Przejdź do zawartości

Joanna Lichocka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joanna Lichocka
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1969
Warszawa

Zawód, zajęcie

dziennikarka, polityk

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

posłanka na Sejm VIII, IX i X kadencji (od 2015)

Partia

Prawo i Sprawiedliwość

podpis
Joanna Lichocka (z prawej) i Anita Czerwińska, przewodnicząca warszawskiego Klubu „Gazety Polskiej” podczas spotkania z mieszkańcami w Busku-Zdroju (1 lutego 2013)

Joanna Katarzyna Lichocka, primo voto Bichniewicz (ur. 21 listopada 1969 w Warszawie[1]) – polska publicystka, autorka filmów dokumentalnych i była dziennikarka telewizyjna i prasowa, posłanka na Sejm VIII, IX i X kadencji, od 2016 członkini Rady Mediów Narodowych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentką polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim, odbyła także literackie studia podyplomowe na Uniwersytecie Jagiellońskim[2].

Działalność zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Zadebiutowała w 1991 na łamach „Tygodnika Solidarność”, gdzie pracowała do 1993[2]. Współpracowała również z „Życiem Warszawy” oraz Teleexpressem w TVP. Od 1994 prowadziła programy informacyjne i publicystyczne w Polsacie, z którego odeszła w 2001, co motywowała protestem przeciw powołaniu na szefa Informacji Dariusza Szymczychy[2].

Była następnie związana z „Życiem” (2001–2002) i „Przyjaciółką” (2003, jako zastępczyni redaktora naczelnego), „Ozonem” (2005), „Dziennikiem” (2006). W latach 2006–2009 była publicystką „Rzeczpospolitej[3]. W 2009 współpracowała z „Newsweek Polska[4]. Później publicystka tygodnika „Gazeta Polska”, zastępczyni redaktora naczelnego dziennika „Gazeta Polska Codziennie” i współpracowniczka tygodnika „Do Rzeczy”.

W latach 2004–2006 pracowała w telewizji TV Puls, gdzie prowadziła program publicystyczny Puls Wieczoru. W latach 2007–2009 prowadziła, najpierw w TVP1, następnie w TVP Info, program Forum. Do 2010 bywała także komentatorką w programie publicystycznym Antysalon Ziemkiewicza nadawanym w TVP Info. W 2010 prowadziła w TVP1 programy Z refleksem i Kwadrans po ósmej[2]. W tym samym roku była wśród prowadzących obie debaty prezydenckie między Bronisławem Komorowskim a Jarosławem Kaczyńskim[5]. Rada Etyki Mediów uznała jej postawę w czasie jednej z tych debat za stronniczą[6]. Z kolei dziennikarka wygrała proces cywilny z Grzegorzem Miecugowem, który sugerował, iż Jarosław Kaczyński znał wcześniej pytania, jakie zadawała kandydatom w trakcie tych programów[7].

Po odejściu w 2010 z TVP zajęła się realizacją filmów dokumentalnych poświęconych Lechowi Kaczyńskiemu. W 2013 dołączyła do zespołu Telewizji Republika jako prowadząca pasmo publicystyczne Wolne głosy. Była członkinią zarządu warszawskiego oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, zrezygnowała z tej funkcji w sierpniu 2015 w związku z zaangażowaniem się w działalność polityczną w ramach Prawa i Sprawiedliwości[8].

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

W październiku 2015 wystartowała w wyborach parlamentarnych, otrzymała 24 122 głosy, zdobywając tym samym mandat poselski z listy PiS w okręgu kaliskim[9]. W lipcu 2016 została wybrana z rekomendacji PiS przez Sejm w skład Rady Mediów Narodowych[10]. Bez powodzenia kandydowała w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019[11], uzyskując 72 769 głosów[11]. W wyborach krajowych w tym samym roku z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję, tym razem kandydując jako liderka listy PiS w okręgu sieradzkim i otrzymując 45 823 głosy[12]. W lipcu 2022 została ponownie powołana przez Sejm do Rady Mediów Narodowych[13]. W 2023 po raz trzeci z rzędu uzyskała mandat poselski, otrzymując 36 060 głosów[14]. W 2024 z ramienia PiS wystartowała w wyborach do Parlamentu Europejskiego z okręgu nr 6.

