Interdykt pretorski

Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji.

Uwagi: WP:OR dotyczące tytułu głównego.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Interdykt (Interdictum) – środek ochrony pozaprocesowej przewidziany w prawie rzymskim wydawany przez pretora lub namiestnika prowincji na mocy przysługujących im imperium, na żądanie jednej strony, zawierający nakaz pod adresem drugiej strony, aby coś uczyniła lub czegoś zaniechała.

Rodzaje

interdykty restytutoryjne – nakaz zwrotu rzeczy lub przywrócenia ich stanu pierwotnego, zaliczano tu interdykty posesoryjne unde vi oraz de precario;
interdykty ekshibitoryjne – nakaz okazania rzeczy lub osoby przed sądem do wglądu, np. interdictum de liberis exhibendis – interdykt nakazujący okazanie dziecka podlegającego władzy ojcowskiej, a przetrzymywanego przez nieuprawnioną osobę;
interdykty prohibitoryjne – zakaz pewnego postępowania, w szczególności stosowania przemocy; zawierały sformułowanie vim fieri veto (zakazuję stoosowanie siły);
interdictia simplicia – dotyczyły jednej ze stron;
interdictia duplicia – dotyczyły obydwu stron.

Bibliografia

MarekM. Kuryłowicz MarekM., AdamA. Wiliński AdamA., Rzymskie prawo prywatne – zarys wykładu, Warszawa: Wolters Kluwer Polska, 2008, ISBN 978-83-7601-073-1, OCLC 833152463 .