Stefan Thurnbichler (ur. 2 marca 1984 w Wörglu[1]) – austriacki skoczek narciarski, reprezentant klubu Kitzbüheler SC. Trzykrotny zwycięzca zimowej klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego w skokach narciarskich (2002/2003, 2007/2008, 2008/2009) oraz zwycięzca letniej edycji PK (2006).
Jego młodszy brat, Thomas, również był skoczkiem narciarskim, a obecnie jest trenerem reprezentacji Polski[3].
Pierwszy skok w karierze oddał w 1989, kiedy miał pięć lat. W międzynarodowych zawodach po raz pierwszy wystartował 12 sierpnia 2000 podczas konkursu Letniego Grand Prix w Villach.
W 2001 wielokrotnie startował się w zawodach Pucharu Kontynentalnego. Pierwszy występ, 26 grudnia 2001 w Sankt Moritz zakończył na 36. miejscu. Dwa dni później w Engelbergu zajął drugą lokatę, zaraz za Mortenem Solemem. 13 stycznia 2002 w Bischofshofen zajął szóste miejsce. 26 stycznia 2002 na mistrzostwach świata juniorów w Schonach także był szósty. 3 lutego 2002 w Braunlage zajął czwarte miejsce w zawodach Pucharu Kontynentalnego. 24 lutego 2002 w Iron Mountain drugi raz w karierze stanął na podium zawodów, ponownie zajmując drugą lokatę. Sezon zakończył na 13. miejscu w klasyfikacji Pucharu Kontynentalnego.
3 sierpnia 2002 w Oberstdorfie podczas zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego zajął trzecie miejsce. W sierpniu i wrześniu 2002 występował w zawodach Letniego Grand Prix, jednak bez znaczących sukcesów. Najwyższe miejsce, 11. zajął 6 września w Lahti.
29 listopada 2002 w Ruce po raz pierwszy wystartował w zawodach Pucharu Świata. Zajął 47. pozycję. 4 stycznia 2003 w Innsbrucku zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Świata, zajmując 22. miejsce. 9 marca 2003 na skoczni Holmenkollbakken w Oslo był 17. Najlepsze miejsce w sezonie zajął podczas ostatnich zawodów, 22 marca 2003 na Velikance w Planicy, gdzie był 11. Natomiast w kwalifikacjach do tych zawodów (20 marca 2003) ustanowił rekord życiowy w długości skoku – osiągnął 224 metry, co było wówczas czwartym wynikiem w historii (Goldberger i Małysz skoczyli po 225 metrów, a Hörl 224,5 metra).
21 grudnia 2002 w Libercu zajął siódme miejsce, a dzień później był piąty. 26 grudnia 2002 w Sankt Moritz na normalnej skoczni zajął drugą pozycję za Bastianem Kaltenböckiem. 28 grudnia 2002 w Engelbergu pierwszy raz w karierze wygrał. 11 stycznia 2003 na normalnej skoczni w Planicy zajął trzecie miejsce, a dzień później na skoczni dużej był drugi. 2 lutego 2003 w Braunlage zajął trzecie miejsce, a 5 lutego w Willingen był drugi. Podobnie 9 lutego 2003 w Zakopanem. 16 lutego 2003 w Eisenerz wygrał konkurs. 21 lutego 2003 w Brotterode był drugi, przegrywając jedynie z Janne Happonenem. 1 marca 2003 w Ruhpolding po raz trzeci wygrał zawody Pucharu Kontynentalnego, dzięki czemu triumfował w całym cyklu.
W sezonie 2003/2004 występował głównie w zawodach Pucharu Kontynentalnego. 9 razy znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów, a trzy razy na podium. 9 stycznia 2004 w Sapporo był trzeci. Podobnie dzień później na tej samej skoczni. 15 lutego 2004 w Westby zajął najwyższe w sezonie, drugie miejsce.
W sezonie 2004/2005 występował wyłącznie w Pucharze Kontynentalnym (dwukrotnie wystartował w kwalifikacjach do konkursów Pucharu Świata, jednak nie zakwalifikował się do czołowej pięćdziesiątki). Trzy razy zajął miejsce na podium. 8 grudnia 2004 w Lahti był drugi, 13 lutego 2005 w Brotterode trzeci i 26 lutego 2005 w Iron Mountain ponownie drugi. Poza tym 10 razy znalazł się w czołowej dziesiątce zawodów. 5 grudnia 2004 w Rovaniemi był szósty. 27 grudnia 2004 w Engelbergu zajął piątą lokatę. 5 lutego 2005 i 6 lutego 2005 w Braunlage dwa razy zajął szóstą lokatę. 12 marca 2005 w Zakopanem był czwarty. Sezon zakończył na trzeciej pozycji w klasyfikacji Pucharu Kontynentalnego.