Kontrowersje

[edytuj | edytuj kod]

W 2016 straciła prawo jazdy za jazdę z prędkością 101 km/h na obszarze zabudowanym[15].

13 lutego 2020, podczas 5. posiedzenia Sejmu IX kadencji, pokazała środkowy palec w kierunku ław opozycji[16]. Gest był szeroko komentowany przez polskie[17][18][19] i zagraniczne media[20][21][22]. Sama posłanka początkowo tłumaczyła, że nie pokazywała środkowego palca, lecz energicznie pocierała nim oko[23] oraz odruchowo odgarniała włosy z czoła[24], a zdjęcia, na których widać rzekomy gest[25], uznała za rozpowszechnianie fałszerstwa oraz manipulację stopklatkami z nagrania filmowego[23]. Ostatecznie publicznie przeprosiła za swoje zachowanie, stwierdzając, że „mogła być bardziej ostrożna z ekspresją” oraz że gest „nie miał złych intencji”[26]. Gest doprowadził w lipcu 2020 do odwołania Lichockiej z funkcji zastępczyni przewodniczącego sejmowej Komisji Kultury i Środków Przekazu[27], na które to stanowisko została ponownie wybrana prawie dwa tygodnie później[28]. W sierpniu Komisja Etyki Poselskiej podjęła decyzję o ukaraniu jej naganą[29]. Posłanka zdecydowała się odwołać od nałożonej na nią kary do Prezydium Sejmu, stwierdzając, że nie dopuściła się naruszenia Zasad Etyki Poselskiej, a wulgarne znaczenie jej gestowi „nadaje jedynie manipulacja polegająca na zwolnieniu tempa materiału filmowego z tego zdarzenia lub stopklatki”[30]. Na początku września 2020 Prezydium Sejmu głosami Elżbiety Witek, Małgorzaty Gosiewskiej i Ryszarda Terleckiego anulowało karę Lichockiej[31]. W sondażu Instytutu Badań Pollster przeprowadzonym od 24 do 26 lutego 2020 63 proc. respondentów uznało, że Lichocka za swoje zachowanie powinna złożyć mandat poselski, 16 proc. badanych było przeciw tej decyzji[32]. Zwrot „pokazać komuś gest Lichockiej” przeniknął zaś do języka, stając się eufemistycznym określeniem wulgarnego gestu[33]. Wizerunek posłanki wykonującej gest został wykorzystany przez Fundację Otwarty Dialog i umieszczony na ponad 170 billboardach w całym kraju, które zostały sfinansowane ze zbiórki uruchomionej specjalnie na ten cel[30]. Prawnicy reprezentujący Joannę Lichocką we wrześniu 2020 wystosowali do organizatorów akcji wezwanie do usunięcia zbiórki, wpłaty 40 tys. złotych na rzecz jednej z fundacji działającej na rzecz osób chorych na raka i przeprosin posłanki[30]. Owe żądania nie zostały spełnione, w związku z czym w lutym 2021 posłanka zdecydowała o złożeniu aktu oskarżenia przeciwko dwójce organizatorów kampanii[34]. 21 listopada 2023 Sąd Rejonowy Warszawa–Śródmieście umorzył sprawę argumentując, że działanie Fundacji stanowiło dopuszczalną krytykę[35].

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

[edytuj | edytuj kod]
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2015 Prawo i Sprawiedliwość Sejm VIII kadencji nr 36 24 122 (6,64%)T[9]
2019 Parlament Europejski IX kadencji nr 7 72 769 (6,07%)N[11]
2019 Sejm IX kadencji nr 11 45 823 (9,96%)T[12]
2023 Sejm X kadencji 36 060 (6,76%)T[14]
2024 Parlament Europejski X kadencji nr 6 41 472 (5,47%)N[36]


Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jej matką jest profesor Halina Lichocka[1]. Była żoną Michała Bichniewicza[37], z którym ma córkę[38].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Mgła (zbiór wywiadów z urzędnikami Kancelarii Prezydenta RP z okresu prezydentury Lecha Kaczyńskiego, współautor wraz z Marią Dłużewską), Wydawnictwo Zysk, Warszawa 2011
  • Przebudzenie (zbiór wywiadów z uczestnikami Marszów Pamięci na Krakowskim Przedmieściu), Wydawnictwo M, Warszawa 2012
  • III RP. Kulisy systemu (wywiad rzeka z Andrzejem Zybertowiczem), Słowa i Myśli, Warszawa 2013

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mgła (2011) – scenariusz i reżyseria (wspólnie z Marią Dłużewską)[39]
  • Pogarda (2011) – scenariusz i reżyseria (wspólnie z Marią Dłużewską)[39]
  • Przebudzenie (2011) – scenariusz i reżyseria[39]
  • Prezydent (2013) – scenariusz i reżyseria (wspólnie z Jarosławem Rybickim)[39]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Dwukrotnie przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich wyróżniona Główną Nagrodą Wolności Słowa: w 2013 otrzymała wraz z Marią Dłużewską (za film dokumentalny Pogarda)[40], a w 2014 wspólnie z Jarosławem Rybickim (za film dokumentalny Prezydent)[41].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Joanna Katarzyna Lichocka. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-08-28].
  2. a b c d Joanna Lichocka. publio.pl. [dostęp 2015-08-25].
  3. Joanna Lichocka straciła pracę w „Rzeczpospolitej”. press.pl, 21 lutego 2009. [dostęp 2015-08-28].
  4. Lichocka współpracuje z „Newsweekiem”. press.pl, 6 maja 2009. [dostęp 2015-08-28].
  5. Kolenda-Zaleska, Gugała i Lichocka poprowadzą debatę. wirtualnemedia.pl, 30 czerwca 2010. [dostęp 2015-08-28].
  6. REM: Lichocka (TVP) zachowała się stronniczo podczas debaty Komorowski-Kaczyński. gazeta.pl, 7 października 2010. [dostęp 2015-08-28].
  7. Miecugow przeprosił Lichocką. sdp.pl, 6 maja 2011. [dostęp 2015-08-28].
  8. Joanna Lichocka kandydatką PiS do Sejmu, odchodzi z dziennikarstwa. wirtualnemedia.pl, 28 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-28].
  9. a b Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2015. [dostęp 2015-10-27].
  10. Krzysztof Czabański, Joanna Lichocka i Elżbieta Kruk wybrani przez Sejm do Rady Mediów Narodowych. wirtualnemedia.pl, 22 lipca 2016. [dostęp 2016-07-22].
  11. a b c Wybory do Parlamentu Europejskiego 2019. [dostęp 2020-01-07].
  12. a b Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2019. [dostęp 2019-10-16].
  13. Lichocka, Babinetz i Czabański wybrani do Rady Mediów Narodowych. wirtualnemedia.pl, 22 lipca 2022. [dostęp 2022-07-22].
  14. a b Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2023. [dostęp 2023-10-29].
  15. Joanna Lichocka, posłanka PiS straciła prawo jazdy. Policja namierzyła ją na „pustej ulicy” w Warszawie. [w:] Dziennik Gazeta Prawna [on-line]. 2016-10-31. [dostęp 2022-04-28].
  16. Kacper Rogacin: Sejm: 2 mld zł dla TVP. Joanna Lichocka pokazała środkowy palec opozycji? KO wnosi o ukaranie posłanki PiS. Polska Times, 2020-02-14. [dostęp 2020-02-15].
  17. Agnieszka Żądło: Nie zapominajmy, komu Lichocka tak naprawdę pokazała środkowy palec. Newsweek.pl, 2020-02-14. [dostęp 2020-02-15].
