownik otrzymał od redakcji czasopisma „Parents” medal za „wybitne zasługi w służbie dzieciom”[25].

1934–1945: Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków i II wojna światowa

[edytuj | edytuj kod]
Figurki przedstawiające filmową Królewnę Śnieżkę i siedmioro krasnoludków

Chcąc jeszcze bardziej przełamać bariery w animacji, a także reagując na skutki wielkiego kryzysu w USA (m.in. na spadek frekwencji widzów w kinach), Disney rozpoczął w 1934 produkcję pierwszej pełnometrażowej animacji – Królewny Śnieżki i siedmiu krasnoludków na podstawie baśni braci Grimm[26][27]. Przed rozpoczęciem prac nad filmem rozbudował studio produkcyjne i zatrudnił wielu nowych animatorów, m.in. Marka Davisa, Warda Kimballa, Franka Thomasa i Ollie’ego Johnstona, którzy razem z dotychczasowymi pracownikami – Lesem Clarkiem, Johnem Lounsberym, Mittem Kahlem, Wolfgangiem Reithermanem i Erikiem Larsonem – stali się znani jako tzw. Dziewiątka Weteranów Disneya (Disney’s Nine Old Men)[28]. W studiu zatrudnienie znaleźli także: Art Babbitt, Bill Tytla, Joe Grant, Grim Natwick, Hamilton Luske i Shamus Culhane[29]. Ukończywszy na początku 1935 zarys scenariusza i harmonogram produkcji filmu, Disney podniósł niektórym zaufanym animatorom pensje do 300 dol. na tydzień, tj. do kwoty, którą sam pobierał za pracę w studiu[30]. W tym okresie w studiu zatrudnionych było 1150 pracowników, co znacznie zwiększyło kwotę wypłat, a to – jak również rosnące koszty produkcji i stale wydłużający się czas pracy nad filmem – wyraźnie nadwyrężyło finanse firmy[31]. W międzyczasie studia wypuściło krótkometrażowy film animowany Benefis dla sierot (The Orphan’s Benefit, 1935), w którym po raz pierwszy pojawiła się – stworzona przez Disneya – postać Kaczora Donalda, będącego osobowościowym przeciwieństwem Myszki Miki[32].

Po trzech latach nieustannej pracy – przez całą dobę, siedem dni w tygodniu – Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków miała swoją oficjalną premierę 21 grudnia 1937 w kinoteatrze Carthay Circle w Hollywood[33]. Film zebrał przychylne recenzje krytyków[34] i osiągnął sukces komercyjny, do 1939 stając się najbardziej kasowym filmem tamtych czasów[35]. Środki zarobione na Królewnie Śnieżce… zostały wykorzystane do kupna i budowy studia filmowego w Burbank w Kalifornii[36]. Nowe Walt Disney Studios zostało oddane do użytku jesienią 1939[37][38]. 2 kwietnia 1940 firma Walt Disney Productions otrzymała swoją pierwszą ofertę publiczną[39]. W tym samym roku w studiu ponownie został zatrudniony Ub Iwerks, tym razem na stanowisku kierownika studia wydziału technicznych prac badawczych[40].

W następnych latach studio wyprodukowało kolejne animowane filmy pełnometrażowe: Pinokio i Fantazja (oba z 1940)[39], Dumbo (1941)[41] i Bambi (1942)[42][10]. Ten okres nazywany jest często „złotym wiekiem Disneya”, mimo że żaden z wymienionych filmów (poza Dumbo, który okazał się hitem sprzedażowym) nie przyniósł dochodów oczekiwanych przez studio[43]. Chcąc podreperować budżet firmy, Disney ponownie dopuścił do kinowej dystrybucji film Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków, który przyniósł studiu dochód[44]. Studio w międzyczasie wypuściło też film Uparty smok (The Reluctant Dragon, 1941) będący połączeniem filmu aktorskiego z animowanym[45].

Od początku lat 40. w studiu panowała nerwowa atmosfera związana z organizowaniem się pracowników w związki zawodowe, co nie podobało się Disneyowi i doprowadziło do masowych zwolnień[46]. Od początku wiosny do końca lata 1941 w studiu trwał strajk rysowników (na czele z Arthurem Babbittem, Davidem Hilbermanem i Herbem Sorrellem), którzy byli nadmiernie eksploatowani w pracy, lecz uniemożliwiono im prowadzenie zbiorowych negocjacji w sprawie podwyższenia płac[47]. Disney, rozczarowany organizowaniem się pracowników w związki zawodowe, odmówił prowadzenia negocjacji oraz oskarżył liderów strajku o komunizm i działanie przeciwko interesom studia[48]. Strajk zakończył się we wrześniu 1941 zawarciem porozumienia między studiem a działaczami związkowymi[49].