W Pucharze Świata wystąpił tylko cztery razy, jednak zawsze zajmował miejsca w czwartej dziesiątce zawodów, ani razu nie zdobył punktów do klasyfikacji Pucharu Świata. W Pucharze Kontynentalnym kilka razy znalazł się w pierwszej piętnastce zawodów. 5 grudnia 2005 w Rovaniemi wygrał konkurs. 5 marca 2006 w Vikersund zajął trzecią pozycję. Sezon zakończył na 17. miejscu w klasyfikacji Pucharu Kontynentalnego.
Starty S. Thurnbichlera na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod]
Starty S. Thurnbichlera na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod]
Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
1.
|
8 marca
|
2000
|
Zaō
|
Yamagata
|
K-90
|
–
|
88,5 m
|
86,0 m
|
217,5 pkt
|
2.
|
15 lipca
|
2000
|
Villach
|
Alpenarena
|
K-90
|
–
|
93,5 m
|
96,0 m
|
249,5 pkt
|
3.
|
28 grudnia
|
2002
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-120
|
–
|
129,0 m
|
126,0 m
|
261,5 pkt
|
4.
|
16 lutego
|
2003
|
Eisenerz
|
Erzbergschanzen
|
K-90
|
–
|
99,0 m
|
99,5 m
|
263,5 pkt
|
5.
|
1 marca
|
2003
|
Ruhpolding
|
Große Zirmbergschanze
|
K-115
|
–
|
122,0 m
|
128,5 m
|
274,4 pkt
|
6.
|
2 marca
|
2003
|
Ruhpolding
|
Große Zirmbergschanze
|
K-115
|
–
|
127,0 m
|
124,5 m
|
277,7 pkt
|
7.
|
5 grudnia
|
2005
|
Rovaniemi
|
Ounasvaara
|
K-90
|
HS-100
|
97,0 m
|
98,0 m
|
260,0 pkt
|
8.
|
3 marca
|
2007
|
Trondheim
|
Granåsen
|
K-120
|
HS-131
|
132,5 m
|
129,0 m
|
267,2 pkt
|
9.
|
16 lutego
|
2008
|
Iron Mountain
|
Pine Mountain
|
K-120
|
HS-133
|
133,0 m
|
135,5 m
|
284,3 pkt
|
10.
|
11 marca
|
2008
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-90
|
HS-100
|
88,0 m
|
97,5 m
|
238,5 pkt
|
11.
|
22 lutego
|
2009
|
Brotterode
|
Inselbergschanze
|
K-105
|
HS-117
|
120,5 m
|
118,0 m
|
281,8 pkt
|
12.
|
28 lutego
|
2009
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
124,5 m
|
126,0 m
|
250,4 pkt
|
13.
|
6 marca
|
2009
|
Trondheim
|
Granåsen
|
K-123
|
HS-140
|
128,5 m
|
137,0 m
|
267,1 pkt
|
14.
|
11 grudnia
|
2009
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-105
|
HS-117
|
109,5 m
|
108,0 m
|
244.0 pkt
|
15.
|
18 grudnia
|
2010
|
Erzurum
|
Kiremitliktepe
|
K-95
|
HS-109
|
101,0 m
|
100,0 m
|
252,0 pkt
|
16.
|
19 grudnia
|
2010
|
Erzurum
|
Kiremitliktepe
|
K-95
|
HS-109
|
100,0 m
|
100,5 m
|
251,5 pkt
|
17.
|
29 stycznia
|
2011
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-140
|
134,5 m
|
139,5 m
|
276,7 pkt
|
18.
|
30 stycznia
|
2011
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-140
|
132,5 m
|
139,5 m
|
272,1 pkt
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod]
Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
1.
|
8 marca
|
2000
|
Zaō
|
Yamagata
|
K-90
|
–
|
88,5 m
|
86,0 m
|
217,5 pkt
|
1.
|
–
|
2.
|
15 lipca
|
2000
|
Villach
|
Alpenarena
|
K-90
|
–
|
93,5 m
|
96,0 m
|
249,5 pkt
|
1.
|
–
|
3.
|
27 sierpnia
|
2000
|
Winterberg
|
Sankt-Georg-Schanze
|
K-81
|
–
|
82,5 m
|
81,0 m
|
236,0 pkt
|
3.