  18. Co dalej z Lichocką? Wiemy, kiedy sprawa się wyjaśni. fakt.pl, 2020-02-14. [dostęp 2020-02-15].
  19. Rafał Badowski: Tajemnicza narada z Kaczyńskim w Sejmie. Oglądali wyczyn Lichockiej. naTemat.pl, 2020-02-14. [dostęp 2020-02-15].
  20. Lichocka with a middle finger: „This is a lie of post-communism”. There are slow motion recordings. engnews24h.com, 2020-02-14. [dostęp 2020-02-15]. (ang.).
  21. Németh Árpád: Vérig sértette az ellenzéket a lengyel képviselőnő. euronews, 2020-02-14. [dostęp 2020-02-15]. (węg.).
  22. Lichocka avec un majeur: „C’est un mensonge du post-communisme”. Il y a des enregistrements au ralenti. frenews24h.com, 2020-02-15. [dostęp 2020-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-15)]. (fr.).
  23. a b „Obsceniczny gest” czy „pocieranie oka”? Gest Lichockiej na zdjęciach fotografa z Sejmu. Wprost, 2020-02-14. [dostęp 2020-07-23].
  24. Posłanka Lichocka w Sejmie pokazała środkowy palec. Teraz przeprasza i atakuje opozycję – Wiadomości. wiadomosci.radiozet.pl, 1581675881. [dostęp 2020-07-24].
  25. Gest Joanny Lichockiej może być bardzo kosztowny dla PiS i kampanii wyborczej Andrzeja Dudy (opinie). wirtualnemedia.pl. [dostęp 2020-09-03].
  26. Lichocka przeprasza. Obraźliwym gestem wywołała burzę. wmeritum.pl, 2020-02-14. [dostęp 2020-07-25].
  27. Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji Lichocka ukarana za swój gest. wyborcza.pl. [dostęp 2020-07-24].
  28. Skrócona informacja o pracach komisji. sejm.gov.pl. [dostęp 2020-08-07].
  29. Lichocka ukarana naganą przez Komisję Etyki za swój gest w Sejmie. To najwyższa możliwa kara. tvn24.pl, 7 sierpnia 2020. [dostęp 2020-08-07].
  30. a b c Nagana dla Joanny Lichockiej uchylona. Posłanka domaga się przeprosin za billboardy. tvn24.pl, 2020-09-03. [dostęp 2020-09-05].
  31. Kara nagany dla Joanny Lichockiej uchylona. Chodzi o słynny gest. wiadomosci.onet.pl, 2020-09-03. [dostęp 2020-09-05].
  32. Magdalena Kulej: Środkowy palec Lichockiej nie spodobał się Polakom. Chcą, żeby odeszła. wiadomosci.radiozet.pl, 2020-02-27. [dostęp 2020-07-25].
  33. Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji Udręka Dudy: komu pokazać gest Lichockiej. Bo komuś musi [POLITYKA TELEWIZYJNA]. wyborcza.pl. [dostęp 2020-07-23].
  34. Billboardy z gestem Joanny Lichockiej. Posłanka złożyła akt oskarżenia. wydarzenia.interia.pl, 26 lutego 2021. [dostęp 2021-02-27].
  35. Krzysztof Boczek: Joanna Lichocka przegrała w sądzie z aktywistami. Chodzi o billboardy z jej słynnym gestem - Informacje. onet.pl, 2023-11-22. [dostęp 2023-11-22]. (pol.).
  36. Wybory do Parlamentu Europejskiego 2024 [online], wybory.gov.pl [dostęp 2024-07-11] (pol.).
  37. Rafał Mrowicki, Szok kulturowy Kaczyńskiego. Zdradzili kulisy wyprawy z prezesem PiS [online], wiadomosci.wp.pl, 8 września 2022 [dostęp 2023-12-13] (pol.).
  38. Joanna Lichocka o środkowym palcu: Nawet moja córka mówi w domu „Mamo, znów zrobiłaś ten gest!” [online], wiadomosci.gazeta.pl [dostęp 2020-09-25] (pol.).
  39. a b c d Joanna Lichocka w bazie filmpolski.pl [dostęp 2015-08-28].
  40. Nagroda Wolności Słowa dla Lichockiej, Dłużewskiej i Hajdasz – aktualizacja video. sdp.pl, 18 grudnia 2012. [dostęp 2015-08-28].
  41. Nagrody SDP 2013 przyznane. sdp.pl, 30 stycznia 2014. [dostęp 2015-08-28].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]