Po wybuchu II wojny światowej zyski ze sprzedaży biletów zaczęły spadać[41]. Rządy Stanów Zjednoczonych i Kanady zleciły studiu Disneya produkcję filmów szkoleniowych i propagandowych – w 1942 aż 90% pracowników studia pracowała przy filmach związanych z wojną[50]. Wówczas powstał m.in. film Zwycięstwo Sił Powietrznych (Victory Through Air Power, 1943)[51]. Studio wykorzystywało również stworzone przez siebie postaci, przy czym np. Kaczor Donald pojawił się w propagandowej animacji Der Fuehrer’s Face (1943), która przyniosła twórcom Oscara za najlepszy krótkometrażowy film animowany[52].

1946–1954: Czasy powojenne i rozwój telewizji

[edytuj | edytuj kod]
Walt Disney (1946)

Z ograniczonym personelem i niewielkim kapitałem operacyjnym w czasie i tuż po wojnie, filmy Disneya przez większość lat 40. były wydawane jako kolekcje filmów krótkometrażowych, takich jak Trzej Caballeros (1944)[53] i Kolorowe melodie (1948)[54]. W tym czasie studio wyprodukowało m.in. aktorsko-animowany film musicalowy Pieśń Południa (Song of The South, 1946) oraz kilka filmów krótkometrażowych (m.in. Swing Street, Currier and Ives i Cuban Carnival) oraz 18 kreskówek[55].

W styczniu 1945 Walt Disney zrezygnował ze stanowiska prezesa własnego studia, jako powód podając „potrzebę uwolnienia się od wyczerpującej go pracy administracyjnej”[56]. Nowym szefem Walt Disney Productions został Roy Disney[56]. Pod koniec lat 40. Walt Disney wyprodukował w studiu serię dokumentalnych filmów przyrodniczych True-Life Adventures[57]. Nakręcił też krótkometrażowy film Wyspa fok (Seal Island, 1948), za który otrzymał Oscara za najlepszy krótkometrażowy film na dwóch rolkach[58].

W latach 40. studio zaczęło wykazywać coraz większe problemy finansowe, które potęgowało pojawienie się w 1949 telewizji komercyjnej, przez którą kina notowały coraz niższe wyniki sprzedaży biletów[59]. Disney mimo to odrzucił oferty emitowania jego filmów stacjom telewizyjnym, uznając wyższość technologiczną kina, w których – w przeciwieństwie do telewizji — można było pokazywać filmy w kolorze[60]. W lutym 1950 do kin trafił Kopciuszek, pierwszy od siedmiu lat pełnometrażowy film animowany studia[61]. Film był zarazem pierwszą animacją studia, która po wojnie odniosła sukces finansowy[62][61]. W tym samym roku ukazał się pierwszy fabularny film akcji studia – Wyspa skarbów[62][63]. Później premierę miały kolejne filmy fabularne: Opowieść o Robin Hoodzie i jego wesołych kompanach (1952)[64], Miecz i róża (1953)[65] i 20 000 mil podmorskiej żeglugi (1954)[66] oraz animowane: Alicja w Krainie Czarów (1951)[67] i Piotruś Pan (1953)[65], których produkcja rozpoczęto jeszcze przed wojną[68][37].

W grudniu 1950 Walt Disney Productions i The Coca-Cola Company nawiązały współpracę przy telewizyjnym programie specjalnym An Hour in Wonderland, który został wyemitowany na antenie NBC[62]. W październiku 1954 stacja ABC wyemitowała pierwszy wyprodukowany przez studio program telewizyjny – Disneyland[66].

W 1953 Disney zakończył współpracę dystrybucyjną z RKO Radio Pictures, którą rozpoczął w 1937, i założył własną firmę do dystrybucji filmów – Buena Vista Distribution[35][65][10]. Utworzył także prywatną korporację WED Enterprises, a także jej filię, Retlaw Enterprises, która zajmowała się nabywaniem praw i zarządzaniem towarami sprzedawanymi ze znakiem „Walt Disney”[69]. W 1954 otrzymał Oscary za: najlepszy pełnometrażowy film dokumentalny (Żyjąca pustynia), najlepszy krótkometrażowy film animowany (Przygody z muzyką)[70], najlepszy krótkometrażowy film dokumentalny (The Alaskan Eskimo), najlepszy krótkometrażowy film na dwóch rolkach (Bear Country).