|
2,5 pkt
|
Bjørn Einar Romøren
|
4.
|
4 lutego
|
2001
|
Ramsau am Dachstein
|
Mattensprunganlage
|
K-90
|
–
|
87,5 m
|
88.0 m
|
224,0 pkt
|
3.
|
12,0 pkt
|
Markus Eigentler
|
5.
|
28 grudnia
|
2001
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-120
|
–
|
121,0 m
|
125,5 m
|
242,2 pkt
|
2.
|
8,3 pkt
|
Morten Solem
|
6.
|
24 lutego
|
2002
|
Iron Mountain
|
Pine Mountain
|
K-120
|
–
|
127,5 m
|
124,5 m
|
252,1 pkt
|
2.
|
3,8 pkt
|
Arttu Lappi
|
7.
|
24 grudnia
|
2002
|
Sankt Moritz
|
Olympiaschanze
|
K-95
|
–
|
101,5 m
|
101,0 m
|
257,5 pkt
|
2.
|
4,5 pkt
|
Bastian Kaltenböck
|
8.
|
28 grudnia
|
2002
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-120
|
–
|
129,0 m
|
126,0 m
|
261,5 pkt
|
1.
|
–
|
9.
|
11 stycznia
|
2003
|
Planica
|
Srednija Velikanka
|
K-90
|
–
|
93,5 m
|
96,5 m
|
251,5 pkt
|
3.
|
14,0 pkt
|
Christian Nagiller
|
10.
|
12 stycznia
|
2003
|
Planica
|
Srednija Velikanka
|
K-90
|
–
|
98,0 m
|
94,5 m
|
261,5 pkt
|
2.
|
19,0 pkt
|
Christian Nagiller
|
11.
|
2 lutego
|
2003
|
Braunlage
|
Wurmbergschanze
|
K-90
|
–
|
98,0 m
|
94,5 m
|
258,5 pkt
|
3.
|
3,0 pkt
|
Morten Solem
|
12.
|
5 lutego
|
2003
|
Willingen
|
Mühlenkopfschanze
|
K-120
|
–
|
139,5 m
|
139,0 m
|
304,3 pkt
|
2.
|
3,2 pkt
|
Michael Möllinger
|
13.
|
9 lutego
|
2003
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
–
|
135,5 m
|
128,5 m
|
278,7 pkt
|
2.
|
0,6 pkt
|
Daniel Forfang
|
14.
|
16 lutego
|
2003
|
Eisenerz
|
Erzbergschanzen
|
K-90
|
–
|
99,0 m
|
99,5 m
|
263,5 pkt
|
1.
|
–
|
15.
|
21 lutego
|
2003
|
Brotterode
|
Inselbergschanze
|
K-98
|
–
|
105,0 m
|
107,5 m
|
267,0 pkt
|
2.
|
12,0 pkt
|
Janne Happonen
|
16.
|
1 marca
|
2003
|
Ruhpolding
|
Große Zirmbergschanze
|
K-115
|
–
|
122,0 m
|
128,5 m
|
274,4 pkt
|
1.
|
–
|
17.
|
2 marca
|
2003
|
Ruhpolding
|
Große Zirmbergschanze
|
K-115
|
–
|
127,0 m
|
124,5 m
|
277,7 pkt
|
1.
|
–
|
18.
|
9 stycznia
|
2004
|
Sapporo
|
Miyanomori
|
K-90
|
HS-98
|
94,0 m
|
86,0 m
|
228,5 pkt
|
3.
|
11,5 pkt
|
Stefan Kaiser
|
19.
|
10 stycznia
|
2004
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-120
|
HS-134
|
112,5 m
|
115,0 m
|
204,5 pkt
|
3.
|
21,4 pkt
|
Akira Higashi
|
20.
|
15 lutego
|
2004
|
Westby
|
Snowflake
|
K-106
|
HS-117
|
121,5 m
|
114,0 m
|
272,3 pkt
|
2.
|
9,0 pkt
|
Jernej Damjan
|
21.
|
8 grudnia
|
2004
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
125,0 m
|
–
|
131,7 pkt
|
3.
|
5,9 pk
|
Roland Müller
|
22.
|
13 lutego
|
2005
|
Brotterode
|
Inselbergschanze
|
K-105
|
HS-117
|
105,0 m
|
115,0 m
|
248,0 pkt
|
3.
|
26,9 pkt
|
Kalle Keituri
|
23.
|
26 lutego
|
2005
|
Iron Mountain
|
Pine Mountain
|
K-120
|
HS-133
|
128,0 m
|
134,0 m
|
268,6 pkt
|
2.
