Przejdź do zawartości

Krystyna Meissner

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krystyna Meissner
Imię i nazwisko

Krystyna
Meissner-Erhardt

Data i miejsce urodzenia

19 czerwca 1933
Warszawa

Data śmierci

20 lutego 2022

Zawód

reżyserka

Lata aktywności

od 1956 roku

Zespół artystyczny
Wrocławski Teatr Współczesny
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Zasłużona dla Kultury Polskiej Odznaka Honorowa Wrocławia Krzyż Kawalerski Orderu „Za Zasługi dla Litwy”
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Krystyna Jadwiga Meissner, właśc. Meissner-Erhardt (ur. 19 czerwca 1933 w Warszawie, zm. 20 lutego 2022[1][2]) – polska reżyser teatralna, dyrektor naczelny i artystyczny teatrów w Zielonej Górze, Toruniu, Krakowie i Wrocławiu, twórca Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Kontakt” (1991) i Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Dialog – Wrocław (2001).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Była córką stomatologów Alfreda Meissnera i jego żony Marii (1906-1968). W latach 1952–1956 studiowała polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, następnie na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. W 1956 debiutowała jako asystent reżysera przy sztukach „Matka” Karola Čapka, w reżyserii Marii Wiercińskiej. W 1961 przedstawiła w ramach swojego debiutu, tzw. warsztatu reżyserskiego, na scenie Teatru Ateneum w Warszawie „Escurial” Michela de Ghelderode, „Samoobsługę” Harolda Pintera i „Na pełnym morzu” Sławomira Mrożka. Studia na PWST ukończyła w 1962[potrzebny przypis].

Od 1962 pracowała jako reżyser kolejno w Teatrze Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku (1962-1964), Teatrze Polskim w Bydgoszczy (1965-1968), Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu (1968-1969), Teatrze Polskim w Warszawie (1970-1980) i równolegle Teatrze Dramatycznym w Elblągu (wrzesień 1978-1980). W latach 1980–1983 była dyrektorem naczelnym i artystycznym Lubuskiego Teatru im. L. Kruczkowskiego w Zielonej Górze. W tej samej roli kierowała następnie Teatrem im. W. Horzycy (1983-1996), Starym Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie (1997-1998) i Wrocławskim Teatrem Współczesnym im. E. Wiercińskiego (1999-2012). W latach 1983–1989 kierowała Festiwalem Teatrów Polski Północnej w Toruniu. Jest pomysłodawczynią Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Kontakt”, którym kierowała w latach 1991-1996 i Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Dialog – Wrocław, którym kierowała od 2001 do śmierci. Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 188 rząd 3 grób 37 i 38)[3].

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  • nagroda za reżyserię na Festiwalu Teatrów Polski Północnej:
    • „Pluskwa” Włodzimierza Majakowskiego w Teatrze Dramatycznym w Elblągu (1980) - w obsadzie m.in. Józef Osławski
    • „Balladyna” Juliusza Słowackiego w Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu (1985) - w obsadzie
    • „Zmierzch” Izaaka Babla w Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu (1987)
  • odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1982)
  • Paszport „Polityki” w dziedzinie teatru (1994)
  • Nagroda im. Stanisława Ignacego Witkiewicza (1997)
  • Dolnośląski Brylant Roku za wygraną w plebiscycie Telewizji Wrocław, „Gazety Wyborczej”, „Gazety Wrocławską” i Radia Wrocław w kategorii Wydarzenie Kulturalne Roku za zorganizowanie Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Dialog” (2002)
  • nagroda honorowa Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru „Statuetka Fredry”, za najciekawsze wydarzenie sezonu - Międzynarodowy Festiwal Teatralny „Dialog” (2002)
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2005) - M.P. z 9.01.2006, poz. 21
  • Krzyż Kawalerski Orderu „Za zasługi dla Litwy” (2006)[4]
  • nagroda za reżyserię IV Ogólnopolskiego Konkursu na Teatralną Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Europejskiej - za sztukę „np. Majakowski” w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu (2009)
  • srebrny medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis” (2009)
  • tytuł Kardynała Kultury przyznany przez Teatr Nowy w Krakowie (2012)
  • Odznaka Honorowa Wrocławia – Wrocław z wdzięcznością „Wratislavia Grato Animo”[5]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Krystyna Meissner nie żyje. Była dyrektorką festiwalu Dialog-Wrocław [online], Tu Wrocław, 20 lutego 2022 [dostęp 2022-02-20] (pol.).
  2. Nie żyje Krystyna Meissner [online], Radio Wrocław, 20 lutego 2022 [dostęp 2022-02-20] (pol.).
  3. Cmentarz Stare Powązki: ALFRED MEISSNER, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-02-08].
  4. Apdovanotų asmenų duomenų bazė [online], Apdovanotų asmenų duomenų bazė | Lietuvos Respublikos Prezidentas [dostęp 2020-10-21] (lit.).
  5. Zmarła Krystyna Meissner, wybitna reżyserka teatralna [online], wyborcza.pl, 20 lutego 2022 [dostęp 2022-02-20] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]