1955–1984: Disneyland, Walt Disney World, śmierci Walta i Roya Disneyów

[edytuj | edytuj kod]
Disneyland (1957)

27 października 1954 telewizyjną premierę na antenie ABC miał program The Disneyland Story (później przemianowany na Disneyland, a w 1958 – na Walt Disney Presents), którego pierwszy odcinek obejrzało ponad 30 mln widzów[71]. 17 lipca 1955 w Kalifornii uruchomiony został Disneyland Resort[72], jako idea miejsca, w którym dorośli i dzieci mogą wspólnie spędzić czas[73]. Otwarcie parku rozrywki transmitowała telewizja ABC[72]. W październiku 1955 na antenie ABC zadebiutował codzienny program rozrywkowy Klub Myszki Miki[73][74]. W latach 1957–1959 stacja ABC emitowała Zorro, pierwszy serial aktorski stworzony przez studio[75][76]. Również w 1957 premierę miał film autorski studia – Old Yeller, który okazał się hitem kasowym, zarabiając ponad 10 mln dol[77]. Dwa lata później do kin ponownie trafił film Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków, który zapewnił studiu kolejne ponad 5 mln dol. dochodu[77].

W 1961 firma zakupiła prawa do postaci z książki Kubuś Puchatek[78]. W tym samym premierę na antenie NBC miał program rozrywkowy Cudowny kolorowy świat Walta Disneya (Walt Disney's Wonderful World of Color), będący nową odsłoną Disneylandu emitowanego przez telewizję ABC, z którą Disney zakończył współpracę w grudniu 1960[79]. Również w 1961 do kin trafił długometrażowy film animowany 101 dalmatyńczyków[80]. W latach 60. studio zrealizowało kilka filmów aktorskich: Moon Pilot (1962) i That Darn Cat (1965), a także wznowiło kinową dystrybucję Fantazji[81].

W sierpniu 1964 premierę miał aktorsko-animowany film Mary Poppins[82], który osiągnął sukces kasowy, zebrał przychylne recenzje krytyków i zapewnił twórcom pięć Nagród Akademii Filmowej[83][84]: dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej (Julie Andrews) oraz za najlepsze efekty specjalne (Peter Helenshaw), najlepszy montaż (Cotton Warburton), najlepszą muzykę filmową (Richard M. Sherman i Robert B. Sherman) i najlepszą piosenkę oryginalną („Chim-Chim-Cheree”).

W 1965 przedstawiono plany na park rozrywki Disney World, w którego skład miały wejść hotele i małe miasteczko; pod ten cel wykupiono ponad 400 hektarów w Orlando na Florydzie[84]. 15 grudnia 1966 Walt Disney zmarł z powodu zatrzymania akcji serca, kilka tygodni po zdiagnozowaniu u niego raka płuc[85]. Jego miejsce w firmie zajął Roy Disney[86], którego jednym z pierwszych zarządzeń była zmiana nazwy parku „Disney World” na „Walt Disney World”, aby uhonorować pamięć brata i jego wizję[87]. Po dobrowolnym porzucenia prezesury przez Roya Disneya kierownictwem w firmie zajęły się dwoma komitety: administracyjny (dowodzony przez Donna Tatuma i Carda Walkera) oraz produkcyjny (dowodzony przez Rona Millera i Roya E. Disneya)[88][89]. Walt Disney World został otwarty 1 października 1971[89][88]. 20 grudnia tego samego roku Roy Disney zmarł na udar mózgu[10][89][90].

W 1976 prezesem Walt Disney Productions został Cord Walker, a Ron Miller – szefem produkcji[90]. W marcu 1977 z funkcji wiceprezesa studia zrezygnował Roy E. Disney, który pozostał jednak w zarządzie firmy i nadal był największym udziałowcem[90]. W 1978 ze stanowiska prezesa zarządu zrezygnował Donn Tatum, a zastępujący go Cord Walker mianował prezesem studia Rona Millera[91].

W 1980 powstało Walt Disney Home Video jako odpowiedź na debiutujący rynek kaset VHS[10][92]. W 1982 w kurorcie Walt Disney World Resport otwarty został park rozrywki EPCOT w Bay Lake na Florydzie, a po jego otwarciu nowym presesem studia został Raymond L. Watson[93]. 15 kwietnia 1983 otworzony został Tokyo Disneyland[94], a trzy dni później wystartował kanał telewizyjny Disney Channel. W tym samym miesiącu utworzone zostało Walt Disney Pictures. Również w 1983 Ron Miller utworzył Touchstone Pictures, aby produkować filmy dla starszej publiczności[95][96]. Premierową produkcją studia był Plusk (Splash, 1984)[96][97].

1984–2005: Kierownictwo Michaela Eisnera

[edytuj | edytuj kod]
Michael Eisner

W 1984 kierownictwo nad firmą objęli Frank Wells i Michael Eisner, który położył większy nacisk na markę Touchstone Pictures[10][98]. Powstały wtedy m.in. filmy: Włóczęga z Beverly Hills (1986)[99], Bezlitośni ludzie (1986), Good Morning, Vietnam (1987)[100], Trzech mężczyzn i dziecko (1987), Stowarzyszenie Umarłych Poetów (1989)[101] i Pretty Woman (1990)[102][103]. W 1986 firma oficjalnie zmieniła nazwę na The Walt Disney Company[99].