|
4,1 pkt
|
Anders Bardal
|
24.
|
5 grudnia
|
2005
|
Rovaniemi
|
Ounasvaara
|
K-90
|
HS-100
|
97,0 m
|
98,0 m
|
260,0 pkt
|
1.
|
–
|
25.
|
5 marca
|
2006
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-90
|
HS-100
|
98,5 m
|
98,0 m
|
264,5 pkt
|
3.
|
4,0 pkt
|
Thomas Lobben
|
26.
|
25 lutego
|
2007
|
Oberhof
|
Hans-Renner-Schanze
|
K-90
|
HS-96
|
93,0 m
|
96,0 m
|
234,0 pkt
|
3.
|
3,0 pkt
|
Lukáš Hlava
|
27.
|
3 marca
|
2007
|
Trondheim
|
Granåsen
|
K-120
|
HS-131
|
132,5 m
|
129,0 m
|
267,2 pkt
|
1.
|
–
|
28.
|
10 marca
|
2007
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-90
|
HS-100
|
95,5 m
|
99,5 m
|
256,5 pkt
|
2.
|
4,5 pkt
|
Peter Žonta
|
29.
|
21 grudnia
|
2007
|
Garmisch-Partenkirchen
|
Große Olympiaschanze
|
K-125
|
K-140
|
126,5 m
|
130,5 m
|
240,1 pkt
|
3.
|
15,8 pkt
|
Martin Schmitt
|
30.
|
12 stycznia
|
2008
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-120
|
HS-134
|
133,5 m
|
121,5 m
|
253,6 pkt
|
2.
|
4,3 pkt
|
Jure Šinkovec
|
31.
|
13 stycznia
|
2008
|
Sapporo
|
Ōkurayama
|
K-120
|
HS-134
|
128,5 m
|
131.0 m
|
267,1 pkt
|
3.
|
19,0 pkt
|
Bastian Kaltenböck
|
32.
|
2 lutego
|
2008
|
Zakopane
|
Wielka Krokiew
|
K-120
|
HS-134
|
129,0 m
|
127,5 m
|
263,2 pkt
|
3.
|
2,8 pkt
|
Lars Bystøl
|
33.
|
10 lutego
|
2008
|
Hinterzarten
|
Adlerschanze
|
K-95
|
HS-108
|
105,5 m
|
–
|
137,5 pkt
|
2.
|
6,5 pkt
|
Lars Bystøl
|
34.
|
16 lutego
|
2008
|
Iron Mountain
|
Pine Mountain
|
K-120
|
HS-133
|
133,0 m
|
135,5 m
|
284,3 pkt
|
1.
|
–
|
35.
|
1 marca
|
2008
|
Whistler
|
Whistler Olympic Park
|
K-125
|
HS-140
|
136,0 m
|
128,0 m
|
255.2 pkt
|
3.
|
4,2 pkt
|
Bastian Kaltenböck
|
36.
|
11 marca
|
2008
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-90
|
HS-100
|
88,0 m
|
97,5 m
|
238,5 pkt
|
1.
|
–
|
37.
|
14 lutego
|
2009
|
Iron Mountain
|
Pine Mountain
|
K-120
|
HS-133
|
131,0 m
|
139,0 m
|
286,0 pkt
|
2.
|
3,1 pkt
|
Lukas Müller
|
38.
|
15 lutego
|
2009
|
Iron Mountain
|
Pine Mountain
|
K-120
|
HS-133
|
129,5 m
|
143,5 m
|
281,4 pkt
|
2.
|
11,3 pkt
|
Lukas Müller
|
39.
|
21 lutego
|
2009
|
Brotterode
|
Inselbergschanze
|
K-105
|
HS-117
|
114,0 m
|
116,5 m
|
267,9 pkt
|
2.
|
4,1 pkt
|
Lukas Müller
|
40.
|
22 lutego
|
2009
|
Brotterode
|
Inselbergschanze
|
K-105
|
HS-117
|
120,5 m
|
118,0 m
|
281,8 pkt
|
1.
|
–
|
41.
|
28 lutego
|
2009
|
Wisła
|
im. Adama Małysza
|
K-120
|
HS-134
|
124,5 m
|
126,0 m
|
250,4 pkt
|
1.
|
–
|
42.
|
6 marca
|
2009
|
Trondheim
|
Granåsen
|
K-123
|
HS-140
|
128,5 m
|
137,0 m
|
267,1 pkt
|
1.
|
–
|
43.