W 1988 zadebiutował aktorsko-animowany film Kto wrobił królika Rogera?[104][105]. Wydane zostały również pełnometrażowe animacje: Mała Syrenka (1989)[106], Piękna i Bestia (1991)[107], Aladyn (1992)[108] czy Król Lew (1994), które zapewniły studiu sukces finansowy[109][94].

1 lutego 1989 założono studio Hollywood Pictures, które – obok Touchstone – miało również produkować filmy dla dojrzalszej publiczności[101]. W tym samym roku firma rozpoczęła rozmowy dotyczące przejęcia The Jim Henson Company razem z biblioteką produkcji i praw Mupettów[106]. 16 maja 1990, kiedy nadal trwały negocjacje, Jim Henson zmarł. Zostały one zakończone bez powodzenia w grudniu tego samego roku[110]. 12 kwietnia 1992 otworzono Euro Disney Resort[111], którego nazwę zmieniono dwa lata później na Disneyland Paris[109][112]. W 1993 firma założyła drużynę hokejową ligi NHL o nazwie Mighty Ducks of Anaheim. W tym samym roku zakupione zostało studio Miramax Films[113][114]. W 1994 ówczesny prezes firmy, Franklin Wells, zginął w wypadku lotniczym[109]. W tym samym roku Eisner planował wykupić NBC od General Electric[109][10]. W 1995 udało mu się doprowadzić do kupna Capital Cities/ABC Inc za 19 mld dol., a w wyniku tej transakcji nabył m.in. ogólnokrajową stację telewizyjną ABC, A&E Television Networks i ESPN[10][115]. W 1996 wykupiona została drużyna baseballowa Anaheim Angels[116]. W 1997 firma zawarła porozumienie ze Steve’em Jobsem dotyczące współpracy przy filmach produkowanych przez studio Pixar, należące do Jobsa[117].

W 2001 został zakupiony Fox Family Worldwide[118]. W 2003 Disney sprzedał udziały w drużynie Anaheim Angels[116], a w lutym 2004 nabył prawa do Muppetów i Niedźwiedzia w dużym niebieskim domu od The Jim Henson Company. Obie marki zostały umieszczone w Muppets Holding Company, LLC, w dywizji Consumer Products[119]. W tym samym czasie Comcast Corporation złożyło ofertę kupna Disneya za 54 miliardy dolarów, która ostatecznie została odrzucona[120]. W 2005 sprzedano Mighty Ducks of Anaheim[121].

2005 – 2020: Kierownictwo Roberta Igera

[edytuj | edytuj kod]
Robert Iger (2013)

Nowym dyrektorem generalnym firmy został Robert Iger, natomiast Eisner odszedł z firmy. 17 lipca 2005 został otworzony Hong Kong Disneyland na 50-lecie otwarcia pierwszego Disneylandu. 1 października tego samego roku Iger oficjalnie zastąpił Eisnera[122]. W tym samym roku poinformowano o zamknięciu DisneyToon Studios Australia w październiku 2006[123].

23 stycznia 2006 poinformowano o zakupie studia animacyjnego Pixar od Steve’a Jobsa za 7,4 miliarda dolarów; transakcja zakończyła się 5 maja tego samego roku[124]. W 2006 Disney odzyskał prawa do Królika Oswalda[125]. W kwietniu 2007 zmieniono nazwę Muppets Holding Company na The Muppets Studio i przeniesiono do dywizji Walt Disney Studios[119]. W tym samym roku zamknięte zostało Hollywood Pictures. 31 sierpnia 2009 poinformowano o zakupie Marvel Entertainment za 4,24 miliarda dolarów. Transakcja ta zakończyła się 31 grudnia tego samego roku[126]. W 2010 postanowiono sprzedać studio Miramax[127].

W kwietniu 2011 rozpoczęto budowę Shanghai Disney Resort, które zostało otwarte w czerwcu 2016[128]. W lutym 2012 zakupione zostało UTV Software Communications[129], a w październiku tego samego roku poinformowano o planach zakupu Lucasfilm za 4,05 miliarda dolarów. Transakcja ta zakończyła się 12 grudnia[130]. W marcu 2014 Disney zakupił Marker Studios[131], które zostało przemianowane w maju 2017 na Disney Digital Network[132]. W sierpniu 2016 33% udziałów BAMTech[133], a rok później powiększył je do 75%[134]. Wtedy też ujawniono, że firma planuje uruchomienie własnych serwisów strumieniowych, ESPN+ w kwietniu 2018[135] i Disney+ w listopadzie 2019[136].