|
7 marca
|
2009
|
Trondheim
|
Granåsen
|
K-123
|
HS-140
|
130,0 m
|
135,5 m
|
267,1 pkt
|
3.
|
5,1 pkt
|
Thomas Lobben
|
44.
|
8 grudnia
|
2009
|
Rovaniemi
|
Ounasvaara
|
K-90
|
HS-100
|
95,0 m
|
95,0 m
|
250,5 pkt
|
2.
|
5,0 pkt
|
Lukas Müller
|
45.
|
9 grudnia
|
2009
|
Rovaniemi
|
Ounasvaara
|
K-90
|
HS-100
|
93,0 m
|
97.0 m
|
249,5 pkt
|
2.
|
7,5 pkt
|
Andreas Strolz
|
46.
|
11 grudnia
|
2009
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-105
|
HS-117
|
109,5 m
|
108,0 m
|
244.0 pkt
|
1.
|
–
|
47.
|
12 grudnia
|
2009
|
Vikersund
|
Vikersundbakken
|
K-105
|
HS-117
|
115,0 m
|
118,0 m
|
274,4 pkt
|
2.
|
0,2 pkt
|
Lukas Müller
|
48.
|
18 grudnia
|
2010
|
Erzurum
|
Kiremitliktepe
|
K-95
|
HS-109
|
101,0 m
|
100,0 m
|
252,0 pkt
|
1.
|
–
|
49.
|
19 grudnia
|
2010
|
Erzurum
|
Kiremitliktepe
|
K-95
|
HS-109
|
100,0 m
|
100,5 m
|
251,5 pkt
|
1.
|
–
|
50.
|
29 stycznia
|
2011
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-140
|
134,5 m
|
139,5 m
|
276,7 pkt
|
1.
|
–
|
51.
|
30 stycznia
|
2011
|
Bischofshofen
|
im. Paula Ausserleitnera
|
K-125
|
HS-140
|
132,5 m
|
139,5 m
|
272,1 pkt
|
1.
|
–
|
52.
|
19 lutego
|
2011
|
Kranj
|
Bauhenk
|
K-100
|
HS-109
|
106,0 m
|
106,0 m
|
253,6 pkt
|
3.
|
9,4 pkt
|
Dejan Judež
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod]
Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
1.
|
3 sierpnia
|
2002
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-90
|
–
|
95,0 m
|
90,5 m
|
243,0 pkt
|
3.
|
15,5 pkt
|
Frank Löffler
|
2.
|
8 lipca
|
2005
|
Velenje
|
Grajski grič
|
K-85
|
HS-94
|
90,5 m
|
89,5 m
|
250,5 pkt
|
2.
|
11,5 pkt
|
Robert Kranjec
|
3.
|
8 lipca
|
2006
|
Velenje
|
Grajski grič
|
K-85
|
HS-94
|
89.0 m
|
91,0 m
|
248,5 pkt
|
2.
|
6,0 pkt
|
Jan Mazoch
|
4.
|
23 lipca
|
2006
|
Villach
|
Alpenarena
|
K-90
|
HS-98
|
97,0 m
|
92,0 m
|
250,5 pkt
|
3.
|
17,0 pkt
|
Gregor Schlierenzauer
|
5.
|
29 lipca
|
2006
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
128,0 m
|
121,5 m
|
248,1 pkt
|
3.
|
19,3 pkt
|
Antonín Hájek
|
6.
|
19 sierpnia
|
2006
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-90
|
HS-100
|
99,5 m
|
94,0 m
|
253,5 pkt
|
3.
|
10,5 pkt
|
Kenshirō Itō
|
7.
|
20 sierpnia
|
2006
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-90
|
HS-100
|
97,0 m
|
100,0 m
|
262,5 pkt
|
3.
|
4,5 pkt
|
Thomas Lobben
|
8.
|
4 sierpnia
|
2007
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
123,0 m
|
130,0 m
|
254,9 pkt
|
3.
|
32,2 pkt
|
Georg Späth
|
9.
|
15 września
|
2007
|
Villach
|
Alpenarena
|
K-90
|
HS-98
|
93,0 m
|
95,5 m
|
249,0 pkt
|
2.
|
8,5 pkt
|
Primož Pikl
|
10.
|
16 września
|
2007
|
Villach
|
Alpenarena
|
K-90
|
HS-98
|
94,0 m
|
99,0 m
|
261,5 pkt
|
1.
|
–
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
[edytuj | edytuj kod]
Zwycięzcy edycji zimowych |
|
---|
Zwycięzcy edycji letnich |
|
---|