Wejście do głównej siedziby Disneya w Burbank, w Kalifornii

W listopadzie 2017 firma CNBC podała do wiadomości, że The Walt Disney Company negocjuje kupno części majątku 21st Century Fox[137]. 14 grudnia 2017 Disney oficjalnie ogłosił zamiar zakupu 21st Century Fox za 52,4 miliarda dolarów w akcjach[138]. W marcu 2018 rozpoczęła reorganizację tworząc dwie nowe jednostki Parks, Experiences and Products i Direct-to-Consumer and International. Pierwsza z nich jest w głównej mierze połączeniem Parks & Resorts i Consumer Products & Interactive Media, natomiast druga jednostka ma zarządzać Disney International, sprzedażą i dystrybucją poza Stanami Zjednoczonymi oraz mediami strumieniowymi[139]. W kwietniu 2018 poinformowano, że zakończenie transakcji zakupu części 21st Century Fox spodziewane jest w połowie 2019 roku[140]. Jednak w czerwcu Comcast Corporation przedstawiło swoją ofertę zakupu za 65 miliardów dolarów[141]. Kilka dni później Disney podbił swoją ofertę do 71,3 miliarda[142]. 27 czerwca 2018 umowa ta została zaakceptowana przez Departament Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych pod warunkiem, że Disney odsprzeda 22 regionalne kanały sportowe należące do Foxa[143]. Następnego dnia Disney i Fox wyznaczyły datę zebrania udziałowców, w sprawie głosowania nad umową, na 27 lipca tego samego roku[144]. 8 października ogłoszono nową strukturę organizacyjną dywizji Media Networks, która ma obowiązywać po zakończeniu transakcji[145], a 10 dni później dywizji Walt Disney Studios[146]. W 2018 zamknięte zostało Disneytoon Studios[147]. 20 marca 2019 poinformowano o zakończeniu transakcji kupna 21st Century Fox[148]. Dzień później poinformowano o planach zamknięcia studia Fox 2000[149]. W połowie stycznia 2020 poinformowano, że zostały zmienione nazwy zakupionych studiów filmowych 20th Century Fox i Fox Searchlight Pictures na 20th Century Studios i Searchlight Pictures[150].

Od 2020: Kierownictwo Boba Chapeka i powrót Roberta Igera

[edytuj | edytuj kod]

25 lutego 2020 Bob Chapek zajął miejsce Boba Igera na stanowisku dyrektora generalnego firmy, a Iger pozostał przewodniczącym wykonawczym do końca 2021[151]. W sierpniu tego samego roku nastąpił rebranding studiów telewizyjnych: ABC Studios zostało zintegrowane z ABC Signature Studios pod nazwą ABC Signature, 20th Century Fox Television zostało przemianowane na 20th Television, a Fox 21 Television Studios – na Touchstone Television[152]. W tym samym miesiącu Chapek poinformował o planach uruchomiania kolejnego serwisu streamigwego na rynek międzynarodowy o nazwie Star, w którym znalazły się produkcje ABC Signature, 20th Television, FX Productions, Freeform, 20th Century Studios i Searchlight Pictures[153]. W październiku wskutek restrukturyzacji struktura Disneya została podzielona pomiędzy sześć biznesowych segmentów[154]. W grudniu poinformowano o zakończeniu działalności Touchstone Television[155]. W lutym 2021 wystartowała usługa zintegrowana Disney+ o nazwie Star, w krajach gdzie serwis jest dostępny, poza Ameryką Łacińską, gdzie został uruchomiony oddzielny serwis Star+ w czerwcu tego samego roku[156]. Również w lutym podjęto decyzję o zamknięciu Blue Sky Studios[157]. W marcu uruchomiono 20th Television Animation[158], które koncentruje się na produkcjach animowanych dla dorosłego widza. W kwietniu podpisano umowę z Sony na dystrybucję ich treści w latach 2022–2026[159]. 31 grudnia Iger ustąpił ze stanowiska przewodniczącego, a jego miejsce zajęła Susan Arnold[160]. 10 marca firma wstrzymała wszelkie operacje i dystrybucję treści w Rosji po jej inwazji na Ukrainę[161]. 20 listopada poinformowano, że Iger powrócił na stanowisko prezesa, zajmując miejsce Chapeka[162].

W lutym 2023 firma The Walt Disney Company przeszła kolejną restrukturyzację – z dotychczasowych segmentów biznesowych pozostała dywizja Parks, Experiences and Consumer Products, natomiast wyłączona została dywizja ESPN oraz powstała dywizja Entertainment, która koncentruje wokół siebie wytwórnie filmowe i telewizyjne, stacje telewizyjne i serwisy streamingowe (z wyjątkiem tych podlegających pod ESPN) oraz dystrybucję[163].

Struktura i majątek The Walt Disney Company

[edytuj | edytuj kod]
Dywizje
Entertainment[163] ESPN[163] Parks, Experiences and Consumer Products[163][139]
  • Disney Television Studios
  • ABC Entertainment
  • Dystybucja
  • Disney Streaming Services

Kierownictwo

[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie źródła[164]
Zarząd:

  • Przewodniczący: Susan Arnold (2022–)[160]
  • Dyrektorzy: Mary T. Barra (2017–), Safra A. Catz (2018–), Francis A. deSouza (2018–), Michael Froman (2018–), Maria Elena Lagomasino (2015–), Mark G. Parker (2016–), Derica W. Rice (2019–)

Dyrektor generalny:

Przewodniczący dywizji Disney Entertainment:

  • Alan Begman, Dana Walden[163]

Przewodniczący dywizji Disney Parks, Experiences and Consumer Products:

Przewodniczący dywizji ESPN

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Disney: Number of Employees 2006-2019. macrotrends.net. (ang.).
  2. a b c d e THE WALT DISNEY COMPANY REPORTS FOURTH QUARTER AND FULL YEAR EARNINGS FOR FISCAL 2019. The Walt Disney Company. [dostęp 2019-11-07]. (ang.).
  3. Eliot 1997 ↓, s. 39, 44–45.
  4. a b Eliot 1997 ↓, s. 44.
  5. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1919 – 1924. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  6. a b Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1926. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  7. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1927. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  8. Eliot 1997 ↓, s. 52–53.
  9. a b c Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1928. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  10. a b c d e f g h i j k The Walt Disney Company History. fundinguniverse.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  11. Eliot 1997 ↓, s. 54–56.
  12. Eliot 1997 ↓, s. 56–57.
  13. a b c Eliot 1997 ↓, s. 62.
  14. a b c Eliot 1997 ↓, s. 70.
  15. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1929. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  16. Eliot 1997 ↓, s. 68–71.
  17. Eliot 1997 ↓, s. 71–72, 75.
  18. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1930. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  19. Eliot 1997 ↓, s. 84.
  20. Eliot 1997 ↓, s. 85.
  21. Eliot 1997 ↓, s. 80–81.
  22. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1932. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  23. Eliot 1997 ↓, s. 79–81.
  24. Eliot 1997 ↓, s. 92–93, 120.
  25. Eliot 1997 ↓, s. 95–96.
  26. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1934. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  27. Eliot 1997 ↓, s. 102.
  28. Eliot 1997 ↓, s. 103.
  29. Eliot 1997 ↓, s. 104.
  30. Eliot 1997 ↓, s. 111.
  31. Eliot 1997 ↓, s. 116.
  32. Eliot 1997 ↓, s. 204–205.
  33. Eliot 1997 ↓, s. 121.
  34. Eliot 1997 ↓, s. 122.
  35. a b Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1937. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  36. The Walt Disney Studios History. studioservices.go.com. [dostęp 2019-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  37. a b Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1939. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  38. Eliot 1997 ↓, s. 128.
  39. a b Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1940. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  40. Eliot 1997 ↓, s. 133.
  41. a b Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1941. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  42. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1942. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  43. Eliot 1997 ↓, s. 16, 185, 201.
  44. Eliot 1997 ↓, s. 202.
  45. Eliot 1997 ↓, s. 161.
  46. Eliot 1997 ↓, s. 149.
  47. Eliot 1997 ↓, s. 13–14, 162–173.
  48. Eliot 1997 ↓, s. 14, 165, 173.
  49. Eliot 1997 ↓, s. 172–173.
  50. Walt Disney Goes to War. „Life”, 1942-08-31. [dostęp 2019-04-01]. [zarchiwizowane z adresu]. (ang.). 
  51. Eliot 1997 ↓, s. 190.
  52. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1943. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  53. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1944. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  54. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1948. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  55. Eliot 1997 ↓, s. 202–203, 206.
  56. a b Eliot 1997 ↓, s. 207.
  57. Eliot 1997 ↓, s. 226.
  58. Eliot 1997 ↓, s. 227.
  59. Eliot 1997 ↓, s. 229.
  60. Eliot 1997 ↓, s. 230.
  61. a b Eliot 1997 ↓, s. 231.
  62. a b c Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1950. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  63. Eliot 1997 ↓, s. 226–227.
  64. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1952. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  65. a b c Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1953. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  66. a b Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1954. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  67. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1951. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  68. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1931. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  69. Eliot 1997 ↓, s. 237–238.
  70. Eliot 1997 ↓, s. 236, 241–242.
  71. Eliot 1997 ↓, s. 246–247.
  72. a b Eliot 1997 ↓, s. 253.
  73. a b Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1955. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  74. Eliot 1997 ↓, s. 257–258.
  75. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1957. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  76. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1959. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  77. a b Eliot 1997 ↓, s. 270.
  78. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1961. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  79. Eliot 1997 ↓, s. 270–272.
  80. Eliot 1997 ↓, s. 278.
  81. Eliot 1997 ↓, s. 265–266, 278.
  82. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1964. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  83. Eliot 1997 ↓, s. 279–282.
  84. a b Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1965. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  85. Eliot 1997 ↓, s. 285.
  86. Eliot 1997 ↓, s. 291.
  87. a b c Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1966. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  88. a b Eliot 1997 ↓, s. 292.
  89. a b c d e f g h i Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1971. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  90. a b c Eliot 1997 ↓, s. 293.
  91. Eliot 1997 ↓, s. 294.
  92. a b c d e Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1980. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  93. Eliot 1997 ↓, s. 294–295.
  94. a b Eliot 1997 ↓, s. 302.
  95. a b c d e Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1983. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  96. a b Eliot 1997 ↓, s. 295.
  97. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1984. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  98. Eliot 1997 ↓, s. 299.
  99. a b Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1986. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  100. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1987. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  101. a b Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1989. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  102. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1990. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  103. Eliot 1997 ↓, s. 300–301.
  104. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1988. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  105. Eliot 1997 ↓, s. 301.
  106. a b Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1989 II. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  107. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1991. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  108. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1992 II. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  109. a b c d e Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1994. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  110. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1990 II. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  111. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1992. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  112. Eliot 1997 ↓, s. 302–303.
  113. Mike DiGiovanna: Disney Hopes 'Ducks' Make a Splash in O.C.. Los Angeles Times, 1993-03-02. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  114. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1993. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  115. a b Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1995. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  116. a b Martin Kasindorf: Angels’ name prompts devil of a lawsuit. USA Today. [dostęp 2006-01-30]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  117. a b Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 2000. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  118. Jeff Bercovici: Disney buying Fox Family Channel. Media Life Magazine. [dostęp 2001-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  119. a b Brooks Barnes: Fuzzy Renaissance. New York Times. [dostęp 2008-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  120. a b c Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 2004. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  121. Dillon Baker: The Mighty Ducks: The Story Behind the NHL Team That Doubled as an All-Time Great Marketing Stunt. contently.com. [dostęp 2015-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  122. a b c Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 2005. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  123. Disney to axe Sydney studio. The Sydney Morning Herald. [dostęp 2005-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  124. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 2006. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  125. Stay 'tooned: Disney gets 'Oswald' for Al Michaels. ESPN.com. [dostęp 2006-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  126. Michelle Donley: Marvel shareholders OK Disney acquisition. marketwatch.com. [dostęp 2009-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  127. Michael Cieply, Brooks Barnes: Disney Sells Miramax for $660 Million. New York Times. [dostęp 2010-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  128. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 2009–. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  129. Patrick Frater: Disney to complete UTV buyout. filmbiz.asia. [dostęp 2012-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  130. Dominic Patten: Disney-Lucasfilm Deal Cleared By Feds. Deadline Hollywood. [dostęp 2012-12-02]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  131. Todd Spangler: Fresh Off Disney Deal, Maker Studios Comes to Cable TV (EXCLUSIVE). Variety. [dostęp 2014-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  132. Todd Spangler: Disney Sets More Family-Friendly Path for Maker Studios. Variety. [dostęp 2017-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  133. Daniel Miller: Walt Disney Co. buys stake in video streaming service BAMTech. Los Angeles Times. [dostęp 2016-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  134. Todd Spangler: Disney to End Netflix Deal, Sets Launch of ESPN and Disney-Branded Streaming Services. Variety. [dostęp 2017-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  135. Chris Welch: ESPN+ will launch on April 12th for $4.99 per month. The Verge. [dostęp 2018-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  136. Nicole Massabrook: Netflix Titles Leaving In January 2019: Best Movies Disappearing From Streaming Service. International Business Times. [dostęp 2018-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  137. David Faber: 21st Century Fox has been holding talks to sell most of the company to Disney: Sources. CNBC. [dostęp 2017-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  138. The Walt Disney Company To Acquire Twenty-First Century Fox, Inc., After Spinoff Of Certain Businesses, For $52.4 Billion In Stock. The Walt Disney Company. [dostęp 2017-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  139. a b Christine Wang: Disney announces strategic reorganization, effective immediately. CNBC. [dostęp 2018-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  140. Nellie Andreeva: Disney-Fox Deal To Close By Summer 2019, FBC To Evolve, “Diet Fox” & More Highlights From Fox Town Hall Meeting. Deadline Hollywood. [dostęp 2018-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  141. David Faber: Disney is expected to add cash to its bid for Twenty-First Century Fox assets: Sources. CNBC. [dostęp 2018-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  142. The Walt Disney Company Signs Amended Acquisition Agreement To Acquire Twenty-First Century Fox, Inc., For $71.3 Billion In Cash And Stock. The Walt Disney Company. [dostęp 2018-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  143. Cynthia Littleton: Justice Department Approves Disney’s Acquisition of 21st Century Fox With Divestiture of Regional Sports Networks. Variety. [dostęp 2018-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  144. Cynthia Littleton: Disney, Fox Set Shareholder Voting Date for $71 Billion Deal. Variety. [dostęp 2018-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  145. The Walt Disney Company Announces New Organizational Structure for its Media Networks Business, Conditional Upon Closing of 21st Century Fox Acquisition. The Walt Disney Company. [dostęp 2018-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  146. The Walt Disney Company Announces Additions to Its Studio Entertainment Management Team, Conditional Upon Closing of 21st Century Fox Acquisition. The Walt Disney Company. [dostęp 2018-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  147. Adam Holmes: Disney Is Shutting Down One Of Its Animation Studios. Cinema Blend. [dostęp 2018-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  148. Georg Szalai, Paul Bond: Disney Closes $71.3 Billion Fox Deal, Creating Global Content Powerhouse. The Hollywood Reporter. [dostęp 2019-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  149. Mike Fleming Jr: Elizabeth Gabler’s Fox 2000 To Shutter As Disney Takes Over. Deadline Hollywood. [dostęp 2019-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  150. Adam B. Vary: Disney Drops Fox Name, Will Rebrand as 20th Century Studios, Searchlight Pictures. Variety. [dostęp 2020-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-17)]. (ang.).
  151. a b c Jill Goldsmith, Patrick Hipes: Disney Names Bob Chapek CEO As Bob Iger’s Successor; Iger Becomes Executive Chairman Through 2021. Deadline Hollywood. [dostęp 2020-02-25]. (ang.).
  152. Nellie Andreeva: Disney Television Studios Rebrands Its Three Units As 20th Television, ABC Signature & Touchstone Television. Deadline Hollywood. [dostęp 2020-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-29)]. (ang.).
  153. Julia Alexander: Disney is launching a new Star-branded streaming service internationally. The Verge. [dostęp 2020-08-04]. (ang.).
  154. Elaine Low: Disney Reorganizes Content and Distribution Units to Bolster Streaming Businesses. Variety. [dostęp 2020-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-14)]. (ang.).
  155. Daniel Holloway: Dana Walden Reorganizes Disney TV Team; Karey Burke Moves to 20th as Craig Erwich Adds ABC Entertainment. Variety. [dostęp 2020-12-01]. (ang.).
  156. Jon Arvedon: R-Rated Features, MA TV Coming to Disney+ Overseas via Star Catalog. CBR.com. [dostęp 2020-12-10]. (ang.).
  157. Anthony D’Alessandro: Disney Closing Blue Sky Studios, Fox’s Once-Dominant Animation House Behind ‘Ice Age’ Franchise. Deadline Hollywood. [dostęp 2021-02-09]. (ang.).
  158. Peter White: Disney Launches 20th Television Animation, Promotes Veteran Exec Marci Proietto To Run New Unit Responsible For ‘The Simpsons’ & ‘Family Guy’. Deadline Hollywood. [dostęp 2021-03-30]. (ang.).
  159. Tim Baysinger: Disney Signs Licensing Deal for Sony Films. The Wrap. [dostęp 2021-04-21]. (ang.).
  160. a b c Brian Steinberg: Susan Arnold Will Take Disney Chairman Role After Bob Iger’s Departure. Variety. [dostęp 2021-12-01]. (ang.).
  161. Patrick Hipes, Dominic Patten: Disney Expands Russia Pause To Include “All Other Businesses”. Deadline Hollywood. [dostęp 2021-03-10]. (ang.).
  162. a b c Dominic Patten, Dade Hayes: Disney Shocker! Bob Iger Back As CEO, Bob Chapek Out. Deadline Hollywood. [dostęp 2022-11-20]. (ang.).
  163. a b c d e f g Jennifer Maas: Disney’s Reorg Revealed: Dana Walden and Alan Bergman Divide Entertainment Assets, International Chief Rebecca Campbell to Exit. Variety. [dostęp 2023-02-09]. (ang.).
  164. Executive Leadership. The Walt Disney Company. (ang.).
  165. a b Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1945. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  166. a b Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1968. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  167. Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1997. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  168. a b Ken Polsson: Chronology of the Walt Disney Company 1976. kpolsson.com. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  169. a b Laura M.Holson: Former P. & G. Chief Named Disney Chairman. New York Times. [dostęp 2006-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  170. Robert A. Iger. bloomberg.com. [dostęp 2019-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Marc Eliot: Walt Disney. Czarny książę Hollywood. Jan Zais (tłum.). Wydawnictwo Alfa-Wero, 1997. ISBN 83-7179-036-8.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]